Baby Blues

Het heeft me getroffen, het 4e Godspeed nageslacht op deze aardbol. De kraamhulp had het al in de gaten na de eerste dag, dat het niet lekker zat met vader. Zaterdag avond kwam het eruit, tranen rolden over mijn wangen van geluk, eindelijk kon ook ik van mijn dochter genieten. Wat was er toch gebeurd dat ik dit keer een kleine terugslag kreeg, en er even niet meer tegen kon? Godspeed die alle problemen oplost en nu met dit kleine hoopje mens op zijn borst tranen met tuiten huilt en even niet meer weet wat hij moet doen.

Er gebeurt zoveel ineens, er kan zoveel fout gaan, je wil er niet aan denken, het enige wat je op dat moment op de been houdt is Chayen-May. Je voelt je even alleen op de wereld, moeder ligt in bed en wordt door de kraamhulp verzorgd, en ondertussen moet vader naar de drukker, de supermarkt, de drogist, de gemeente voor de aangifte van deze nieuwe wereldburger.

Daar bij de gemeente Roermond ging het fout, de werktijden waren van 8:00 tot 14:00 uur, behalve op donderdag, want dan zijn ze tot 20.00 uur geopend.
– Ik wil graag mijn kind aangeven?
= Sorry, meneer het is 15.00 uur wij zijn gesloten.
– Was ik maar niet eerst naar de drukker gegaan, om de kaartjes op te halen, dacht ik. Het leek me zo handig voor de ambtenaar om de naam die toch wel enigszins moeilijk in het gehoor ligt, met een geboorte kaartje te presenteren, maar nu werd ik weg gestuurd.
= U kunt maandagmorgen komen dan zijn we er weer.
– Maar maandag is bevrijdingsdag, zijn jullie dan open?
= Nee, maar dan kunt U toch dinsdag komen
– Ik moet weer gaan werken, en ik wil de vakantie dagen gebruiken voor na de kraamhulp..
= U heeft 3 werkdagen om het kind aan tegeven.

Hier word ik nu helemaal gek van, die bekrompen ambtenaren mentaliteit. Je hebt een kindje gekregen en je wilt het graag aangeven, en de eerste ambtenaren muur kom je al tegen als je kind 1 dag oud is. Voor de maandag krijg ik uitstel omdat de ambtenaren een vrije dag hebben, dat ik daarna moet werken dat is dan jammer.

Nu heb ik denk ik toch nog een oplossing gevonden, 3 werkdagen is bij de normale bevolking 3×8 uur = 24 uur. Voor de ambtenaren in Roermond geld dit niet, zij zijn van 8.00 – 14.00 uur geopend, dus zijn 24 uur hier 4 werkdagen. Aangezien de dag van de geboorte niet mee telt, zijn vrijdag, dinsdag,woensdag en daarna donderdag (open tot 20.00 uur) dus net genoeg dagen om de aangifte op tijd te doen plaats vinden. Ben benieuwd wat de ambtenaar van deze redenatie vind, ik hou jullie op de hoogte.

De bevalling liep ook niet volgens plan, doordat de baby in het vruchtwater had gepoept, moesten we met spoed naar het ziekenhuis in Roermond op 1 mei, de dag van de arbeid. Onze oosterburen hebben dan een vrije dag, en komen dan voor de gezelligheid naar Roermond, en veranderen stad dan in een grote file. Best gezellig met 6 cm ontsluiting om dan zsm in het ziekenhuis te komen.
Na de bevalling moet je 1 nacht in het ziekenhuis blijven voor kontrole.
Waarom vertellen ze je daar niet meteen hoe de openingstijden zijn op hun gemeente, had me een hoop stress gespaart.

Wat is er toch aan de hand in deze wereld, is het teveel gevraagd als je ‘s morgens om 10.30 in het ziekenhuis komt je vrouw en kind gewassen in bed liggen.
De verpleegkundigen, die we altijd horen over werkdruk kunnen nog niet eens een afdeling waar 2 bedden bezet zijn draaiende houden. U leest het goed 2 bedden waren bezet. Na enig zoekwerk heb ik ze gevonden in de koffiekamer, en koffie drinken dat kan alleen met z’n allen tegelijk.

Toen we eindelijk naar huis konden, moest het kind weer gevoed worden, bedankt sukkels van de kraamafdeling. Voor de rest gaat het perfect met moeder en dochter, met kleine uitzondering de darmkrampjes die ons zaterdag nacht hebben wakker gehouden. Voor een beetje geluk moet je nu eenmaal wat nachtrust opgeven.

Als je dan ‘s avonds, wanneer de rest van de kids in bed liggen, je met een klein hoopje mens op de arm van de stilte probeert te genieten, darmkrampjes in de achtergrond, dan is dat toch het mooiste wat je je kan wensen. Zo zie je maar weer dat het toch vreemd is, dat ik momenteel geen minuut rust heb, niet meer langer dan 2 uur aan stuk heb geslapen sinds woensdag avond ik wel zeg dat ik gelukkig ben.

Wat zijn ouders toch vreemde wezens.