Laïcité

Het is hét toverwoord in de hedendaagse Franse politiek: [i]laïcité[/i]. Als je het laat vallen, spitst het publiek direkt hun oren en komt overal het Zij-tegen-Wij-gevoel boven. [i]Laïcité[/i], daarom gaat het in de op handen staande regionale verkiezingsstrijd helemaal om draaien. Maar wat is dat nou eigenlijk, [i]laïcité[/i]?

Imbolc

In deze tweede column in mijn serie van acht ga ik het hebben over Imbolc, ook wel bekend als Oymelc. Die eerste naam betekent letterlijk “in de buik”, de tweede betekent “schapenmelk”, en dat geeft meteen ook aan waar het bij dit Keltische feest om gaat: de wedergeboorte van de natuur.

Bond voor bont

Vroeger was het de normaalste zaak van de wereld om bont te dragen. Je bejaagt een dier om het op te eten, dan is het toch zonde om die huid weg te gooien, vooral als je je daarmee lekker warm kunt houden? Stel, tegenwoordig, er wordt een varken geslacht. Dan is het toch van den gekke om zijn huid weg te gooien terwijl je daarvan schoenen kunt maken? En ook daar vindt niemand iets mis mee. Waarom zijn er dan wel zoveel mensen tegen bont?

Gewoon happy

Je kent het vast wel, dat gevoel van gewoon happy zijn. Je komt samen met je zoontje doodop terug van Aikido, waar je zojuist je 5e Kyu gehaald hebt (en je zoontje de 6e Kyu – da’s één niveau onder de 5e Kyu) en voldaan schuif je aan tafel voor een verlaat, in de magnetron opgewarmd diner. Rijst met een overheerlijke pindasaus op zijn Afrikaans.

Yule

Dit is de eerste van acht columns die ik ga schrijven over de oude Keltische feestdagen: Yule, Imbolc, Ostara, Beltain, Litha, Lughnasadh, Mabon en Samhain. Ik begin bij Yule omdat dat het eerste feest van het Keltische jaarwiel is, en zal eindigen bij Samhain, het einde van de cyclus. Ik zal uitleggen hoe de Kelten (en andere oud-Europese volkeren) vroeger die feesten vierden, en je zal ervan versteld staan hoeveel symbolen van toen nu nog steeds gebruikt worden.