Sinds enige tijd ben ik te vinden op een datingsite. Dat is een internetsite waarop mannen en vrouwen van diverse pluimage zogenaamde profielen kunnen maken. Zo’n persoonlijk profiel bestaat, naast informatie over je leeftijd, de regio waar je woont en de opleiding die je hebt gevolgd, uit meer persoonlijke details. Je vertelt iets over de boeken die je wel of niet leest, de films die je graag ziet, de sporten (?!) die je beoefent en meer van dat soort voorkeuren. Daarnaast vul je in naar wie je op zoek bent. Moet de prins op het witte paard weduwnaar zijn of geef je de voorkeur aan een gescheiden man? Wil je persé een vent uit Volendam of een kerel uit Ketelhaven of zoek je alleen mannen met rood haar en een lange baard? Wil je graag een christen of juist eens iets heel anders…? Je kunt het allemaal invoeren en de partners die bij je passen, worden dan automatisch aan jouw profiel gelinkt. De volgende stap is aan jou…een e-mail sturen of beantwoorden en vervolgens een afspraakje maken. Of niet natuurlijk.
Ondanks de uitgebreide vragenlijsten heb ik nog maar bijzonder weinig heren gespot die ook maar enigszins bij mij zouden passen! Tachtig procent van de ingeschreven mannen doet precies wat ik verafschuw: ze roken, luisteren voornamelijk naar Nederlandstalige muziek, kamperen graag en dan ook nog het liefst in eigen land, lezen niet of beperken zich tot Voetbal International, kijken niet naar het nieuws maar wèl naar actiefilms en bij klassieke muziek denken ze aan repertoire uit de sixties. En zeer zorgwekkend: een groot deel van de mannen boven de vijftig omschrijft zichzelf als ‘knuffelbeer’ en geeft als favoriete hobby ‘rommelmarkten bezoeken’ aan.
Not my cup of tea, zogezegd. Toch blijven heel wat vrouwen het proberen, want ergens moet hij toch rondlopen! En inderdaad, zo af en toe krijg je een mailtje waar je vrolijk van wordt. Leuke tekst, goede opleiding, interessante hobby’s en als klap op de vuurpijl een smakelijke foto erbij. Na een paar mailtjes over en weer wordt het dan tijd om iets af te spreken. Ik heb nu een paar afspraakjes achter de rug en ik denk dat ik het bijltje er maar bij neer ga gooien. Hoewel? Het was soms wel hilarisch. Wat te denken van de leraar uit Limburg die op de afgesproken plek verscheen met een gigantische bos rode rozen…Helaas bleek na het gezellige etentje dat hij mij toch nog iets moest vertellen. Hij was getrouwd en hij maakte afspraakjes omdat hij het ‘het laeve toch eigelik waal bar dreuvig’ vond. Brrr. Nummer twee nodigde me uit naar Amsterdam te komen. We hebben gezellig zitten babbelen op het Rembrandtplein. De witte wijn en de bitterballen zorgden voor een bijna uitgelaten sfeer, ware het niet dat deze prins na een hoopgevend introotje, eigenlijk over niets anders wilde praten dan de gruwelijke laatste uren van zowel zijn moeder als zijn echtgenote, die beiden aan dezelfde slopende ziekte waren overleden. En als ik zeg ‘in geuren en kleuren’ dan bedoel ik ook echt ‘in geuren en kleuren’! De bitterballen begonnen spontaan te stuiteren in mijn maag. Kan het erger? Ja hoor! Op een terrasje in Enkhuizen had ik een afspraakje met een werktuigbouwkundige die in zijn vrije tijd in een koor zong. Tja…leek leuk. Maar toen hij mij bij begroeting breed lachend de hand schudde, wist ik het al. Op een paar voortanden na, was zijn hele mond leeg! Een snelle babbel had hij wel, voor ik er goed en wel erg in had, lag zijn hand op mijn knie en vertrouwde hij me toe dat hij me ‘best een lekker wijffie’ vond. Wegwezen dus. Weer een heel ander type was de handenwringende en schokschouderende haptonoom uit Breda. Hij was kennelijk op van de zenuwen toen we elkaar ontmoetten, ondanks de pregnante dennengeur die hem als een wolk omgaf. Er ging geen rustgevend effect van uit, en dat was ook goed te merken. Zijn ingewanden waren dermate van streek dat niet alleen de borrelende buikgeluiden goed hoorbaar waren, maar hij ook zonder blikken of blozen nogal wat winden liet. Vandaar die dennengeur waarschijnlijk.
En dan was er nog die man die alleen maar over de technologie van ledlampjes wilde praten en de man die zich kleedde alsof hij een reincarnatie van André Hazes was. Mèt hoed wel te verstaan. Vandaar dat ik denk dat ik het voorlopig maar voor gezien houd. Natuurlijk hoop ik dat ik in de toekomst iemand leer kennen die ook liever niet alleen oud wordt. Maar of die bitterballen en buikgeluiden achteraf de moeite waard blijken te zijn?


