Bas…

Een Vandaag Nederland 1, na het 6 uur nieuws. Je bent net door Rick van de Westerlaken, die betrouwbaar ogende jonge benedenbuurman, op de hoogte gebracht van het wereldnieuws.
Of er is geen woord tot je doorgedrongen omdat je de duizelingwekkende glimlachjes van Astrid Kersseboom nog op je netvlies hebt twinkelen. In de keuken sissen de slavinkjes in de gezonde boter. Alvast een klein slokje voor het eten. Kortom je bent klaar voor de achtergronden.
En daar komt plotseling een tweedehands Lada verkoper door de beeldbuis denderen.
Bas van Werven. 120 kilo TROS. Als een Golden Retriever springt hij tegen je broekspijpen omhoog, bedelend om een kroeltje.
Zijn reusachtige gestalte ingeklemd tussen twee presentatiedeskjes. Op de achtergrond zien we nog de schim van zijn kleermaker, die overspannen de studio verlaat nadat hij tijdens de repetities voor de zoveelste keer de gesprongen naden van het XXXXL colbertje van ons koekimonster met een paar wanhopige steekjes vast moest zetten.
Plak er een pallet aalbessen omheen en het is Flipje Tiel. Google Bas en huiver..
Als een getrainde flipper in het dolfinarium Harderwijk slaat Bas, gehoorzamend aan een raadselachtig intern mechanisme, de handen in en uit elkaar. Het is het manueel van de Papier Hier Gijs in de Efteling.
Met de snelheid en de intonatiewisseling van een top 40 Dj debiteert hij zijn Peppi en Kokki teksten alsof we naar een aflevering van Knoop in je Zakdoek zitten te kijken.
Na elk onderwerp vinden we hem terug op een ander verstevigd plekje van het decor. ‘Niet daar gaan staan Bas, daar komen nog steunbinten.., wat zei ik nou!”
En dan als klap op de vuurpijl; Introductie Sportjournaal. Let op de Grap. Eerst 6 keer herschreven en toen de hele middag voor de voltallige redactie geoefend.
‘Nóg eens Bas, ’t is ‘m nog nét niet’..
‘ En Toine, is de Turnbond nu van de kook?’ ( voor de TROS meelezers, lees ‘coke’… Meevallertje, hij legt deze briljante woordspeling nog net niet aan ons uit).
Zijn eigen schalkse glimlach is nog genanter dan die van van Peperkoeken. Zo vreselijk onecht, zo ranzig gezellig, zo vet aangezet. En hij wéét het.
Hoe komt zo’n man daar, wat heeft hij met Liesbeth Staatsen gedaan, waar is ze, wanneer wordt ze gevonden?

Natuurlijk zou ik mijn tijd niet aan dergelijke onzin moeten besteden en nu eindelijk eens aan die roman moeten beginnen.
Wat mooie herfstpoëzie desnoods of een prikkelend essay over de staat van ons land. Zodat ik ook eens ’n keer op de opiniepagina van de Volkrant kom met een scherpe, goed gelukte zwart wit foto en een kort maar indrukwekkend CV.:
“Trawant is buitengewoon hoogleraar Dagversjes aan de Vrije Universiteit van Lommel en Hoofdadviseur innerlijke betrekkingen van diverse Hoogwaardigheidsbekleders.”
Maar zolang ik voor die buis blijf hangen, zal het er wel nooit van komen.