Bierbuiken en voetbaltassen

Jawel hoor, het voetbalseizoen is weer geopend! En wat hebben ze het gemist….de mannen. Of ík het heb gemist? Hmmm…mag ik daar nog even over nadenken? Ik bedoel, ik hou van het spelletje en heb altijd graag naar mijn vriendje gekeken als hij aan het voetballen was. Om half 3 stond ik trouw aan het veld en leefde vervolgens de volle negentig minuten mee. Was net zo blij als hij als ze hadden gewonnen en net zo chagrijnig als er werd verloren. Ging gezellig mee naar de kantine om te kletsen met de andere ‘voetbalvrouwen’, om vervolgens om 6 uur richting huis te gaan. Maar in de loop der jaren is dat toch wel wat veranderd.

Als je in het eerste elftal speelt, beginnen de wedstrijden om half 3. Ideale tijd als je het mij vraagt, in alle opzichten. Maar als je te oud of te wankel wordt bevonden en genoegen moet nemen met een plaatsje in het derde elftal (gezelligheidselftal bij uitstek), mag je al om half 1. Nu hebben de mannen daar geen enkel probleem mee. Ik bedoel, of je nu al om half 3 in de kantine kunt zitten of pas om half 5….precies!

Maar voor moeder de vrouw ligt het net even iets anders. Omdat het blijkbaar een misdaad is om de kantine voor 6 uur te verlaten, kunnen de heren in die twee extra uurtjes zo’n 10 biertjes meer naar binnen laten glijden. Gevolg is dat sommigen van hen al slapen voordat de kinderen naar bed moeten. Leuk zo’n zondagavond. En het weekend is al zo kort, want ja, op vrijdagavond moet er getraind worden. Of toch tenminste ‘gekeken’ worden naar de training. Die trainingen duren trouwens steeds langer. Ik bedoel, trainen tot 1 uur ‘s nachts is toch niet de normale gang van zaken, wel?

En als ik dan op z’n minst nog maar zou kunnen kijken hoe mijn lief de sterren van de hemel speelt op zondagmiddag. Maar hier gooien de kinderen dan weer roet in het eten. Ze gaan best graag mee naar het voetbalveld, maar maken me het gewoon onmogelijk om ook maar vijf minuten naar een wedstrijd te kijken. Er moet namelijk of geslapen worden, of er moet iemand plassen, of er moeten ijsjes en chips worden gegeten of ik ben pion in hun ‘verkeersspelletje’. In ieder geval mis ik altijd alle doelpunten en vechtpartijtjes. Eeuwig zonde, want we zijn nooit vies van een beetje spektakel op het veld.

Wat zal ik zeggen. Mijn man voetbalt nu eenmaal graag, hij is er graag bij en gelijk heeft hij. Als hij niet meer zou gaan voetballen, zou ik wel weer wat te zeuren hebben over zijn groeiende buikje. Dus laat hem er maar weer lekker aan beginnen.
Maar of ík het gemist heb? Laat deze vraag nu net gesteld worden, terwijl ik de eerste stinkende voetbaltas van het seizoen aan het uitladen ben…..Wat denk je zelf?