De ultieme voorbereiding zou toch wel een trouwbeurs zijn, denk je nog in je onschuld. Nou geloof me, als je de Huishoudbeurs een beproeving vindt, dit is erger. De entree bedraagt het niet geringe bedrag van € 13,50. Maar ach, dit is een investering in de mooiste dag van je leven, dus kosten noch moeite worden gespaard. Je krijgt wel een tas met trouwbladen, weliswaar van vorig jaar, trouwen is toch van alle tijden? Verwachtingsvol betreden we de hal waarin het allemaal gebeurt, hier gaan we ideeën opdoen voor onze dag. Muziek klinkt er van een band die we niemand als CD cadeau willen geven. We passeren een fotograaf die ons op een bankje zet met een romantische achtergrond, we kopen zijn foto’s onder de vraagprijs. De volgende is een stand met bedankjes waarbij de gastvrouw als ware marktkoopman ze aanprijst: ‘10 halen, 9 betalen’.
Dan zijn we aangekomen bij het hoogtepunt van de beurs zoals de site beloofde: de bruidsmodeshow, helaas begint het pas over een uur. Er zijn volop stands met bruidsmode, dus die tijd overbruggen we wel. Een al wat oudere dame spreekt ons aan en ze achterhaalt handig onze ideeën en laat van alles zien: hip, romantisch of modern, in alle mogelijke kleuren. Terloops vraagt ze wanneer de grote dag zal zijn. Vol liefde kijken we elkaar aan: ‘over 3 maanden, een jaar na onze eerste date’. Maar dan schiet de dame in de stress en stamelt: ‘zo snel al.’ Voor ons kan het niet snel genoeg gaan, maar zij denkt daar duidelijk anders over. Als ik in een jurk van haar wil trouwen, moet ik nu wel meteen beslissen wat ik wil. Levertijden van 5 tot 6 maanden zijn heel gewoon, en er moet nog doorgepast worden, wat dat dan ook mag zijn. Ze hangen kennelijk niet in rekken op bruiden met standaardmaten als de mijne te wachten. Tijdens het gesprek breekt het angstzweet me uit, ik wil hier weg.
Haastig verlaten we de beurs, de show hebben we niet meer gezien. Het woord bruidsmode kan ik even niet meer horen.
5 reacties
Germa · 21 maart 2009 op 13:29
Een eerste reaktie geven op je eigen verhaal hoort natuurlijk niet, maar die moet ik even kwijt.
Dit verhaal is werkelijk gebeurd, en gisteren op 20 maart zijn wij getrouwd!! De eerste lentedag met heel erg mooi weer. :love2:
doemaar88 · 21 maart 2009 op 13:45
Je schrijfstijl is leuk, maar dit stukje vind ik wat minder dan je vorige. Waarom weet ik eigenlijk niet precies. Ik mis iets. Van mij part had het wat langer gemogen, vooral je sprong van het gesprek met de oudere dame naar het verlaten van de beurs komt wat ‘vluchtig’ over. Ik denk dat het leuker was als je dat meer had uitgewerkt.
Ik ben trouwens van mening dat je inspiratie voor bijzondere gebeurtenissen als deze het beste kunt opdoen uit tijdschriften 😀 Scheelt een hoop ellende…
Enne… Gefeliciteerd met je huwelijk! :wave:
pally · 21 maart 2009 op 17:27
Het kabbelt een beetje voort, dit verhaal en dan moet het van grote klasse zijn, wil het blijven boeien. Dat deed het bij mij niet. Dat die dame schrok, was voor mij het enige, dat eventueel wat pit had kunnen opleveren, als je er iets mee had gedaan. Twijfelen of in paniek raken of zo. Maar dat is nu te laat. Veel geluk dus! 😉
groet van Pally
Prlwytskovsky · 21 maart 2009 op 22:16
Bij deze proficiat met jullie huwelijk. :duimop:
Mien · 24 maart 2009 op 10:00
Zodra de romantiek de realiteitszin ontmoet daalt nuchterheid uit de hemel.
Ben benieuwd of de prins op het witte paard daadwerkelijk op het witte paard zat.
Dat is de ultieme romantische gedachte die vaak alleen maar strandt in een veel te grote witte Rolls of een schattig klein cabriootje.
Los van de centen … het blijft een geweldige dag! De trouwdag of liever huwelijksdag. Want trouw dat is vanzelfsprekend bij een ja-woord.
Van harte proficiat!
Mien