Uitgekluund

Op een bepaald moment ben je dingen zat. Dat had je vroeger als kind met spelletjes, dan werd je er te oud voor en speelde je er niet meer mee. Dat kreeg je met Sinterklaas, als je er niet meer in geloofde was de aardigheid er vanaf. Dat gebeurde later met vriendjes, ineens was je ze zat. En op dat punt ben ik nu aangekomen met Kluun. Toen het boek ’Komt een vrouw bij de dokter’ uitkwam, raadde een vriend het me aan. ‘Dat moet je echt eens lezen, is heel mooi en tegelijk een boek wat je aan het huilen maakt.’ En hij had gelijk, ik heb gelachen en ook tranen met tuiten gehuild. Zo mooi was het, en dat vonden velen met mij. Daarna kwam ‘De Weduwnaar’ Dit moest en zou ik hebben, want KEVBDD vond ik geweldig. Mijn teleurstelling was groot, het was geen KEVBDD. Wat mij betreft mocht het niet eens de schaduw staan. Was de vraag naar een boek van Kluun werkelijk zo groot of moest hij zo nodig weer laten zien wat hij kon? Want dat begin ik me steeds me af te vragen.

Geen verkeerd woord over KEVBDD zul je me horen zeggen, het verhaal is erg goed, heel herkenbaar. Maar moeten we dan continue Kluun blijven ophemelen? Hij ging gewoon continue vreemd! Dat doen wel meer mensen zult u zeggen, en dat weet ik ook wel. Dat je erover schrijft in een verhaal, prima dat maakt mij niet uit. Maar als je boek dan een enorm succes wordt, en de film nog meer, is het dan ineens allemaal vergeten? Zijn we dan zover dat iedereen dat gewoon vergeten is? Hij besodemieterde zijn vrouw. En dan kan hij het nu allemaal leuk vertellen met die grijns op zijn gezicht, maar het blijft gewoon vreemdgaan wat hij deed. Ik ben zeker geen moreelridder, maar op een bepaald moment is het genoeg.

Vrijdag was de uitreiking van de Gouden Loekie op TV. En ja hoor, daar was hij weer. Deze keer niet als vreemdganger of schrijver, maar als oud- reclameman. Dus wat mij betreft blijft KEVBDD een topper, maar verder ben ik echt uitgekluund voor dit jaar.