Rond kersttijd is het in Rome meestal behaaglijk. Temperaturen zo rond de vijftien graden, een beetje zon. Een prima tijd om in de winterperiode door de oude stad te wandelen.
Dit jaar was dat enigszins anders. Er stond een straf windje en de temperatuur was rond het einde van het jaar niet hoger te krijgen dan twee graden. De lucht was helder, en er kon genoten worden van een strakblauwe lucht en de heldere sterrennacht. Maar dat betaalde zich wel uit in temperaturen onder nul.
Ondanks alles is Rome rond kerst en oud en nieuw een bijzonder evenement. De winkels en straten zijn traditioneel verlicht en de vele kerken in de stad hebben allen een kerststal (‘precepe’). Elk met zijn eigen identiteit en met veel zorg opgebouwd. Ook de straatvegers van Rome (“netturbini”) hebben sinds 1972 hun eigen kerststal. Opgebouwd uit steentjes en stenen verzameld op straat of opgestuurd vanuit de hele wereld hebben zij een heel dorpje gebouwd, met als middelpunt de stal waar het kindeke J. te vinden valt.
Maar er is meer te zien: de kerstboom bij het Colosseum, of bij het monument van Vittorio Emmanuel II. Het Fori Imperiale dat voor de periode een wandelpromenade geworden is en waar de auto’s verbannen zijn.

Vuurwerk kennen ze natuurlijk ook in Italië. Echter het wordt niet overal aan consumenten verkocht. In Rome zijn een aantal punten waar een professionele vuurwerkshow wordt gegeven, bij het Colosseum en bij het Piazza de Popolo. Maar voordat het twaalf uur is, is er overal muziek, feest en bubbels. Bij het Circo Massimo muziek voor de jeugd (hip hop, rap en dance), op het Fori twee podia met big bands en bij Popolo/ Piazza Navona weer andere muziek, variërend van klassiek tot Italiaanse volksmuziek. Kortom voor ieder wat wils. Rond elk evenement zijn ongeveer vijf- tot zeshonderd duizend mensen op de been.

Als het aftellen begint dan zwelt het gejoel van die duizenden mensen aan, en dan gaat het beloofde vuurwerk van start. Je ontkurkt de fles Spumante en drinkt het op. Uit de fles of je deelt het in bekertjes met omstanders. Het vuurwerk duurt ongeveer vijftien minuten en als je de avond in het restaurant hebt doorgebracht, mag je daarna een varkenspoot met linzen gaan eten.
Ook de Italianen hebben zo hun tradities.

Als een paar uur later de zon weer strak aan de blauwe hemel staat kun je naar de Ponte Cavour. Als het kanonschot heeft geklonken duiken vanaf de brug een paar durfals de ijskoude Tiber in.

Twee kilometer verder verzamelen tienduizenden zich op het Piazza S. Pietro om de toespraak van de Paus aan te horen. Een spektakel van een heel andere orde. Maar hij wenst je tenminste wel een ‘buon anno’ maar ook een ‘buon pranzo’. Oftewel, lekker eten vanmiddag! En dat doen we dan ook in een Trattoria Da Luigi. Een primi en een secondo, bijgestaan door een overheerlijke Nero d’Avola, afgerond met een heerlijke tiramisu een een straffe espresso om de weg verder naar ons appartement, dat zo’n vijfhonderd meter van het Colosseum ligt,  aan te gaan.

Oud en Nieuw in Rome: een mooie ervaring. Gelukkig hebben we de foto’s nog.


Gerardinho

Verbaast zich elke dag. Wil van alles zijn: voetballer, schrijver, dromer, hemelbestormer, zanger, sterrenkok, campingeigenaar in de buurt van Menfi, les mills instructeur. Doet aan bodypump en spinnin. Maakt daarvoor zijn eigen muziekmix. Houdt van zijn vrouw en zijn twee roodharige thrianta-nijntjes. En zit braaf elke dag op kantoor. De portemenee moet ook gevuld.

6 reacties

troubadour · 15 januari 2015 op 09:28

Kan zo in de folder van Kras-reizen voor hun kerstreisje met gepensioneerde nonnen. Puur cultuur. Je krijgt er gewoon zin an!

trawant · 15 januari 2015 op 11:57

Mooi reisverslag, je proeft de namen , ooit nog eens naartoe.
Foto’s wakkeren de reislust verder aan.
En ook niet mis wat Luigi op de borden heeft.
Fijn geheel!

arta · 15 januari 2015 op 12:10

Dit verhaal heeft zo’n hoog reisfolder/websitegehalte,, inclusief aanklikbare linkjes, dat het voor mij persoonlijk niet meer dan informatief is.
Waarom niet wat dieper ingaan op één ontmoeting, situatie of gewoonte… (Dat die varkenspoot met linzen bijvoorbeeld van oudsher al op die datum wordt gegeten en dat ze voorspoed voorspellen, de oranje linzen staan synoniem voor gouden munten)

pally · 15 januari 2015 op 14:03

Voor ik bovenstaande reactie had gelezen, was mijn mening ook: ik mis het persoonlijke in deze column. Al in het begin:’ Er kon genoten worden van een blauwe lucht…..’
of ‘ je ontkurkt de fles Spumante ‘ enz.
Pas in de laatste alinea zie ik ‘we’ verschijnen. Dat voelt een stuk beter.
Op zich wel een wervend neutraal stuk over Rome.

Mien · 15 januari 2015 op 15:04

Column Popolo. Daar hebben de Romeinen niet van terug.

Berlijntje · 15 januari 2015 op 18:32

Hai Gerardinho,

Voor mij ook meer een stukje voor in een reisgids, dan dat ik er veel bij voel. Informatief ja, educatief ja, maar het leeft niet echt voor mij.

Nu erger ik me trouwens altijd dood aan reisgidsen: ellenlange epistels over welke koning met welke prinses trouwde, waar ze woonden en hoe hun kinderen heetten. Gaap! Who wants to know?

Wellicht moet je dit stukje echt eens naar een paar reisgidsen opsturen.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder