Mijn besluit staat vast: ik ga mijn eigen bemiddelingsbureau beginnen.
Iedereen mag zich vanaf nu inschrijven bij mijn bemiddelingsbureau voor levens.
Wie even genoeg heeft van zijn leven: kom bij mij en schrijf je geheel gratis in.
Ik bemiddel wel. Het is vast een gat in de markt! Stel je de onbegrensde mogelijkheden eens voor. Gewoon…hup…wanneer je je eigen leven even zat bent, ruil je tijdelijk met dat van een ander. Ik zoek de passende match voor je; je krijgt vast het leven waar je altijd al van droomde maar gewoon nu even niet hebt.

Nou kom op…wie durft?! Ik bied alvast mijn leven aan, het is een unieke kans voor de liefhebbers van spanning en sensatie! Wie wil er met mij ruilen? Wie heeft er wel zin in een crisisje hier en daar? Wie durft deze uitdaging aan? Gewoon even doorbijten, kiezen op elkaar, reageren op mijn unieke aanbod en ervoor gaan! Ruil je eigen gezapige leventje eens in voor die adrenaline verhogende rollercoaster waaruit mijn leven bestaat. Ik garandeer je: never a dull moment.

Wat zeg je….je bent al jaren getrouwd? En je twijfelt of dát het nou is?
Ervaar dan het leven van een single mam eens, die kans krijg je vast nooit meer.
Kun je uitproberen hoe het is om er alleen voor te staan en heb je geen ruzies meer over nare eigenschappen van manlief. Jij mag zélf bepalen hoe jij de dingen wilt doen, helemaal alleen, jij bent de kapitein op jouw schip. Je kunt alles in je eentje uitproberen, je grenzen verleggen en natuurlijk op zoek gaan naar uitdagingen. Als je er maar wél voor zorgt dat de kinderen een stabiel en veilig leventje hebben, er voldoende brood op de plank komt en je huis netjes en leefbaar blijft. Voor het overige heb je alle ruimte, mits je natuurlijk oppas hebt voor je kroost. Wanneer dat allemaal geregeld is en je nog energie over hebt, dan kun je erop uit, feest vieren, flirten, en misschien zo nu en dan een man voor tussen de pas gewassen lakens mee naar huis nemen wanneer de kids uit logeren zijn.

Voor het geval je interesse hebt: mijn eigen wensen zijn niet zo extreem, ik wil gewoon even wat anders. Iets met wat meer rust. Het leven dat ik hebben wil mag echter nog niet uitgeleefd zijn, ik wil er namelijk nog wél van kunnen genieten! Het mag ook best een leven zijn dat al veel heeft meegemaakt, maar wat vooral de wijze lessen daarvan bij zich draagt en niet de krassen. Het is nog niet verbitterd geraakt of zo, ergens onderweg. Nee, ik stel me zo voor dat het nog glimmend en sprankelend is; het geluk straalt er gewoon vanaf. En ik mag me daaraan overgeven. Ik mag mijn dagen slijten met gelukzalige momenten, onvergetelijke ogenblikken en vooral met (innerlijke) rust. Dat laatste zal wel even wennen zijn, maar wanneer ik écht doorzet gaat dat vast wel lukken.

Wanneer ik dan weer helemaal relaxed ben en me lange tijd lekker heb gevoeld breekt het moment aan dat mijn contract afloopt en ik terug moet naar mijn eigen hectische bestaan. Regel nummer één bij het bemiddelingbureau is namelijk dat je er maar twee keer gebruik van mag maken, voor maximaal een jaar. Uiteindelijk moet je altijd weer terug naar de realiteit van je eigen leventje. Om misschien wel te ontdekken dat ik die hoogtepunten niet had weten te waarderen, wanneer ik ook niet die dieptepunten had beleefd. Om te voelen dat dit leven misschien geen schoonheidsprijs verdient, maar dat het wel mijne is!
Ach, weet je, dit leven past me nou eenmaal en ik doe het er per slot van rekening ook al jaren mee…