16 reacties

Avalanche · 29 oktober 2009 op 13:01

Heerlijk! Zo herkenbaar – kijk maar eens in mijn weblog. Gisteren had ik nog een date met een Stier zonder ballen.

Leuk geschreven en door de opsomming op sommige momenten zelfs hilarisch!

Emiliever · 29 oktober 2009 op 13:25

Die glutenvrije aap van jou mag er anders ook zijn!

Avalanche · 29 oktober 2009 op 14:56

😀

DreamOn · 29 oktober 2009 op 19:50

Welkom op cx! Dé site waar ik mijn partner heb leren kennen, en we waren niet eens op zoek, kun je nagaan… 😀 Maar het is inmiddels al 2,5 jaar een feit, en op 8 mei zijn we zelfs getrouwd in de aanwezigheid van een cx-delegatie.
Dus houd moed, wie weet, waar je hier nog tegenaan loopt!

Je column vind ik erg leuk om te lezen. Je schrijft goed, alleen zou ik iets meer witregels toepassen in het stuk. Nu lijkt het allemaal aan elkaar geschreven als één grote brei.
Dus bij je volgende column meer alinea’s en witregels, en dan vind ik het helemaal top!

Groetjes, Do.

Emiliever · 29 oktober 2009 op 21:06

Wow…gefeliciteerd!! Je partner ook, natuurlijk!! Bedankt voor de tip. Je hebt volkomen gelijk, ik let beter op de volgende keer! Jij weet waar je het over hebt.

dashuri · 30 oktober 2009 op 09:17

Heel fijn en herkenbaar om lezen, maar wat mij betreft mochten er wat meer alinea’s in zitten, nóg leuker om te lezen!

pally · 30 oktober 2009 op 16:32

Leuk geschreven, hilarische column. Van mij hoef je de ware nog niet te vinden. Ik wil dit carnaval der dieren nog wel langer zien worden.
Beetje meer alinea’s maken, daar ben ik het mee eens.

welkom hier

groet van Pally

Prlwytskovsky · 30 oktober 2009 op 17:16

Welkom op CX en succes op je dating site. Leest lekker weg, ja.
En datingsites? Wahaaa breek me de bek niet open. 😉

arta · 30 oktober 2009 op 20:20

Ik ga even flauw doen, na die vorige reacties. Ik vind het nl wat oppervlakkig en wmb had je, wanneer je één date heerlijk smeuïg beschreven had, er veeeeel meer uit kunnen halen. Meer diepgang en meer columns en meer leesplezier voor ons, lezers. 🙂

Emiliever · 30 oktober 2009 op 20:35

Dat is helemaal niet flauw, hoor! Ieder mag zijn mening hebben. Mijn stijl is eerder luchthartig, daar heb je groot gelijk in!

Anne · 31 oktober 2009 op 09:04

Mijn indruk is dat dit stukje een soort opmaat is voor meer. Je schrijft luchtig, gemakkelijk, en dat vind ik een plus. Ik kijk uit naar meer.

Emiliever · 31 oktober 2009 op 10:23

Staat in de wachtrij…

Dees · 31 oktober 2009 op 10:56

opsommen en inzoomen, het is maar waar je van houdt. bij daten is opsommen ook wel erg verleidelijk natuurlijk. heb het met een glimlach zitten lezen en hobbel achter anne aan, de soepelheid van schrijven belooft meer. 😉

Ma3anne · 31 oktober 2009 op 11:49

Ik vind die opsomming juist zo grappig en herkenbaar! 😀

Shitonya · 1 november 2009 op 20:00

Meer alinea’s en wat inkorten, verder.. ja eigenlijk wel amusant. Alhoewel ik je graag wil condoleren, want een datingsite is niet anders dan een begraafplaats.

Emiliever · 2 november 2009 op 14:18

Tjee…zo had ik het nog niet bekeken. Maar in elk geval bedankt, dat kan nog wel eens een stukkie worden! Daten tussen de zerken, of zo. Ik heb me overigens uitgeschreven, het is echt drie keer niks!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder