Brief aan Kees Tulleken

Geachte heer Tulleken,

“Het valt wel mee.” Zelden zal iemand zich met zo’n sim­pele bood­schap zoveel ellende op de hals gehaald hebben als u. In een poging de gerucht­en­stroom ron­dom de medis­che sit­u­atie van Prins Friso wat tot bedaren te bren­gen, ver­brak u uw beroeps­ge­heim en bewees u uw beroeps­groep geen goede dienst. Had u een wed­den­schapje met de mensen van het VUmc? U was met uw vrouw, NCR jour­nal­iste Jan­netje Koelewijn, in Lech voor een con­fer­en­tie toen u hoorde van het ongeluk van Prins Friso. U ging samen naar het zieken­huis en sprak daar behan­de­lend arts Claudius Thomé. Thomé en u ston­den uw vrouw toe delen van het gesprek te op te van­gen, op basis waar­van zij een voorpagina-artikel schreef in het NRC.

Als emer­i­tus hoogler­aar neu­rochirurgie, nota bene gerid­derd van­wege zijn bij­dra­gen aan de medis­che wereld, bent u geen domme man. Als iemand die twaalf jaar in het medisch tucht­col­lege heeft gezeten, zult u boven­dien ook wel ongeveer weten hoe het zit met die geheimhoud­ing. Vol bom­barie verkondigde u bij Pauw en Wit­te­man echter dat u uw eed bewust heeft gebroken.

Nu ben ik natu­urlijk een medis­che onbe­nul, dus of het strikt genomen Thomé is die fout zit, of u, kan ik niet goed beo­orde­len. Wat ik wel kan beo­orde­len, is uw mediaop­tre­den. En dat was raar. Wat zat u daar nou trots te zijn op het ver­breken van die eed? Bent u te groot voor zo’n lul­lige belofte? Waarom heeft u zichzelf überhaupt in deze sit­u­atie gebracht? Wat was u van plan te gaan doen in dat zieken­huis? Waarom nam u uw vrouw mee? En waarom voelde u zich geroepen om te rea­geren op speculaties?

De kern­vraag is sim­pel: waar bemoeide u zich mee? Iro­nisch genoeg beweerde u dat het in het zieken­huis niet uit­maakt of je een prins bent of niet. Een patiënt is een patiënt. Dat is een pri­jzenswaardige instelling, maar komt niet hele­maal overeen met uw han­delin­gen. Of heeft u zich ook nog even bemoeid met alle andere patiën­ten in het zieken­huis in Inns­bruck? Lijkt me niet.

U vond het wel inter­es­sant, zo’n prins. U wilde gewoon graag even op tv. Of miss­chien zelfs alleen maar even een primeurtje rege­len voor uw vrouw. Gefe­lici­teerd, dat is gelukt. U staat in de spot­lights. Leuk he? Heel Ned­er­land vindt u een lul. Zeker nu het hele­maal niet zo blijkt mee te vallen met Prins Friso.

Aangezien iedereen in de medis­che wereld elkaar kent, bent u ongetwi­jfeld een bek­ende van de voorzit­ter raad van bestuur van het VU medisch cen­trum. Had­den jul­lie een wed­den­schapje ofzo? Wie de Ned­er­landse medis­che sec­tor er in zo kort mogelijke tijd zo slecht mogelijk op kon zetten? Wie het vertrouwen van de gemid­delde Ned­er­lan­der in de gemid­delde arts zo snel mogelijk de grond in kon ram­men? Is een close call geworden!

Ik wens u de komende tijd veel suc­ces met het her­stellen van uw geloofwaardigheid, vooral ten opzicht van uw collega-artsen. Lijkt me nog geen gemakke­lijke opgave. Aan de andere kant: u bent mooi wel op tv geweest!

Groeten,

Boudewijn.

PS. Deze brief is afkomstig van www.indewaanvandeweek.nl