Bridget Maasland 11

Wie weet wordt het toch nog wat tussen Bridget en mij. Haar chaperonne komt op bezoek. Niet bij mij persoonlijk, maar wel in de buurt. Een paar keer per jaar lapt het winkelcentrum in mijn woonwijk de dag des heren aan de laars. Het belooft weer een heel spektakel te worden, maar daar gaat het me niet om.
Ik ga voor Patricia Paay die de koopzondag komt opluisteren met een ongetwijfeld tot de verbeelding sprekend gewaagd bezoek. Niet omdat ik in enen ’n fan van de tv-diva ben, maar vanwege Bridget.

Hoewel ik me heb laten vertellen dat ook Patries intussen weer voor de heb is, waag ik me toch maar niet aan een toenaderingspoging tot het populaire gewezen zangeresje. Het kan weliswaar verkeren maar om nu op stel en sprong m’n zinnen van het hittepetitje ijskonijn Maasland achteloos te verzetten naar de belegen volbloed Paay is wat veel van het goede.

Het heeft iets van de hak op de tak springen als ik de dertiger en voor mij te jonge Bridget inruil voor de zestiger toch wat oudere Patricia. Niet dat die leeftijd me dwars zit. Daar lig ik niet wakker van.
Het is ook niet zo dat ik meer op blond en kittig dan op donker en bedaard val. Zo gezapig als bij haar jaren zou passen, lijkt me het bekende jurylid trouwens niet. Ze houdt de schijn van een onbezonnen altijd jeugdig gebleven typisch Nederlandse bombshell in ieder geval bijna krampachtig in stand.

Patricia doet me een beetje denken aan de om haar vele verbouwingen beroemde Marijke Helwegen. Al doet dat de tv-diva wat onrecht. Marijke waant zich nog een hele stoeipoes die zich de laatste tijd zelfs door een reclame heen miauwt, maar is in mijn ogen toch echt niet meer om aan te zien. Dan oogt PP, volgens eigen zeggen van Griekse afkomst, heel wat minder omgebouwd en in ieder geval exotischer. De twee schelen slechts een paar maanden, maar in Marijke zijn heel wat meer plastische messen gezet dan in Bridget’s gezelschapsdame.

Hoe het ook zij; Patricia komt dus naar mijn woonplaats Nijmegen. Ik kan haar in levende playboy lijve gaan aanschouwen. Ze is speciaal uitgenodigd voor wat een meet and greet heet en dus helemaal in voor een foto en handtekening. Van haar neem ik aan, niet van mij.

Ik zit er echt aan te denken om met de camera in de aanslag als een volleerd paparazzo naar het winkelcentrum te trekken om Patricia te vereeuwigen of als het aan mij ligt de hand te schudden. Ik kan haar dan vragen of ze inderdaad meedoet aan Bridget’s tv-zoektocht naar een vent en meteen vragen of ze de groeten doet.

Had ik maar eerder geweten van het sexy bezoek. Dan had ik mogelijk m’n relatie met het Kinderpersbureau kunnen misbruiken om nader tot Patricia te komen. De journalistjes in spe hadden als ik dat had geopperd het divaatje misschien best willen interviewen. Ik had ze daar graag bij geholpen.

Zo zie je dat je op de meest onverwachte momenten maar zo contact kan leggen met een tv-persoonlijkheid.
Patricia, het mokkel op leeftijd – oude taart wil haar niet noemen, dat maakt haar lekkerder dan ze is – krijg ik min of meer op een dienblad gepresenteerd. Al zal ik een list moeten verzinnen om wat intiemer met haar te zijn dan een fotomoment.

Ik kan ook een beetje met m’n perskaart van weleer zwaaien. Ik gok er dan maar op dat ze gezien haar leeftijd een beetje kippig is en niet te kritisch naar m’n verlopen legitimatie kijkt. Als dat lukt, heb ik haar mogelijk even helemaal voor mezelf. Zover zal ik het met Bridget waarschijnlijk nooit schoppen.

Wie weet, moet ik m’n wellust toch maar op de op jonkies vallende Patries proberen bot te vieren.
Zelf beweert ze iedereen in bed te kunnen krijgen. Nou, ik ontbreek nog op haar palmares.

Ze zegt naar aanleiding van haar meest recente fotoserie in Playboy, zo ben ik via google te weten gekomen, ook dat ze makkelijk eigenlijk overal bereid is om uit de kleren te gaan. Voor de foto voor het Kinderpersbureau doet ze dat dan waarschijnlijk ook wel.
Als het dan zover is, veins ik dat haar sexy schoonheid mij zo overvalt dat ik mezelf niet meer in bedwang heb en haar door hartstocht overweldigd wel tot mij moet nemen. Als ik het goed speel, denkt zij dat ik door haar wellustige lichaam zo vol geilheid schiet dat ik m’n mannelijkheid tegen wil en dank aan haar moet bewijzen. Ze voelt zich allerminst genomen of aangetast in haar eer, maar waarschijnlijk zelfs gevleid door m’n ongeremdheid.

Zo ijdel zou ze best ‘ns kunnen zijn, dat ze echt denkt nog zo’n opwindend lijf te hebben dat een man haar wel moet nemen, zo mooi en sexy is ze nu eenmaal. Van die eigenwaan kan ik dankbaar en in feite oneigenlijk gebruik maken om eindelijk weer eens aan m’n trekken te komen. Zo diep kun je dus zinken, als man alleen, dat je zelfs van een over-de-datum-taart smult.

O, wat gaat m’n natte droompje weer met me aan de haal.
Voor ik het weet, zit ik me dadelijk weer functioneel af te rukken.

Vandaag masturberen met het dankzij fotoshop up-to-date gehouden lijfje van Patricia in beeld en morgen vraag ik haar Bridget van me te groeten. Het moet echt niet gekker worden. Dat ik al die sexy internetschatjes van in de twintig, hoogstens dertig laat schieten voor een erotische fantasie over een avontuurtje met een opgepimpte schoonheid van weleer.

Ik moet het maar op z’n beloop laten. Zolangzamerhand verwatert de serie over de naar een vent zoekende Bridget tot oeverloos geleuter over mogelijke sexuele uitspattingen met de meest uiteenlopende tv-babes.

Het is mooi geweest. Ik moet er voor waken dat ik in m’n eigen verhaal verstrikt raak. Het flirten met Bridget moet wel een aan mijn fantasie ontsproten serie columns blijven.

Heel even leek de werkelijkheid het verhaal in te halen. Als ik inderdaad als vrijwilliger bij de stichting Meet Kate aan de slag had gekund, waren Bridget en ik heel misschien daadwerkelijk met elkaar in contact gekomen. Heel even dacht ik echt dat ik haar mogelijk in levende lijve zou ontmoeten. Ik heb er serieus over gefantaseerd; dat het zomaar zou kunnen. Dat ik als vrijwilliger bij Meet Kate zou worden aangenomen. Wie weet om de nieuwsbrief van de stichting te schrijven. Tijdens een vergadering over de inhoud zou ik Bridget dan een keer tegenkomen en de hand schudden. Het had gekund, maar is niet verder dan heel misschien gekomen. Mijn aanbod om als vrijwilliger wat voor de stichting te doen, heeft niets opgeleverd.

Het doet er niet toe, maar moet hier en nu wel eindigen. Het gefantaseer over Bridget, bedoel ik.
De stichting Meet Kate blijft onze daadwerkelijke steun nog steeds zonder meer verdienen. Laat ik het bij die oproep maar houden. Dan leidt al dit gezever misschien nog ergens toe.