Boer zoekt vrouw

Wie kan mij vertellen waarom ‘Boer zoekt vrouw’ als programma zo succesvol is?
Nog geen vijf minuten geleden ben ik van de bank weggetreiterd door Yvon Jaspers.
Het concept is simpel, je zoekt een stuk of wat autistische agrariërs, doet alsof het uberhippe superboeren zijn en lokt honderden, duizenden vrouwen uit om ze brieven te schrijven. Vanaf dat moment wordt het lachen, want dan begint het grote zwijgen. Schitterende beelden van een knoestige boer, die met z’n arm in een koe staat te roeren en ondertussen onduidelijke dingen over diepgaande relaties stottert. Of de landbouwende broer van Philip Freriks, die ongegeneerd met een aardappel in z’n hand een beetje vragend om zich heen kijkt.
En dan komen daar die honderden uitgerangeerde vrouwen, van wie in het eerste shot al duidelijk is dat zij al alles geprobeerd hebben, maar toch echt definitief door de maatschappij verstoten zijn. En de boeren kiezen dan uiteindelijk uit al die vrouwen een aantal kandidaten die ik stuk voor stuk alleen met een hooivork zou aanraken.

Bedenk daar dan bij dat dit het best bekeken programma van de zondagavond is, dan kun je maar één conclusie trekken; we hebben in Nederland geen flauw idee meer wat we met ons leven aanmoeten.
Vroeger ging je als het allemaal niet meer wist gewoon het klooster in om een tuchtig en vroom leven te leiden. Tegenwoordig is dat ook niet echt meer een optie, al zitten de kloosters nog steeds vol met mensen die zelfs in kinderdagverblijven niet meer aan het werk komen, en die echt geen idee meer hebben wat ze aan het doen zijn.

Yvon liet zojuist drie infantiele broers zien, die samen een achterlijk keuterboerderijtje runnen. In plaats dat we als maatschappij dan zeggen van ‘ho ’s even, misschien is het beter als deze mensen zich niet voortplanten’, bedenken we een programma dat er voor zorgt dat zelfs zij kans hebben op nageslacht. Van mijn belastingcenten nog wel, want het is publieke omroep he?

In de nabije toekomst zal Yvon Jaspers worden herinnerd als de vrouw die in haar eentje de mongolisering van ons land op poten zette.
Wie wil er trouwens überhaupt zien dat boeren vrouwen zoeken? En waarom geen electriciens? Wat interesseert het mij nou helemaal dat varkenshouders ’s avonds eenzaam zijn? Wat maakt het ook in godsnaam uit, ik wil geen eenzame boer zien, ik wil ’s avonds een schnitzel op m’n bord zien. Eenzaam of niet, het smaakt er niet minder om.
Als dit het beste is dat de publieke omroep te bieden heeft, dan wil ik m’n geld terug. Kunnen we dan mooi in het onderwijs steken, om te voorkomen dat er ooit nog iemand zo intens stom wordt als Yvon Jaspers met dat kloteprogramma van d’r.
Het hele gedonder heeft maar één voordeel; je bent blij als het weer maandag is.