Afgelopen zomer was er heel wat commotie over de leesbaarheid van cd’s. Al na twee jaar waren veel schijfjes niet of nauwelijks nog te lezen. En dat terwijl dit medium jarenlang werd aangeprezen als uiterst betrouwbaar. Hét opslagmedium om waardevolle informatie een leven lang te bewaren. Hoe staat het eigenlijk met de breekbaarheid van CD’s? Digitale foto’s, filmfragmenten, geluidsopnamen van je opgroeiende kinderen. Waardevolle informatie die je voor eeuwig, of toch minstens een leven lang, wilt bewaren. Magnetische opslagmedia zijn niet het eerste waar je dan aan denkt. Diskettes geven niet zelden leesfouten en leven op gespannen voet met magnetische voorwerpen. Een bandje kan vastlopen, de inhoud verkreukelen en breken. Nee, een stevige schijf waar de informatie ingegraveerd, bijna op gebeiteld staat, komt meer in de buurt. Branden klinkt ook zo degelijk.

Toch wil ik pleiten voor cd’s met een beperkte houdbaarheidsdatum. Naast informatie die ik nooit kwijt wil raken en die op levenslang leesbare cd’s hoort te staan, bezit ik genoeg tijdelijke schatten. Waardevol, onvervangbaar, maar alleen gedurende een korte periode. Neem backups. Die van gisteren wil ik vandaag absoluut niet kwijt. Volgende maand, vele backups verder, is een ander verhaal. Dan ben ik die oude backup liever kwijt dan rijk.

[img]http://magazine.examedia.nl/nlpics/cdbreek1.jpg[/img]

Wat doe je met die oude troep? Een backup gooi je niet zomaar in de prullenbak. Iemand zou hem er eens uit kunnen vissen. Er staat gevoelige informatie op: de salaris-, mutatie- en saldo-informatie van je betaalprogramma, allerlei correspondentie, financiële gegevens, misschien je zieleroerselen. Kortom, een schat aan verouderde maar o zo persoonlijke gegevens die niet in vreemde handen mogen vallen.

Op de lange weg van prullenbak tot restje smeulende as kan veel misgaan. Denk alleen al aan een vuilniszak die midden op straat openbarst, je cd’s die uitnodigend over straat rollen. Stuk voor stuk met een dikke viltstift netjes van commentaar voorzien: “Bewaren! Financiële administratie 2000-2002.”

Zo zit ik elke paar maanden met een stapeltje overbodig geworden cd’s in mijn maag. Wat doe ik ermee. Weggooien is geen optie. Een shredder kopen die naast papier ook cd’s vermorzelt? Een beetje overdreven als je geen bedrijf hebt. Nee, ik zoek een eenvoudige manier om informatie onleesbaar te maken. Wie in zijn huis rondkijkt vindt al snel enkele alternatieven: schuurmachine, magnetron, stevige snoeischaar. Helaas is niet elke methode, hoe doeltreffend ook, onschadelijk voor de gezondheid, ongevaarlijk voor jezelf en huisgenoten.

Een eenvoudige, maar zeer zeker ook gevaarlijke manier is: breken! Het werkt snel, doeltreffend, geeft alleen wel wat troep. Hoe doe je het. Wikkel een cd in een stevige doek of een stukje keukenrol, klem de cd tussen je vingertoppen (het hebben van kolenschoppen is hier een pré), steek je hand in een prullenbak en wend je blik af. Buig de CD tot deze spontaan in duizend stukjes breekt. Daar zitten angstaanjagend scherpe stukken bij! Nooit doen met blote cd’s, in géén geval kijken, niet doen waar anderen bij zijn. Meteen weggooien die scherpe stukken en zilverkleurige schilfertjes.

Eén ding is zeker: je informatie is gegarandeerd voor altijd onleesbaar geworden!

Ik heb verschillende merken geprobeerd en allemaal breken ze. De een wat enthousiaster dan de ander, maar versplinteren doen ze. De meeste in talloze vlijmscherpe stukken, één cd boog vrijwel dubbel en brak nog steeds niet, één cd brak in twee vrijwel gelijke helften. Er is geen verband tussen merk en breekbaarheid aangetroffen.

[img]http://magazine.examedia.nl/nlpics/cdbreek2.jpg[/img]

Wie niet de hele schijf wil verbrijzelen moet weten dat de kant met het etiket of opschrift de kwetsbare laag is. Niet de met de laser “beschreven” zijde die van die leuke kleuren geeft in lamplicht. Zet dáár dus de vlakschuurmachine, een nagelvijl, je naaldhakken op.

Categorieën: Media

Kees

Zelfstandig schrijver en fotograaf

5 reacties

MBB · 13 november 2003 op 17:43

Stap eens over op de CD-RW, kun je je oude backup-schijven recycelen 😀

TRouwens, ik weet niet hoe erg persoonlijk die gegevens zijn, maar ik vermoed dat waneer ze enkel in een paar stukjes gebroken zijn ze door specialisten nog wel te reparenen zijn.

Kobus · 13 november 2003 op 19:08

Dacht dat jij wel wat creativiteit in huis had Kees ? Kunt zoveel doen met CD’s tegenwoordig. Zijn zelfs ook te koop voor de hobby. Klonk goed toen je begon over schuren..Dacht nu komt het. Helaas. Wat dacht je van onderzetters, beschilderde CD’s. Allerlei optische effecten.
Ook leuk om samen met de kinderen te doen !
En anders is een buurthuis of hobbyclub er wellicht mee te verrassen.

P.S. Ik had verwacht dat de CD bij het chemisch afval zou moeten, maar mag blijkbaar bij het normale afval..

En MBB ? Het overschrijven van een CD kan dan wel goed gaan meestal, maar vergeet maar eens de tekst te wijzigen. Welke versie was ik ook weer ?
En eens staat de label ook vol !

Li · 13 november 2003 op 19:40

Je kunt ook lid worden van een fröbelclubje. Dames, kinderen en enkele heren die felicitatie/kerstkaarten maken, zullen je bespringen als ze weten dat je CD’s cadeau geeft. Ze hebben van de handige schaartjes waarmee je allerlei hoekjes en gaatjes kunt knippen. Maar eerst knippen en dan weggeven, kan natuurlijk ook. 😀

pepe · 13 november 2003 op 22:10

Koken met CD’S
Misschien ook een leuke tip.
Als je een oude cd hebt kun je het in de magnetron doen.
Je gebruikt een vuurvaste schaal vullen met water zodat je cd onder water ligt, zet de magnetron op de hoogste stand een paar seconde dan moet je even kijken het lijkt net of de cd is gebarsten.
Daarna kan je hem op een kaart plakken, nog wat 3D figuurtjes erop en je hebt een hele orginele kaart.

Kees · 13 november 2003 op 22:59

Geloof me, MBB, die stukjes van mij, die zet níemand meer in elkaar. De foto spreekt voor zich.

RW is leuk, maar stukken trager en veel onbetrouwbaarder. Doe mij die goedkope wegwerp R schijfjes maar. En niet voor de hobby, ik ga mijn backups niet lopen uitdelen!

Magnetron, ik noemde hem kort in mijn column, maar ik moet het [b]ten strengste afraden[/b]. Levensgevaarlijk! Giftige dampen in je huis, ook met waterkoeling.

Wel leuke lichteffecten, vooral rond de kerstdagen, zie deze link die een lezer mij stuurde:[url=http://margo.student.utwente.nl/el/microwave/]Let there be light.[/url]

Geef een reactie

Avatar plaatshouder