Blossom

Haar voorpoten vormen de letter X, of beter gezegd XXL en eindigen in een paar reusachtige, platte voeten. Het zijn net van die grote sloffen van Van Haren. Achterpoten die de letter O zonder inkt schrijven dragen samen met de voorpoten een lijf dat van voren te hoog en van achteren te laag is. Een kort lontje dat ook voor geen meter klopt kleeft aan haar bips. Maar het lekkerst houd ik voor het laatst: een prachtige kop, met beeldschone, eerlijke, lieve ogen. Ik ben gek op deze buitenproportionele lelijkerd!
Blossom is in januari door de Dierenambulance van de straat geplukt en werd een van de projeckatten van het Haags Dierencentrum. Op 11 maart haalde ik haar daar op om haar een tijdje in pleegopvang op te nemen. Ik deed haar in de bench,
[img]http://tkfiles.storage.msn.com/x1pM0jCSUoiRhAPSXKKvFbigIeKDfUc_1i7jnzWw98t_U8AxBtD1CY5rvCyGZd18k0SbMGW9VVgfr2dW1FkO6XsnSJo5mUaDcLCmzQw71TjaEt8FKifLc59FZs1JbOm3yqyQwGsTrka1Bg[/img]
en vanaf dat moment begon de lange, onzekere weg die wij samen ingeslagen hadden. Ik probeerde haar te aaien, maar voelde onder mijn handen een met haren bedekt brok beton van een graadje of 37. Ze vond het meer dan verschrikkelijk. Rechtop staand in die kooi trachtte zij haar lijf tevergeefs door de tralies te persen zodra ik toenadering zocht.
[img]http://tkfiles.storage.msn.com/x1pM0jCSUoiRhAPSXKKvFbigM4obPdRVm0RKs9bBOm47C8l6JTUj2qw1KNNPmOV4bFlPrq_h4y3lJ6GceMghrR522Z15wU2wVlmzV3RrbnuvdoLASJ0sinbNEtqBQUgTb-0M2H5n_B1BFc[/img]
“Wat gaat ze doen?” boezemde ons beide angst in.

Talloze uren heb ik voor de bench gezeten, haar aangehaald en met haar gebabbeld. Soms leek ze te ontspannen, maar negen van de tien keer was het een hoopje stress in plaats van een sprankje hoop. De enige vordering die wij boekten was dat ze niet meer als een aapje in de tralies klom, maar daar was ook alles mee gezegd. Soms sloot zij haar angstige ogen en leek het alsof ze ervan genoot om aangehaald te worden. Een stemmetje diep van binnen vertelde mij dat ze zich alleen maar afsloot van de buitenwereld, mij incluis.

Op een avond liep Scooty, mijn eigen kat, om de bench heen. Blossom wilde spelen en probeerde door de tralies heen Scooty’s staart te pakken. Mijn hart brak, en mijn gevoel zei dat ik Blossom los moest laten uit die gevangenis.
“Op naar start”.
Ik liet haar los; het kon mij niet meer verrotten wat ervan terechtkwam en áls ze Scooty zou afmaken dan kon ik die wel grijpen en in de achterkamer smijten. Mijn huisraad zou me jeuken, dus opende ik de kooi met zweethanden van de spanning, schuifelde weg en wachtte af.

Blossom ging me daar tekeer! De krabpaal
[img]http://tkfiles.storage.msn.com/x1pM0jCSUoiRhAPSXKKvFbigCRTmeh0eVtiW8l8RZt8jusgQHD7nAhespihozoQCIMsbmM8wuXADNhWLDp1PhGUEwP9wDpkxGFjsKQxvTXloiuV2D89wWR1hw0IhxQe1u-1YUftJkWrwCg[/img]
en álle speeltjes kregen ervan langs; een verbouwereerde Scooty zag haar hele hebben en houwen door de kamer vliegen. Blossom had pret, en ik daardoor ook. Scooty kreeg een paar rake klappen en werd vervolgens totaal genegeerd, ondanks haar klaagzang en toenaderingspogingen.
[img]http://tkfiles.storage.msn.com/x1pM0jCSUoiRhAPSXKKvFbigDRN324-GlWyJBXgctRaDYd8Y_1_FpCneCg5wNoHltTi-mDmgcnrG5B5UND-53QcbaAWbgWLZEHYCCwMPOaM1zfYi5Z9ClGd4j_3hXchMC4dJJ19b8ukMdY[/img]

Eenmaal haar vrijheid geproefd hebbend werd Blossom nog minder goed te benaderen. In overleg met het asiel heb ik haar een week in de bench laten zitten, maar het schoot niet op. Daarna liet ik haar los, en ook ècht los. Niet voor het moment, maar voor altijd. “Het is wat is”.

Maandenlang genoot ze van een all-inclusive vakantie. Zij en Scooty zetten de hele boel op stelten, en ik heb wat afgelachen met die twee zotten. Zelf kon ik haar tot op een centimeter benaderen,
[img]http://tkfiles.storage.msn.com/x1pM0jCSUoiRhAPSXKKvFbigD31zFh_e_Vo399YqYmRhRPBhqzL5oyFsKW5JjHiCWU4ArE4vFR2AgYm_P5AcF9NRbohMZIiH-gBh9qyL9JXeUGWg4svP5FOv5dycD8R4TLSkwrL4w9dpTU[/img]
maar zodra ik haar met een vinger aanraakte, schoot ze weg. Tijdens het eten werd ik gedoogd, dat dan weer wel.
[img]http://tkfiles.storage.msn.com/x1pM0jCSUoiRhAPSXKKvFbigFJt30Jpy0XOPdLhdBlvbJe1CHuXPAss0mK93KzKnrv9vmNaVx_DJvRFuvu_usG4-dVf0D4X-oVniwifQk6o5ZXtWu1VAaF6vrauZQzzG3BfbWkIsfJc7us[/img]

Blossom was stabiel tot het moment dat ik in overleg met het asiel definitief heb besloten om haar terug te brengen. Haar vakantie zat erop, en die van mij en Scooty daarmee eigenlijk ook. Het was een genot om haar hier te hebben, te zien opbloeien tot een mooie, lelijke kat, die ontzettend gezellig en vooral relaxed is. Angstzweet, tranen en een beetje bloed van de ene keer dat ik een fikse haal kreeg hebben plaatsgemaakt voor vrijheid, blijheid, triomf en nog veel meer moois. Blossom heeft keihard gewerkt tijdens haar vakantie in Huize Vakantiekat, en ik ben ontzettend trots op haar.

Gisteravond, haar laatste avond hier, was ze enorm ontspannen. Ik heb haar voor het eerst sinds maanden geaaid terwijl zij in het mandje van Bijou – mijn overleden katje – lag. Ik voelde wat bewegen, een soort trilling… spinnen? Een bolletje dat met toegeknepen oogjes lag te genieten gaf een kopje. Haar eerste, en mijn laatste van haar. Dat doet pijn, veel pijn. Tegelijkertijd geeft het hoop, omdat Blossom alles wat ze er bij mij thuis in heeft gepompt, meeneemt in haar toekomst.
Ik ben blij dat ik een stukje van haar geschiedenis heb mogen schrijven. Waar ze ook is: Blossom blijft altijd ‘ons Blosje’. Er brandt altijd een kaarsje voor haar, waar ze ook is.
[img]http://tkfiles.storage.msn.com/x1pM0jCSUoiRhAPSXKKvFbigG0P7bdN_vLUJOjNMLNtEUzcudEg8edFalRTyAxNtM__DbM96iP5WH3SPUcryVZBMT6Grh4xtcHw0rElijuA0jS22B9pTtcdCV7vYroWGGO229MywEwG238[/img]