Op een black radio station ergens in de Verenigde Staten kondigt een deejay de vertrouwde soulstem van Marvin Gaye aan. Hij zet zijn microfoon uit en loopt naar de koffieautomaat. Van een collega krijgt hij een cd in zijn handen gedrukt van een hem onbekende zangeres. Luister hier eens na, zegt hij. Hij pakt het doosje aan. Op de hoes staat een onherkenbaar afgebeelde vrouw. Hij bladert vluchtig door het boekje. De namen van de muzikanten komen hem bekend voor. Little Beaver kent hij van zijn albums uit het midden van de jaren ’70 en Timmy Thomas heeft hij net nog gedraaid met ‘Why can’t we live together’.
Als hij de cd beluistert, krijgt hij de indruk te maken te hebben met een door het leven getekende Afro-Amerikaanse vrouw die een leven van mishandelingen en scheidingen achter de rug heeft. Maar de teksten zijn opmerkelijk positief en ze zingt uiterst geïnspireerd. De deejay wil meer van de zangeres weten en klampt zijn collega aan. Groot is zijn verbazing als hij vertelt dat de gloedvolle soulstem van een zestienjarige, lelieblanke Britse zangeres is. Haar naam? [url=http://www.s-curverecords.com/joss/site/home.php]Joss Stone[/url].
De carrière van Joss lijkt een beetje op die van teenage tennissterren als Anna Kournikova. Samen met haar moeder reist ze de wereld rond. In soulzangeres Betty Wright, zeg maar de Betty Stöve van de soul, heeft ze een uitstekende mentor gevonden die haar de fijne kneepjes van het vak leert. Op haar uiterst succesvolle debuutalbum ‘The Soul Sessions’ zong Joss nog louter covers, maar op haar nieuwste cd ‘Mind, Body & Soul’ laat ze zien dat ze uitstekend zelf de pen ter hand kan nemen.
Haar muziek is een herinterpretatie van de soul uit het begin van de jaren ‘70. Dus geen pompeuze beats of irritante rappers, maar echte instrumenten bespeeld door soulveteranen uit die tijd. Het resultaat is een verademing. Joss Stone doet geen concessies aan de nieuwste trends. Soulzangeressen als Alicia Keys, Angie Stone en Jill Scott, zijn wel in die val getrapt en proberen geforceerd hiphop-elementen in hun muziek te verwerken. Joss Stone maakt muziek zonder moderne R&B-invloeden en toch klinkt ze niet ouderwets, maar als een vrouw van deze tijd. Dat lijken ook haar leeftijdsgenoten ontdekt te hebben, want haar single ‘You had me’ is geregeld te zien op de clipzenders.
Het enthousiasme waarmee Joss haar nummers zingt, lijkt op dat van Destiny’s Child in hun begintijd. Helaas ging zangeres Beyoncé steeds meer op Mariah Carey lijken, wat de kwaliteit van de muziek niet ten goede kwam. Hopelijk gaat Joss Stone niet de diva spelen en blijft ze pure soul met een hoofdletter S maken. Gezien de 2 miljoen exemplaren die wereldwijd van The Soul Sessions zijn verkocht, is daaraan een grote behoefte.
[img]http://members.lycos.nl/knienke/hpbimg/Joss%20Stone.jpg [/img]
5 reacties
Kees Schilder · 18 oktober 2004 op 09:20
Ik vind je columns altijd heel plezierig, Ed.
Goed gschreven en ook nog een (vast) onderwerp dat mij altijd boeit.
Alleen met soul heb ik niks. Te zoetig meestal al zijn er uitzonderingen.
groet
ignatius · 18 oktober 2004 op 18:48
Ben niet zo in de soul, maar als ik het goed begrijp maakt deze zangeres nog soul zoals soul bedoeld is. Échte soul dus. Dat is in deze tijd een zeer welkome afwisseling, zeker gelet het gegeven dat er nog echte muzikanten meedoen en niet een aantal lui die een beetje leuk met hun computertje kunnen spelen.
Bakema_NL · 18 oktober 2004 op 19:10
Ik vind haar nog wel te pruimen, maar zal er geen cd van halen.
De soul van tegenwoordig is bagger, met heel misschien een enkele uitzondering. De zwarte medemens is zijn soul in de loop der jaren kwijtgeraakt, het is niet meer om aan te horen dat gekweel. Geef mij maar soul uit de oude doos, dat waren tenminste artiesten, niet dat blikvoer van nu.
Dinah · 18 oktober 2004 op 21:21
Geweldige column, ook namens Kees want die hoort de muziek van deze dame, ook al is ze nog maar 17! dagelijks. Alleen weet hij af en toe niet wie wat zingt vandaar. Persoonlijk ben ik een Big Fan van haar. Wist je trouwens dat haar eerste single een cover was?? Was een hit in Kees zijn “jonge” jaren, kun je nagaan hoe oud die single is.
Raindog · 19 oktober 2004 op 21:58
Ik ben zeer wantrouwig tegenover alles wat blond is, nog in de tienerjaren zit en muziek maakt. In dit geval duidelijk een vergissing. Zag ik in een eerste aanblik nog een type Shakira in haar, toen ik later de muziek hoorde – echt hoorde – kon ik eigenlijk niet geloven dat die twee (het beeld zoals dat bij mij doorgekomen was en de muziek & haar stem) bijelkaar hoorden. Hoewel ik bepaald geen souldeejay ben moet ik misschien nog maar wat meer op mijn schreden terugkeren. Wederom thanks Eddy!
Raindog