Braadworst met bosbessensaus

In de stad, op een zonovergoten terrasje, aan een tafeltje in één of andere vreetkeet zit ik overheerlijk een broodje speciaal te verorberen. Wat er speciaal aan is weet ik ook niet maar dit vredige maal doet mijn maag minder knorren. Het ding lijkt op een broodje braadworst, iets dat ik ook besteld heb maar dan overgoten met bosbessensaus. De smaak is dienovereenkomstig maar een overheerlijk tapbiertje erbij smaakt alsof er een engeltje over mijn tong piest. Ineens wordt er een stoel naast mij weggetrokken. Ik kijk minzaam naar het personage en met een blik van herkenning ontwaar ik een oude buurman. Hij schuift aan en begint er lustig en ongevraagd op los te oreren.

“Wat eet jij daar.” Vraagt hij irritant nieuwsgierig?
“Weet ik veel, een broodje met één of andere zooi er overheen.”
“Wat neem jij kleine hapjes joh?”
“Ja, ik heb niet zo’n grote muil als jij.” Beet ik terug.

“Kijk daar nou, wat een lekker wijf daar loopt.” Tipt hij mij.

Ik keek naar waar hij wees en zag een spetter lopen met een kort rokje en haar ranke beentjes in laarzen gestoken. En dat schrijd dan zomaar voorbij hier, om je ter plekke te verslikken.

“Moet je eens tegen je vrouw zeggen.” Zeg ik. “Zal ze leuk vinden dat jij naar andere vrouwen zit te schuimbekken.”
“Nou valt mee hoor.” Zegt hij. “Ze weet hoe ik in elkaar zit.”

“Weet je,” dramt hij door, “ik zit wel eens op internet te snuffelen op die sites met bloot foto’s, ken je die?”
“Geen idee, vertel door …”
“Nou, daar zie je meiden Godsamme zeg, lusten de honden geen brood van zo mooi; en helemaal bloot he.”

“Nu je het er toch over hebt: heb jij wel eens een vrouw gezien met een lul?” Vraag ik.
“Nee ik niet, jij wel?”

“Moet je eens naar je trouwfoto kijken!”