Eigenlijk is het net als met die oude vertrouwde winterjas.
Je weet wel, die ene, die ook al jaren meegaat, maar die ik steeds maar niet wegdoe, omdat hij eigenlijk nog wel ‘kan.’ En eerlijk is eerlijk, stiekem ben ik er ook wel een beetje aan gehecht geraakt. Het mooie is er inmiddels wel vanaf, hij flatteert me ook niet echt meer, het is niet meer zoals het ooit was. Maar wanneer ik hem aantrek, vormt hij zich perfect naar mijn lijf.
Hij voelt vertrouwd en ik ruik vaag nog de geur van vervlogen parfum.
En eigenlijk denk ik bij mezelf: zou hij nog één keer een strenge winter kunnen doorstaan?
Anders gooi ik hem volgend jaar echt weg!

Beloofd!

Categorieën: Fictie

18 reacties

WritersBlocq · 19 juni 2005 op 13:11

Hoi Champagne, ik vind het (1 van) je leukste! Groetje, Pauline.

KawaSutra · 19 juni 2005 op 13:18

[quote]Iedereen mag zich vanaf nu inschrijven bij mijn bemiddelingsbureau voor levens.[/quote]

Ik wil me direct inschrijven, Champagne. Je komt als geroepen. Ik hoop alleen wel dat er gegadigden zijn. Mijn CV komt morgen op CX.

Geweldige column! 🙂

bert · 19 juni 2005 op 15:51

[quote]Maar wanneer ik hem aantrek, vormt hij zich perfect naar mijn lijf.[/quote]
Ik leid een prima bestaan, niet perfect, van mijn fouten leer ik elke dag. Ik zou me dus ook nog niet opgeven bij jouw bemiddelingsburo. Ik denk echter wel dat er anderen zijn die in de rij staan om een jaartje jou te mogen zijn. 🙂
Perfecte column!!

Mosje · 19 juni 2005 op 20:37

Een bemiddelingsbureau, goed idee, maar heb je nou alleen jezelf in de aanbieding?
Das niet veel keus zou ik zeggen.
😛

champagne · 19 juni 2005 op 20:40

[quote]maar heb je nou alleen jezelf in de aanbieding?[/quote]

Haha Mosje, Kawa schrijft zich in heb ik begrepen en daar gaat het om…eerst inschrijven en dan match ik wel 😀

Louise · 19 juni 2005 op 21:13

ok, ok, ik schrijf me bij deze ook in bij je kruip-in-de-huid-van-burootje. (Zo goed Mosje? iets meer keus weer, ruilen? Jij mijn leven en ik jouw hondeleventje? Echt niet:-D)
Staat er in het reglement dat ik wel zef mag kiezen? Mag er alleen geruild worden of komt alles op een grote hoop als aanbod en dan wie het hoogste biedt? Zoiets?
In dat geval wacht ik nog een weekje en dan kies ik die van de nieuwe VC!:-P

Leuk idee, leuk geshreven. Ik vind alleen dat laatste zinnetje een beetje luguber; dat je nog een wintertje afwacht en dan die “oude jas” misschien weggooit…

Eddy Kielema · 19 juni 2005 op 21:51

Ik ben altijd in voor een ruil, hoewel ik nu meer aan een zomerjas heb dan aan een dikke winterjas! 😉

Domicela · 19 juni 2005 op 22:15

Zoals je je winterjas en ouwe schoenen moet bewaren, is het ook wel zo handig om je man te houden …. vind het wel een leuke column maar doe mijn 3 kerels nog niet in de aanbieding!

champagne · 19 juni 2005 op 22:21

[quote]Ik vind alleen dat laatste zinnetje een beetje luguber; dat je nog een wintertje afwacht en dan die “oude jas” misschien weggooit…[/quote]

Ik snap wat je bedoelt, maar dat is zeker niet de opzet om dat met mijn leven ook te doen, want ondanks de stress heb ik gelukkig ook veel mooie momenten. Maar op het moment van schrijven had ik het gewoon ff helemaal gehad!

