“Hello, hello, selfie? Selfie? Good price,” ik loop in het oude centrum van Rome, bij een gebouw dat heel lang geleden voor grote gevechten gebruikt werd. Nu heb ik een ander gevecht. De straatverkoper 3.0.
Om de vier meter wordt ik aangeklampt door voormalige bootvluchtelingen die wanhopig een selfie-stick voor de schappelijke prijs van vijf euro proberen te verkopen. Als ik dan wijs naar mijn ‘ouwerwetse’ spiegelreflex en zeg ‘does not fit’, dan blijven ze roepen ‘good price good price’.

Met tientallen tegelijk lopen ze bij elk toeristische attractie rond. Bij het historische witte pand, het Pantheon, het Vaticaan, Piazza Navona. Welke piazza, fontein of park dan ook, er is geen ontkomen aan. De jongemannen die maanden door de woestijn getrokken hebben, duizenden dollars betaald hebben om zich met een gammel bootje de overtocht te wagen. Hopend, of ervanuit gaand, op een beter leven.
En dat betere leven begint met de verkoop van deze laag geprijsde zet-je-phone-op-een-stok-stick in Rome. Toeristen betalen graag het bedrag, omdat ze het idee hebben dat je met zo’n stick ‘the bigger picture’ kunt maken. En, belangrijker, het thuisfront via insta-face-vine-snap-twittergram kunt laten zien hoe goed en leuk en lekker je het hebt, daar in Rome. Hilarisch om te zien wat mensen uithalen om het leukste plaatje te kunnen schieten.

Ik zie een (Japanse) jongedame lange tijd bezig met eerst een selfie van zichzelf, daarna met haar drie reisgenootjes.
Dat haar duurbetaalde iPhone in eerste instantie van de stick dondert, deert haar niet, ze gaat vrolijk verder. Gelukkig zit in de Rome een echte iPhone Kliniek. Redding is altijd nabij, ook om te beseffen op welk historische plek ze zijn. Na de geslaagde foto vertrekken de meiden spoorslags. Waarschijnlijk naar de Trevi fontein. Dat gaat op een teleurstelling uitlopen: de Trevi is in revisie. Geen fontein, geen water, alleen een loopbrug over een lege bak. Maar ook daar zullen deze jongedames ongetwijfeld hun stick hijsen en gierend op de pica gaan. Vet man!

Met de selfie stick heb je beter controle over hoe de foto eruit komt te zien. Beter nog, hoe jij er beter op de foto uit komt te zien. Niet het Colosseum is het middelpunt, nee jij. En zo leer je snel hoe je er het voordeligst uitziet op zo’n selfie-stick pica ((tip: fotografeer altijd van bovenaf). De selfie stick wordt ook niet voor niets de “narcisten stok” genoemd. Nee, de selfie is nog lang niet dood.

Dat een toerist, die alles heeft, zo’n stick koopt van iemand die niets heeft is bizar. Een ultiem ‘ik’ artikel kopen van een ‘niemand’. Maar straatventerij is van alle tijden, daar is niets nieuws aan.
Dagelijks verschijnen er meer straatverkopers, ook op de meest onverwachte plekken. Piazza Navona is onderhand een permanente rommelmarkt geworden met uitgestalde zonnebrillen, hoedjes, tassen, prulletjes.

De (illegale) straatverkoper kan elk moment opgepakt worden door de lokale politie (wat zelden gebeurd) en als hij overdag niet genoeg verkoopt dan moet hij ‘s avonds nog aan de bak om verlichte torentjes van Pisa te gaan verkopen. Overnachten doe je maar in het park, of in een gekraakt pand in de buitenwijken van Rome. De honderdduizenden vluchtelingen die Italië binnenkomen moeten toch ergens heen?

Maar er is ook een andere groep mensen die het niet zo getroffen hebben: de zwervende Italiaan, met een gebrekkige AOW, ongeneeslijk ziek, met gebreken, en die geen euro te makken heeft, schuifelt langs de straat met zijn kromme benen, of ligt op straat met een centenbakje voor zich. Gelukkig, Italianen lijken een sociaal volk, voor die mensen hebben ze altijd wel een eurootje over.

De straatverkopers keuren ze geen blik waardig. Die zijn een prooi voor de toeristen. En de selfie-sticks? Die zijn synoniem voor de maatschappij waar we in leven.


