Maanden zat hij opgesloten. Kreeg geen lucht. Geen vrijheid. Kon niet zeggen wat hij wilde schreeuwen. Er was ook geen echte aanleiding. Af en toe een speldenprik via de sociale media. Laf en makkelijk. Maar nu was IETS ERNSTIGS gebeurd. De oorlog was uitgebroken. De oorlog waar hij al zoveel Lees meer…
“Hello, hello, selfie? Selfie? Good price,” ik loop in het oude centrum van Rome, bij een gebouw dat heel lang geleden voor grote gevechten gebruikt werd. Nu heb ik een ander gevecht. De straatverkoper 3.0. Om de vier meter wordt ik aangeklampt door voormalige bootvluchtelingen die wanhopig een selfie-stick voor Lees meer…
Rond kersttijd is het in Rome meestal behaaglijk. Temperaturen zo rond de vijftien graden, een beetje zon. Een prima tijd om in de winterperiode door de oude stad te wandelen. Dit jaar was dat enigszins anders. Er stond een straf windje en de temperatuur was rond het einde van het Lees meer…
Op zoek naar een nieuw trekking fiets zit ik heerlijk op mijn balkon te genieten. Een beetje wijn en wifi. De wind waait verfrissend zoals het moet waaien op een na-zomerse dag. De konijnen slopen al het houtwerk van de stoelen, de lantaarn en het ijzerwerk van de Weber is Lees meer…
Het is donker wanneer ik naar huis loop. Ik strijk mijn rokje recht. Stap stevig door. Het zijn dan wel mijn buren, toch moet ik een stuk wandelen. Tijd voor een auto. Maar ja, moet ik eerst mijn vader lief aankijken. O ja en zijn nieuwe vrouw. Alessandra Civitelo-Ceti, geboren Verheijen.
Mijn God, een naam vol. Of ik er moeite mee heb. Wel nee joh? Als zij met een ouwe vent wil, moet ze het vooral doen.
