BuurtBeurt (1)

‘Wij zijn aan de beurt om het buurtfeest te organiseren, Sien!’

‘Ik weet het, Sjeel. Kom binnen, dan overleggen we even.’

Sien kijkt nog even snel de straat op en neer of er iets te zien is wat ze nog niet weet, voordat ze de voordeur met een klap dichtgooit. Uit de apotheekkast komt een halfvolle sherryfles en van het afdruiprek pakt ze twee wijnglazen.

‘Gezellig. Tut!’

‘Ah, lekker. Ja, doe nog maar een.’

‘We wonen hier nu met zijn allen vijftien jaar, Sien. We moeten flink uitpakken met dat feest! Vind ik. Jij dan?’

‘Wat bedoel je?’

‘Nou, een beetje zoals vroeger. In de eerste jaren.’

‘In de eerste jaren?’ Sien kijkt haar overbuurvrouw met grote ogen aan. ‘Met alles erop en eraan?’ Sjeel knikt met glinsterende ogen en lichtrode konen. ‘Mm.’

‘Lijkt je dat niet wat?’

‘Nou, eerlijk gezegd…’ Sjeel kijkt Sien verwachtingsvol aan, voorbereid op zowel teleurstelling als blijdschap. ‘Lijkt me geweldig. Woeh! Een feest net als toen. Ik… ik…’ Ze houdt de lege sherryfles omhoog. ‘Wil je er nog een?’ Sjeel schuift kirrend haar glas richting Sien die uit de kelderkast een andere fles haalt. ‘Ik vraag me wel af of de nieuwe mensen op nummer 69 mee willen doen.’

‘Dat jonge stel?’ Ze giechelen allebei en hebben niet in de gaten dat medium sherry is veranderd in moezelwijn.

‘Weet je nog Sjeel, in tweeduizend, toen jij met buurman Harry wegging?’ giechelt Sien. Sjeel bloost. Ze weet het nog hoe ze ladderzat in een veel te krappe leren mini rok vertrok naar het huis van Harry. Haar vlezige benen gestoken in een zwarte netpanty. Ze zag Harry nog steeds voor zich. De stevige schouders, zijn harige borst en dan zijn lid. Een flinke jongen, dubbel zo groot als die van haar eigen man Jaap.

‘Hebben jullie de hoge hoed nog boven?’ vraagt Sjeel snel om haar verlegenheid enigszins te verdoezelen. De ogen van Sien stralen als glimmende diamanten.

‘Ja, die hoed ligt er nog. Die is boven. ‘ Ze klapt opgewonden in haar handen. ‘Wie wil jij het liefst?’ wil ze grinnikend weten.

‘Doe mij die nieuwe vent van nummer 69 maar. Bij hem hoef je je in elk geval niet eerst door een lading talg heen te werken.’

‘Nou, die wil ik ook wel’, geeft Sien toe. ‘We kunnen toch wel wat regelen? Voor onszelf, bedoel ik.’ Ze knipoogt naar Sjeel.

‘Natuurlijk. Dan nemen we toch een strippenkaart! Ik denk dat zo’n jonge kerel wel een paar keer achter elkaar kan. In elk geval vaker dan een keer per week.’

‘Wat? Krijg jij kleine Jaap elke week nog op bezoek in je jaap? Mijn Henk komt niet vaker dan eens per drie maanden, en in een goed kwartaal twee keer.’

‘Dan hoop ik dat nummer 69 de huissleutels in de hoge hoed wil gooien. Zij lijkt mij, op het eerste oog, niet voor een gat te vangen. Als je ziet hoe ze erbij loopt!’

‘Als een temeier, ja. Moeten we ze nog voorlichten?’ vraagt Sien.

‘Huh?’

‘Voor… eh… ik bedoel vooraf inlichten.’

‘Ik zeg; gewoon laten komen. Na een paar drankjes ligt de lat niet meer zo hoog.’

‘Tegen de tijd dat Henk met die hoge hoed op zijn stijve snikkel naar buiten komt.’

‘Ja, dan…’ De bel gaat en Sien loopt de gang in en er klinkt gemorrel.

‘Waar zijn godverdomme de huissleutels?’ De vrouwen schieten tegelijkertijd keihard in de lach. Sien schuift de vitrage opzij en ziet de nieuwe buurvrouw voor de deur staan.

Sien opent de deur. ‘Ha, buurvrouw!’ roept ze vrolijk uit. ‘U komt als geroepen!’ De buurvrouw staat wat onwennig in de deuropening. Ze draagt een stapeltje folders onder haar arm. Het haar zit keurig naar achteren gekamd, ze draagt geen make-up. Sien staart naar een grote harige moedervlek in het gezicht van de vrouw. De vlek is niet te missen en het valt haar moeilijk om er niet naar te kijken. Wat voor lichaam zou er onder die degelijke zakkige jas van de buurvrouw schuilen? Een wulps lichaam met volle rondingen of een hoekig uitgezakt troosteloos figuur?

De buurvrouw komt aarzelend binnen. ‘Ik moet zeggen dat ik nog nooit eerder zo hartelijk ben ontvangen ergens.’ zegt ze op lijzige toon.

‘O, en waarom niet?’ wil Sien weten.

‘Nou u weet wel, ik ben Jehova’s getuige. Vandaar.’

‘Ik had je eerst bijna niet herkend in die eh… jas’, zegt Sien.

‘Normaal gaan we niet langs de deuren in de straat waar we wonen, maar dit is een mooie gelegenheid om meteen kennis te maken met de buurt. Ik heet trouwens Trudy en mijn man Gijs.’

‘Ik ben Sien en dit is Sjeel. We zijn net bezig met het organiseren van het buurtfeest.’

‘Wat leuk’, zegt Trudy en ze legt de folders op tafel. ‘Kunnen Gijs en ik meehelpen?’

‘Doen jullie wel aan feesten, dan?’ ontvalt Sjeel.

‘Ja, natuurlijk, waarom niet? Maar bijvoorbeeld verjaardagen vieren we niet. Zeg, mag ik met jullie over het paradijs praten?’

‘De slang!’ roept Sjeel en Sien giechelt.

‘Ja, de verleiding van Eva’, zegt Trudy serieus en pakt een folder van de stapel.

‘Wat had ik graag Eva willen zijn’, zucht Sien. ‘Het is lang geleden dat ik een fatsoenlijke slang heb gezien!’

‘Dan was je uit het paradijs geflikkerd, schat’, zegt Sjeel en schenkt weer in. ‘Jij ook?’ Trudy schudt haar hoofd.

‘Dat was zonde geweest’, erkent Sien.

‘Jullie halen de zaken wat door elkaar’, probeert Trudy voorzichtig.

‘Weet je wat, Trudy?’ zegt Sjeel. ‘Kom naar het feest, dan maak je in een keer kennis met alle buren. Leg het daar maar eens goed uit, hoe dat zit met de slang en Eva en het paradijs.’

‘Goed’, zegt Trudy blij en vertrekt huppelend naar huis. Sjeel en Sien kijken haar na.

‘Echt een meid voor Henk!’ zucht Sien.

‘Zal wel’, zegt Sjeel. ‘Maar ik ontferm me liever over Gijs en zijn Wachttoren.’

BuurtBeurt is een co-productie van NicoleS en StreekSteek