Wright · 19 juni 2005 op 22:28

[quote] Om misschien wel te ontdekken dat ik die hoogtepunten niet had weten te waarderen, wanneer ik ook niet die dieptepunten had beleefd.[/quote]
Ik hou het toch maar op de hoogte en dieptepunten uit m’n eigen leven, Champagne.
Hoe aantrekkelijk het soms ook lijkt, het leventje van een ander…
Ik vind dit één van je betere columns.

pepe · 19 juni 2005 op 22:35

Het gras is groener…

Nou dat dacht ik toch niet, ik zou niet willen ruilen ook niet voor even. En denk nu niet dat ik alleen maar leuke dingen heb meegemaakt in het leven. Toch zou ik het zo weer overdoen.

Geweldig mooi geschreven, dat zeer zeker Champagne.

melady · 19 juni 2005 op 23:03

[quote] Regel nummer één bij het bemiddelingbureau is namelijk dat je er maar twee keer gebruik van mag maken, voor maximaal een jaar.[/quote]

Ik zou wel een weekend een man willen zijn…kan dat ook?
En dan tegen gereduceerd tarief graag. 😀 😀

Ma3anne · 19 juni 2005 op 23:15

Mooi verhaal. Goed geschreven.

Maar nee. Ruilen hoef ik niet. Sterker nog; ik zou het allemaal weer net zo overdoen als dat zou kunnen.

sally · 20 juni 2005 op 00:20

Voor geen goud zou ik willen ruilen met een ander.

De column is prachtig.

groet
Sally

Kees Schilder · 20 juni 2005 op 07:45

Heel goed geschreven weer.

Dees · 20 juni 2005 op 10:52

Hoi Champagne,

Zeker niet een van je besten, vind ik. Het thema is leuk, heel leuk zelfs, maar ik mis een stukje overdrijving. Ook uit je je persoonlijke frustraties, maar met de handrem erop. Erg jammer, vind ik dat. De column zou feller, eerlijker, lekkerder leesbaar en volgens mij béter zijn, als je òf het absurde van de ruil meer zou uitbuiten, òf je frustraties meer zou uitbuiten. En dus ook als je een van de twee gekozen had, dit blijft dan net ergens in het midden hangen.

Maar goed, het is maar een (afwijkende) mening tussen veel positieve….

Grtz,

Dees

Shitonya · 20 juni 2005 op 13:05

Beetje simpel, maar het leest wel lekker weg. Als er zo’n bureau zou bestaan, zou ik me niet inschrijven. Want als je eerst een beter leven dan de jouwe vindt een jaartje en dan weer terugkeert naar de jouwe, dan krijg je weer een klap in je gezicht en wil je weer een jaar verhuizen. Zo blijf je steeds bezig. Pleeg dan meteen zelfmoord als je zo walgt van je leven.

Tenminste, dat zou ik in ieder geval doen. Ik blijf liever in mijn eigen hel dan dat ik eerst een jaar een hemel inga en weer terug moet keren naar mijn eigen hel. Dan is mijn hel nog groter en wil ik nooit meer terug, dan zou ik nog depressiever worden -_-
En ruilen is zowiezo geen optie. Wie wil mijn leven nou…

Ik dwaal weer af, wel een column om over na te denken in ieder geval

Troy · 20 juni 2005 op 23:47

Ik ben het niet met desa eens. Je hebt je column wat subtieler gehouden en daar hou ik persoonlijk weer meer van. Ieder z’n smaak natuurlijk. En ja, ik zou ook best wel eens willen ruilen met iemand, al was het alleen maar om mijn eigen leventje wat meer te kunnen waarderen. Ik denk dat ik me inschrijf…

Geef een reactie

Avatar plaatshouder