Aan de randen van mijn slaap hoor ik stemmen, geschreeuw, gebons. Het besef waar het vandaan komt, dringt niet tot me door. Het lijkt tijden te duren in mijn hoofd, maar het zijn slechts seconden. Mijn hele lichaam beweegt door het schudden van de hand op mijn arm. Ik probeer het weg t e duwen, maar het blijft. Het blijft me vast houden totdat ik wakker ben. In het donker zie ik een vage omtrek. ‘Kom’ zegt hij, ‘we moeten naar buiten.’
Op een bepaald moment ben je dingen zat. Dat had je vroeger als kind met spelletjes, dan werd je er te oud voor en speelde je er niet meer mee. Dat kreeg je met Sinterklaas, als je er niet meer in geloofde was de aardigheid er vanaf. Dat gebeurde later met vriendjes, ineens was je ze zat.
Al weken keek ze er naar uit, haar zesde verjaardag. Ze is normaal altijd erg nieuwsgierig, en ziet bijna altijd cadeautjes voordat ze ze krijgt, maar deze keer is het een heel goed bewaard geheim gebleven.
De ultieme voorbereiding zou toch wel een trouwbeurs zijn, denk je nog in je onschuld. Nou geloof me, als je de Huishoudbeurs een beproeving vindt, dit is erger. De entree bedraagt het niet geringe bedrag van € 13,50. Maar ach, dit is een investering in de mooiste dag van je leven, dus kosten noch moeite worden gespaard. Je krijgt wel een tas met trouwbladen, weliswaar van vorig jaar, trouwen is toch van alle tijden?
Boodschappen doen is niet mijn meest geliefde bezigheid, maar wel een dagelijks terugkerend ritueel in mijn leven. Vergeetachtig als ik vaak ben, schrijf ik alles wat ik nodig heb op een lijstje, anders moet ik ’s avonds voordat ik ga koken alsnog naar de winkel terug. Terwijl ik bij de supermarkt in de lange rij bij de kassa sta, haal ik mijn bonuskaart alvast uit mijn portemonnee en tegelijk fladdert er een papiertje naar beneden. Terwijl ik me buk om het op te rapen, zie ik al wat het is, het kalenderblaadje, afgescheurd op de 17e juni, vol met soms onduidelijke krabbels. Maanden achtereen heeft het kalenderblaadje in mijn portemonnee gezeten, telkens als ik weer iets bedacht voor het grote thuiskomstdiner, schreef ik het erbij.
