Caissa

Gisteren, is er iets ongelooflijks gebeurd. Ik had een schitterende avond in de kroeg waar het mannenkoor uitging. Na met verschillende koorleden mooie gesprekken gehad te hebben, kwam er een man op me afstappen. Uiterlijk van een sterke arbeider en het karakter van een oude voetballer. “Hup Holland hup, laat de leeuw niet in zijn hempie staan.” De man sprak mij aan met de woorden; “jij bent een schaker?” … “Ik ken Max Euwe!” Het was duidelijk genoeg dat de man flauwekul wou maken, maar het respect klonk in zijn stem. Tja, je hebt gezopen en vergeet dat je de meester niet eert door zijn verdiensten te noemen maar met het wonder. In een match hoef je de laatste partij niet te winnen. Karpov paste hier bijvoorbeeld wel voor op. Door voluit te gaan, loop je een risico je voorsprong te verspelen. Korchnoi heeft hem in Baguio City Philipijnen op de rand van de afgrond gebracht, door remise op remise te spelen en profijt te trekken, van het feit dat de jongere wereldkampioen uitgeput raakte.

In 1935 won Max Euwe de laatste partij van Alexander Aljechin. In een vloeiende beweging; legde Aljechin zijn koning om, gaf Euwe de hand (hem feliciterend met de partij), stond op en zei, verstaanbaar voor de hele zaal, “Es lebe der neue Weltmeister.”

Kettingzuipen, clusterroken en flirten met diverse media, is de wereldtop niet vreemd. Het gerucht gaat bijvoorbeeld, dat Ulf Anderson geen seconde van zijn leven zonder THC in zijn bloed heeft meegemaakt. Zo speelde de man ook schaak. Hij fantaseerde in een roes over de stelling, speelde zetten die hij wel leuk vond en verslaat onder andere wereldkampioen Anatoli Karpov.

Mijn gok is dat Ljubomir Ljubojevic bekend is met het fenomeen acid. Je moet toch ergens de inspiratie voor draconisch schaak vandaan halen niet waar? Satan Loeb, was er in gespecialiseerd bizarre combinaties van een partij diep op het bord te kegelen. Lui als ik ben, heb ik geen zin uit te pluizen welke coryfeeën hij gescalpeerd heeft, maar ik vrees dat er weinig omissies in zijn collectie zijn.

In schril contrast, valt de heer Viswanathan Anand te vermelden. Hindu zijnde, is de kans klein dat hij zelfs maar sporen cafeïne in zijn bloed gehad heeft. Het komt mij voor dat Anand, lord Krishna dicht genaderd is. In vluggertjes denkt hij namelijk helemaal niet na, maar verslaat gewoon iedereen, inclusief Kasparov. Met vergelijkbaar Gattling schaak, is hij ook in de top 20 van de wereld beland.

Wellicht hebben Kasparov’s woorden in de playboy hem aan het denken gezet. “Chess is war! I am not out to defeat my opponent, I want to destroy him.” Een iets andere boodschap dan Viktor Korchnoi, die in elk simultaan, met correct schaak, punten verliest tegen de jongste deelnemer of de enige vrouw.

Vrijwel iedere grootmeester is tegenwoordig een behavioristisch psycholoog alla John B Watson. Inderdaad, Garry Kasparov heeft daar de aftrap voor gegeven, door een jaar Chessbase te testen. Zo wist hij bijvoorbeeld de Bundesmannschaft van Hamburg met 4.5-3.5 te verslaan in een kloksimultaan. Zoals te doen gebruikelijk was Kasparov daar niet tevreden mee, dus komt het jaar daarop een revanche match, dit keer op oorlogsterkte. Het is niet fijn, wanneer je als grootmeester mag meemaken dat je collega’s als team met 7-1 afgeslacht worden. Inderdaad, Kasparov was Chessbase aan het testen.

De huidige wereldkampioen heet Vaselin Topalov, is 30 en komt uit Bulgariije. Wat hij in het verzoenings toernooi voor de titel gedaan heeft is netjes. Met als notoir afwezigen Kasparov (die er geen zin meer in heeft, hij vind politiek leuker) en Kramnik (inmiddels wegens spijbelen onttroond) begint Topalov, met beter vechtschaak dan Aljechin, met een remise tegen Anand en 6 overwinningen op rij in de eerste turnus. Ik gun hem de titel.