Boeken en een mannenblik

“Anne! Nu al?…Goed, jij krijgt je zin. Maar ik weet niet waar dat vod ergens ligt. Dat heb ik al twee dagen niet aan.”
Het brutale hoofdje met kastanjebruine krullen komt ergens onder de dekens vandaan.
“Gekke Louis! Ik vroeg of het geen tijd wordt om eens iets anders te gaan doen, buiten in je wonderboek lezen!”
“Je bedoelt In koelen bloede?” Anne duikt weer onder. [i]Anne, had ik je al geschreven dat mijn oudere zus en haar vriend nu in Leiden studeren? Tot ze weer moeten verhuizen wonen ze op de Lange Gracht. Ik heb vandaag de grote witte bouwstenen naar boven gedragen om er een boekenrek van te maken. Mijn zus en haar vriend hebben honderden prachtige boeken die overal in hun studentenkamertje op de grond liggen. Wanneer het boekenrek klaar is ga ik met mijn zus en haar vriend in de mensa eten.[/i]

Slingerend en slippend over de natte gladde klinkers van de Lange Gracht. Met Anne aan het stuur missen we geen enkele plas. Mijn veel te grote ruwe trui om haar tengere lijf is doorweekt. Mijn wang plakt tegen haar rug. Kleine stevige borstjes onder de vochtige wol zijn mijn enige houvast.
Bij de Koolstraat trapt Anne op de rem. Ze kijkt naar links en naar rechts.
“Ik wil dat je straks een tekeningetje voor me maakt, maar nu wil ik een ijsje!”

[i]Anne, ik had je laatst geschreven over die schitterende boeken op de grond in het kamertje van mijn zus. Zodra het boekenrek vol staat met de boeken gaan mijn zus en haar vriend op reis. Dan mag ik tijdelijk in het kamertje wonen. Ik moet oppassen. Zus zegt dat ik niet alleen moet oppassen. Als ik het stil kan houden mag ik een vriend vragen om te komen. Anne, dat jij die vriend bent vertel ik niet tegen mijn zus. We leggen een luchtmatras met een hoop dekens vóór het boekenrek. Dat is weer eens wat anders. Maar geen lawaai maken hoor! De rechtse buurman is niet te vertrouwen. Als de kust vrij en veilig is geef ik je een teken.[/i]

Op de boulevard van Noordwijk aan Zee veren hoekige mannenhoofden op en draaien mee wanneer Anne voorbij loopt. Mannenogen vol verwachting in een kop vol fantasie. Over wat er onder de witte legging en de zwarte schipperstrui verborgen zou kunnen zitten. Ik weet wat er onder verstopt zit. Het smaakt naar mosselen met friet en zilte zeelucht in de ochtend. Het ís ochtend. Ik ruik het aan mijn vingers. De morgenstond. Ik proef haar. Ze heeft smaak en glimlacht. Bij de kus van Anne voel ik het gleufje boven haar lip. De norse koppen draaien nu helemaal door en staren mijn meisje na, zelfs tegen de wind in.

[i]Anne, ik heb goed nieuws. Vrijdag over tien dagen is het kamertje met de boeken vrij. Ik kom je bij het station in Leiden ophalen met de witte fiets van zus. Rijden we meteen terug naar het kamertje? Ik zie je al op het luchtmatras liggen voor al die boeken! Wat een geluk dat ik naast je mag liggen. Ik zal mijn ogen niet kunnen afhouden van al die schoonheid. Tussen de bedrijven door zal ik je tekenen. Wanneer je slaapt zal ik over je schrijven.
Anne, ik wil kunstenaar worden. Of schrijver. Een beroemd schrijver.[/i]

Wolkers, Vestdijk, Orwell, Capote, Mulisch of Mülisch. Hermans W.F. Charrière, Bordewijk of Minco. Marga. Bij elke titel hoort een naam, een kleur en een geur. Ik streel de rug van het oude groene boek. Mijn wonderboek. Ik ken het van buiten. Ik ken alle boeken van buiten.
Anne fronst in haar slaap. Ik kan het niet laten om naar het liggend naakt te kijken. Naar het mooiste hoofdstuk. Zonder iets aan te raken trek ik een denkbeeldig lijntje vanaf het glimlicht op haar bovenlip door het gleufje naar die bijzondere neus. Punt.
Niets meer aan doen. Anne is perfect zo.