Gerardinho

Verbaast zich elke dag. Wil van alles zijn: voetballer, schrijver, dromer, hemelbestormer, zanger, sterrenkok, campingeigenaar in de buurt van Menfi, les mills instructeur. Doet aan bodypump en spinnin. Maakt daarvoor zijn eigen muziekmix. Houdt van zijn vrouw en zijn twee roodharige thrianta-nijntjes. En zit braaf elke dag op kantoor. De portemenee moet ook gevuld.

8 reacties

Mien · 20 januari 2015 op 12:16

Als google nu slim is verbouwen ze de selfiestick tot selfieglass. Een soort blindenstok voor digibeten. Een gat in de markt. Net als het gat in de Trevi-fontein. Ik heb begrepen dat een befaamde blondine daarin wordt bijgelegd. Leuke column. Leuk onderwerp. Leuke stad. :yes:

    Gerardinho · 20 januari 2015 op 19:25

    De selfieglas.. Die houden we erin. Voor de beroemde blondine is vast wel een plek te maken daar bij (of in) de Trévi.

Meralixe · 20 januari 2015 op 13:15

Goede column maar erg duidelijk ben je naar mijn mening niet bij de besluitvorming. Of toch, er is een enorme strijd bij het individu dat dan toch tracht te overleven, de toerist, de vluchteling, de Italiaanse zwerver, elk in de eigen realiteit. Dat de grote oneerlijkheid wat betreft de verdeling van de rijkdommen voor ons, mensen aan de zogenaamde ‘goede’ kant dan toch nog een column oplevert zal wel normaal zijn zeker? Misschien was het eerlijker geweest enige vorm van schuld te bekennen voor de soms dramatische toestanden in Rome en elders.
PC. Eens was ik in Rome en zag er op een zomerse dag in een buitenwijk een dorp van kartonnen dozen tegen en onder een spoorwegbrug opgetrokken. Op een pleintje speelden een vijftiental kinderen onder het toezicht van in lompen geklede moeders. Eventjes was ik de beschaamde toerist in het mekka van de tweede grootste godsdienst van de wereld. (godsdienst zonder hoofdletter)
Ik durfde er niet aan denken wat er allemaal met deze mensen kon gebeuren op winterse dagen.

    Gerardinho · 20 januari 2015 op 19:22

    Ik wilde niet echt een oordeel hebben. Meer een observatie. Er waren dit jaar extreem veel straatverkopers (en dan was het nog winter). Schrijnend, dat wel. Maar ook de toeristen (japanners/amerikanen vooral) die het verschil tussen Rome, Parijs en Stockholm niet hebben. Ze zijn 2 weken in Europa. Maar ja dat is weer een andere column/observatie. Maar ook jij hebt gezien wat ik zie. De tegenstellingen……

troubadour · 20 januari 2015 op 20:34

Wie is een prooi voor wie en is de Italiaan nu sociaal of lijkt hij het?
Hier en daar wat scheefliggende tegels..
Iets kopen van iemand die niets heeft vind ik helemaal niet bizar.

Ferrara · 20 januari 2015 op 20:57

Ook in andere steden in Italië kom je dit fenomeen tegen.
Er moet een organisatie zijn die deze arme sloebers voorziet van die prularia, waarschijnlijk moeten ze er zelf eerst ook nog voor betalen.

En dan al die Japanners die hun foto (maakt niet uit waar) nog eens extra verprutsen door twee vingers achter hun hoofden op te steken. Yeach.

Hoe dan ook … Rome, een prachtige stad en een bezoek meer dan waard.

Berlijntje · 21 januari 2015 op 09:33

Hai Gerardinho,

Mijn inziens een veel beter stukje dan de vorige keer. Zo komt Rome tot leven! Fijn!

Ik ben het eens met de kritiek van Meralixe, je ´aanklacht´ kan wat beter opgebouwd worden, ook al noem je het zelf een ´observatie´. En daar zou ik ook mezelf in betrekken.

De parasolverkopers op het strand van Lucca tijdens onze laatste vakantie. Ik zie ze en denk over ze na net als jij. Word boos als mijn man afdingt op de prijs. Maar zo´n man tien Euro in plaats van vijf Euro geven is ook de goedkoopste soort van boetedoening die je je kunt voorstellen. ´s Avonds zit ik bruinverbrand op een Piazza genietend van mijn nieuwe sandaaltjes en kokosijs.

Anyway: Met dit verhaaltje is je gelukt wat je met je vorige column niet lukte: ik was even in Rome!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder