Badmutsen

Eens per jaar dompelen we ons letterlijk en figuurlijk onder. Op de voor ons ultieme verwenlocatie. Goed hotel, prima bedden, heerlijk eten, bijna in the middle of nowhere, dus geen aanvechting om wat dan ook te gaan ontdekken omdat er simpelweg niets te ontdekken valt. Even onthaasten, zoals dat heet. Geen spectaculair uitstapje maar het effect op lichaam en geest is groot. Ook op ons banksaldo trouwens maar zo af en toe mag een mens zichzelf ook verwennen. En na een zomer hard werken hebben we dat wel verdiend.  We boeken een driedaags herfst-verwenarrangement en verheugen ons op ontbijten in badjas, op dobberen in het warme water van de thermale bron, op de rustruimte om met een tijdschrift af en toe de ogen laten dichtvallen. Telefoon of tablet zijn niet toegestaan. Dat wordt afkicken van social media. Wel jammer eigenlijk want mijn camera zou overuren kunnen maken.

En dan zitten we in de Brasserie. We lezen uitgebreid de krant en kijken stiekem naar de medebezoekers, onder het genot van een drankje en een hapje. Want medebezoekers zijn er altijd. Niet alleen hotelgasten maar ook veel dagjesmensen. Moeders met dochters – of zijn het dochters met moeders –, vriendinnen, stelletjes, oudere echtparen, buurtbewoners die voor een zacht prijsje gebruik mogen maken van de verworvenheden van een thermaal bad in de regio maar vooral ook: Duitsers! Die komen elke dag, met velen. Ze laten zich ook horen, zoals het een beetje Duitser betaamt. Ze zijn vooral grijs, en vaak behoorlijk aan de maat. En ze zijn veelal getooid met badmutsen. De heren dragen bijna allemaal een stemmig klein mutsje dat de haren of het kalende hoofd net bedekt. De dames daarentegen pakken uit. Met bloemen en draperieën, in prachtige felle kleuren of met exotische motieven. Niet zo’n lullig functioneel Speedomutsje maar een waarmee je opvalt, waar je eer mee inlegt.  Daaraan herkennen wij de echte Duitse badgast. De meest extravagante exemplaren dobberen in het dampende water terwijl de zwembewegingen tot een minimum beperkt blijven. Maar hun ogen zijn gericht op dé deur; als die van de dolfijnen in het Dolfinarium. Daarvoor zijn ze gekomen: voor hun dagelijkse portie ‘meer bewegen voor ouderen’, voor de badjuffrouw die met hen Übungen macht. Daar gaat de deur eindelijk open en de badmutsen waden met gepaste spoed door het warme water richting zwembadrand om geen enkele instructie te missen. En daar gaan de armen omhoog, daar spetteren en spatteren de dikke Duitsers om zich heen, ze volgen de leider! Met hun mooie badmutsen!