Bestaan ideale mannen?

Ja, ik heb wel eens een contact-advertentie geplaatst op internet. Er ging een wereld voor me open. Ruim driehonderd reacties kreeg ik. Ik had niet eens erg veel gesmokkeld met mijn leeftijd, dus viel niet eens binnen de categorie die het meest in trek is. Ruim driehonderd reacties! Wat moet een mens daarmee? Nou, dat wist ik dus ook niet. De ene jong-ogende, niet onaantrekkelijke, opgeruimde, lieve, zelfstandige man met gevoel voor humor kon ik niet meer onderscheiden van de andere. Ze leken allemaal op elkaar, zoals ze zichzelf omschreven. Nooit geweten, dat er zoveel klonen van de ideale man door Nederland sjouwen. Daar moest ik het mijne van weten. En zo stortte ik me in het avontuur. Ik heb er een aantal uitgekozen door met gesloten ogen met mijn vinger te prikken in het venster van mijn speciaal voor deze gelegenheid aangeschafte hotmail-account, waar ze hun mailtjes hadden gedropt. Ja, hoe moest ik anders kiezen? Op grond van die exotische nick-names en bijna identieke beschrijvingen kon ik geen keuze maken.

En zo begon er een tijd, waarin ik weer een stuk wijzer werd. De ontluistering alleen al, hoe ze in het echt heetten! Benny’s, Henken, Jopen, Hanzen, Fransen en Gerards. O ja en Dirken. Op zich niets mis mee, maar uit deze namen was al af te lezen, dat ik minstens vijf jaar bij de opgegeven leeftijd moest optellen. Elke generatie kent zijn eigen namen. Jeroenen en Martijnen zijn een stuk jonger. Mijn namenlijst was toch minstens vijfenveertig plus, al schreven ze dat ze rond de veertig waren.

Ik heb een paar maanden heerlijk uit gegeten. Altijd mijn voorstel, want kennismaken tijdens een etentje is nooit weg natuurlijk, als je al jaren en jaren als minima-ma door het leven moet. Ik heb het me heerlijk laten smaken en altijd aangeboden dat ik voor mezelf wilde betalen. Maar dat hoefde niet altijd. Heb de wereld aan kneuzen, loozers, zeurpieten en af en toe een interessante man aan me voorbij zien trekken. Liet mijn avond niet door ze bederven, dus zorgde wel dat het gezellig werd.

Probleem was daarna wel vaak: hoe kom je weer van ze af? Maar dat is weer handig met zo’n hotmail-account: gewoon nooit meer openen en dan ruimt Msn het vanzelf op en kun je die mannen nooit meer terugvinden, al zou je het willen. Met het uitdelen van mijn adres en telefoonnummer ben ik absoluut niet scheutig, dus als ze mij zochten, jammer dan: spoorloos.

De lol ging er na een tijdje af. Ik kon geen restaurant meer zien! En van mannen die zo krampachtig zich beter voor zitten te doen dan ze zijn en alleen maar seks willen, had ik ook mijn buik vol. Ik geloof, dat mijn echte vriendjes best blij waren dat ik was uitgedold en dat ze me weer terughadden. Mijn vriendjes voor het leven… Die me steunen door dik en dun. Die af en toe een schouder voor me hebben waar ik op uit kan janken of mag rusten. Vriendjes die me nooit in de steek laten. Ik ben in de gelukkige omstandigheid een aantal zulke vriendjes te hebben. En laten dat nou echt jong-ogende, niet onaantrekkelijke, opgeruimde, lieve, zelfstandige mannen met gevoel voor humor zijn! Wat een bofkont ben ik toch!

Ideale mannen: ze bestaan! Mijn vriendschappen met ‘mijn’ mannen zijn me heel dierbaar. Daar kunnen al die klonen wat mij betreft voor naar de maan lopen! En mijn mannen blijven ideaal, omdat ik ze altijd op tijd weer naar huis stuur…