Bedelaar

Elke keer als ik langs een bedelaar loop, doe of mijn neus bloedt, en de knip ferm gesloten houd, gaat er weer zo’n rilling van schuldgevoel door me heen. Want zo’n bedelaar, die heeft het zo moeilijk. Die heeft geen geld. Die kan moeilijk eten krijgen. Die moet door hen die wel geld hebben geholpen worden. Maar als je het goed bekijkt, ben ik eigenlijk nog armer dan die bedelaar. Dus waarom nou toch dat schuldgevoel? Kijk, die bedelaar heeft weinig inkomsten. Maar ook weinig uitgaven. Hij kan gratis onderdak krijgen als het slecht weer is. Hij kan gratis eten krijgen. Waarvoor moet hij dan nog bedelen? Ik bedoel, ik heb dan wel een inkomen van 1500 euro, maar daar gaat meteen de huur af à 900 euro. En momenteel 300 euro voor een kortlopende lening, plus 100 euro voor een langlopende lening, blijft 100 euro over… Goed, van overheidswegen krijgen we 700 euro aan huursubsidie en kinderbijslag enzo, wat dus 800 euro maakt, maar daarvan moet ik wel vijf mensenmonden, een kattenmond, vijf vissenmonden en een automond mee vullen. Om maar niet te spreken van de electriciteits-, telefoon-, gas- en waterrekeningen die om de andere maand in de bus vallen. En de belasting. Want in Frankrijk is bij het netto-loon de inkomstenbelasting er nog niet af… En dan zijn er ook nog de gemeentebelastingen natuurlijk.

En dan het vermogen. Inderdaad, ik heb een paarduizend euro op mijn spaarrekening, maar dat is voor de bruiloft en voor “het geval dat” – ik bedoel, ik heb een 13 jaar oude auto, en satistisch gezien zou die dus vandaag of morgen de knalpijp aan Maarten kunnen geven. Moet je wel wat centjes achter de hand hebben om voor vervanging te zorgen, want in dit land kan je gewoon niet zonder [i]voiture[/i]… Ik ben informaticien, en heb twee computers: één van 6 jaar oud, en één van 9 jaar oud. Die zijn dus ook nodig aan vervanging toe! Daarnaast heb ik zo’n 5000 euro aan openstaande leningen. Welbeschouwd heb ik dus nog minder geld, en [i]surtout[/i] meer problemen dan die bedelaar. En dat terwijl ik dus, zoals elke andere “respectabele” inwoner van dit land van Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap, 35 uur per week werk, wat losse overuren daargelaten.

Dus waarom zou ik geld geven aan een bedelaar die ergens op straat staat in zijn ongewassen lichaam en dito gescheurde kleren? Als hij wil, kan hij gratis douchen en eten, gratis tweedehands kleding krijgen, gratis zijn kleren laten wassen bij een wasserette. Het enige wat hij hoeft de doen is zich als dakloze inschrijven, wat een kleine moeite is. Onderdak voor ‘snachts is er ook te vinden – je hoeft slechts in een willekeurige telefooncel het gratis nummer 115 te draaien, ook slechts een kleine moeite. Ik ben zelf ook een paar maanden dakloos geweest in deze stad voordat ik mijn leven hier op de rails kreeg, dus ik weet dat allemaal uit ervaring. Maar kennelijk is zelfs die kleine moeite voor meneer de bedelaar teveel gevraagd.

In onze moeilijkste tijd, toen wij werkeloos en dakloos waren, en onze tweeling nog bij hun vader woonde, kwamen we eens een Zigeunervrouw tegen met een schaaltje met wat muntjes. “Ik heb 5 kinderen thuis, en ik heb geen werk, geef mij alstublieft wat geld om te kunnen eten.” “Wow!” was ons antwoord, “U heeft een huis! En ook uw kinderen! Zelfs dat hebben wij niet… Maar wij vragen u niet om geld!” Want weet je wat nou het verschil was? Wij werkten aan onze toekomst. We hadden nette kleren aan, ik had een aktenkoffertje, we zochten actief naar een baan en naar andere oplossingen om uit onze benarde situatie te geraken. En uiteindelijk is het ons gelukt. Maar die zigeunervrouw staat daar nog steeds met haar schaaltje muntjes…

Dus geef ik veel liever een aalmoes aan een aziatische vluchteling, gekleed in een oud maar schoon driedelig pak, die vriendelijk een praatje met je maakt om zijn probleem uit te leggen, of aan een straatmuzikant met een goed verzorgde haardos en dito kleren die zijn muzikale kunsten tentoonspreid in de tram of op een pleintje. Zij geven door middel van hun uiterlijk en hun acties aan dat ze iets aan hun situatie willen doen, dat ze de wil hebben om uit de vicieuze cirkel te kruipen, zoals ik dat ook gedaan heb. Die mensen hebben mijn respect en mijn zegen, en ondanks dat ik een negatief vermogen heb, geef ik hen graag een eurootje of twee. En dan voel ik mij goed van binnen.

[img align=right]http://eaglestorm.net/misc/as-en-al_icon.jpg[/img]