Mafalda (Slot)

Het is donker wanneer ik naar huis loop. Ik strijk mijn rokje recht. Stap stevig door. Het zijn dan wel mijn buren, toch moet ik een stuk wandelen. Tijd voor een auto. Maar ja, moet ik eerst mijn vader lief aankijken. O ja en zijn nieuwe vrouw. Alessandra Civitelo-Ceti, geboren Verheijen.
Mijn God, een naam vol. Of ik er moeite mee heb. Wel nee joh? Als zij met een ouwe vent wil, moet ze het vooral doen. Enniewee, ze heeft mij ook wel weer hier gebracht, dus er is wel iets goeds in haar. Ik snuif de heerlijke frisse nachtlucht. De geuren zijn meer dan welkom. De lavendel, kamille, citrus geven mij een dot energie. De zachte lente wind streelt mijn gezicht. Waarom heb ik dat vele malen liever dan wat Bruno met mij doet.
Het is stil in huis. Sandra ligt in bed, ik zie het licht onder hun slaapkamer deur schijnen. Ik ga naar mijn kamer, en neem een douche. Ik ruik weer heerlijk naar lavendel en ik kijk in de spiegel. Ik mag niet ontevreden zijn over mijzelf, denk ik. Hoe anders was dat een jaar geleden.

De handdoek sla ik om mij heen en loop naar Sandra. Zij ligt in bed te lezen. Dat doet ze altijd. Met dat malle e-boek van d’r.
“Wat lees je,” vraag ik.
“Vijftig tinten grijs,” zegt ze en kijkt me aan. Haar blauwe ogen, zo diepblauw als de oceaan, vol verlangen.
“O ja, porno dus,” ik hoor mezelf giebelen. Sandra lacht. Ik laat mijn handdoek vallen en kruip bij haar in bed en vraag waar Vittorio is.
“Mijn echtgenoot zit met Luca in Palermo,” zegt ze gekscherend.
“Ach ja, bij zijn maffiamaatjes.”
“Zo zie ik het niet, Suus, het zijn zakenrelaties,” ze slaat een arm om mij heen.
“Ja joh, weet jij wel hoeveel macht mijn vader hier in de buurt heeft?” ik kijk haar brutaal aan. Dat naïeve moet er een keer uit.
Ze haalt haar schouders op.
“Weet je nog, onze laatste avond in Senigallia, waar jij Dimitri zeg maar, behandelde?” Ik streel haar blonde haren. Jaloersmakende blonde haren, dat wel.
Ze kijkt me aan, daagt me uit. Ik laat mijn hand over haar kasjmier pyjama dragen. Ik wil dat ze dat stomme ding uittrekt.
“Ik hoorde laatst, dat er twee lijken zijn gevonden, Dimitri en Svetlana, dus ook jij hebt wat uit te leggen,” haar stem klinkt nu dwingend. Grappig, ze leert snel.
“Ja,ja. ik weet het. Jij sliep en ik wist gewoon dat Svet er ook was. Die chick is levensgevaarlijk. Ik ging naar de bar, en ja hoor daar zat ze.”
“en toen heb je haar overhoop geknald?” Sandra lacht haar tanden bloot. Ik zie haar tepels door haar pyjama jasje komen.
“We raakten aan de praat, ik liet mijn handen en ogen het werk doen en we gingen naar haar kamer. Ze jankte om die loser van d’r. Ik heb haar behoorlijk onder handen genomen en toen ze trillend na lag te genieten heb ik haar nek gebroken.”
Sandra knikt vol bewondering: “zomaar, knak, hoppa?”
Ik knik, ja zo is het wel gegaan. Ik kruip dichter tegen haar aan, maak de knoopjes van haar jasje los. Ze laat me.
“Weet je San, voor ik jou leerde kennen was seks voor mij een ruilmiddel. Ik doe dit en krijg dat. Van die dingen.”
Sandra laat mij haar lichaam strelen. Zoveel beter dan al die pseudo porno boekjes van de laatste tijd, fluister ik in haar oor. Ze grinnikt en zegt ja ja.
Ik voel haar koele adem over mijn gezicht strijken.
“Wat heb ik daar mee te maken?” vraagt ze
“Simpel, sinds ik met jou zo af seks, voelt het anders. Ik voel weer mijn verlangen, mijn orgasme. Alles.”
Ik voel me week worden, ik lijk wel verliefd. Of speel ik het? Soms weet ik het niet.
“Maar met buurman Bruno is het ook fijn toeven, zoals vanavond?” vraagt ze en streelt mijn haren.
“Ach Bruno, volgens mij wil hij jou en wacht hij op het moment dat Vittorio er niet meer is.”
“Ik dacht dat jij verliefd op hem was?”
“Ik? Welnee, hij neukt lekker, dat is alles, maar liefde zal voor mij nog even duren.” Ik zucht bij de laatste woorden. Verliefd zijn of worden dat is nog niet in mijn balboekje beschreven.

Ik sla het dekbed van ons af en ga op haar zitten, knoop haar pyjama jasje los. Haar bovenlichaam lonkt naar mij. Ik masseer haar borsten. Ze voelen anders dan eerder. In een flits zie ik Svetlana weer voor me, hoor de doffe knak van haar nek. Haar dode ogen die mij aankijken. Een rilling door mijn lijf, ik schud mijn hoofd om weer in het hier en nu te zijn.
“San?”
“Suus?”
“Ben jij zwanger?” Ze bloost en knikt ja. Verdomme denk ik.
“Ik vind het al een ranzige gedachte dat jij en mijn vader, jeweetewel,” ik voel een lichte boosheid in mij opkomen, “maar ook seks met hem en zwanger, gatver!”
“San, daar hebben we het vaak over gehad, hij is het voor mij. Punt uit. Deal with it.” Ze kijkt me strak aan, de bitch. Ze heeft gelijk. Ik ben nu niet meer de enige erfgename. Verdomme.
Ze streelt mijn lichaam. Ik vind dat prettig, op de één of andere manier. Ik speel het spel mee, fluister haar naam, kus haar lichaam. Masseer haar voeten, zuig aan haar tenen. Ik hoor zachtjes kreunen. Ze is van mij. Helemaal.
Ik ga naast haar liggen, streel haar tintelende lichaam, trillend van genot. Ik glimlach. Zonder mij is ze nergens en niemand.

Als ze slaapt, sluip ik uit bed en ga naar mijn eigen kamer. Onrust kruipt in mijn lijf.
Ik moet plassen en als ik mijn handen was kijk ik in de spiegel. Mijn ogen zijn rood en kleuren fel groen, mijn maag krimpt in elkaar. Mijn handen houden de wastafel vast. Mijn nagels groeien uit mijn vingers. Klauwen. Ik kijk in de spiegel. Ik open mijn mond. Een stroom van kakkerlakken vliegt mijn strot uit. