selfie

“Hello, hello, selfie? Selfie? Good price,” ik loop in het oude centrum van Rome, bij een gebouw dat heel lang geleden voor grote gevechten gebruikt werd. Nu heb ik een ander gevecht. De straatverkoper 3.0.
Om de vier meter wordt ik aangeklampt door voormalige bootvluchtelingen die wanhopig een selfie-stick voor de schappelijke prijs van vijf euro proberen te verkopen. Als ik dan wijs naar mijn ‘ouwerwetse’ spiegelreflex en zeg ‘does not fit’, dan blijven ze roepen ‘good price good price’.

Met tientallen tegelijk lopen ze bij elk toeristische attractie rond. Bij het historische witte pand, het Pantheon, het Vaticaan, Piazza Navona. Welke piazza, fontein of park dan ook, er is geen ontkomen aan. De jongemannen die maanden door de woestijn getrokken hebben, duizenden dollars betaald hebben om zich met een gammel bootje de overtocht te wagen. Hopend, of ervanuit gaand, op een beter leven.
En dat betere leven begint met de verkoop van deze laag geprijsde zet-je-phone-op-een-stok-stick in Rome. Toeristen betalen graag het bedrag, omdat ze het idee hebben dat je met zo’n stick ‘the bigger picture’ kunt maken. En, belangrijker, het thuisfront via insta-face-vine-snap-twittergram kunt laten zien hoe goed en leuk en lekker je het hebt, daar in Rome. Hilarisch om te zien wat mensen uithalen om het leukste plaatje te kunnen schieten.

Ik zie een (Japanse) jongedame lange tijd bezig met eerst een selfie van zichzelf, daarna met haar drie reisgenootjes.
Dat haar duurbetaalde iPhone in eerste instantie van de stick dondert, deert haar niet, ze gaat vrolijk verder. Gelukkig zit in de Rome een echte iPhone Kliniek. Redding is altijd nabij, ook om te beseffen op welk historische plek ze zijn. Na de geslaagde foto vertrekken de meiden spoorslags. Waarschijnlijk naar de Trevi fontein. Dat gaat op een teleurstelling uitlopen: de Trevi is in revisie. Geen fontein, geen water, alleen een loopbrug over een lege bak. Maar ook daar zullen deze jongedames ongetwijfeld hun stick hijsen en gierend op de pica gaan. Vet man!

Met de selfie stick heb je beter controle over hoe de foto eruit komt te zien. Beter nog, hoe jij er beter op de foto uit komt te zien. Niet het Colosseum is het middelpunt, nee jij. En zo leer je snel hoe je er het voordeligst uitziet op zo’n selfie-stick pica ((tip: fotografeer altijd van bovenaf). De selfie stick wordt ook niet voor niets de “narcisten stok” genoemd. Nee, de selfie is nog lang niet dood.

Dat een toerist, die alles heeft, zo’n stick koopt van iemand die niets heeft is bizar. Een ultiem ‘ik’ artikel kopen van een ‘niemand’. Maar straatventerij is van alle tijden, daar is niets nieuws aan.
Dagelijks verschijnen er meer straatverkopers, ook op de meest onverwachte plekken. Piazza Navona is onderhand een permanente rommelmarkt geworden met uitgestalde zonnebrillen, hoedjes, tassen, prulletjes.

De (illegale) straatverkoper kan elk moment opgepakt worden door de lokale politie (wat zelden gebeurd) en als hij overdag niet genoeg verkoopt dan moet hij ‘s avonds nog aan de bak om verlichte torentjes van Pisa te gaan verkopen. Overnachten doe je maar in het park, of in een gekraakt pand in de buitenwijken van Rome. De honderdduizenden vluchtelingen die Italië binnenkomen moeten toch ergens heen?

Maar er is ook een andere groep mensen die het niet zo getroffen hebben: de zwervende Italiaan, met een gebrekkige AOW, ongeneeslijk ziek, met gebreken, en die geen euro te makken heeft, schuifelt langs de straat met zijn kromme benen, of ligt op straat met een centenbakje voor zich. Gelukkig, Italianen lijken een sociaal volk, voor die mensen hebben ze altijd wel een eurootje over.

De straatverkopers keuren ze geen blik waardig. Die zijn een prooi voor de toeristen. En de selfie-sticks? Die zijn synoniem voor de maatschappij waar we in leven.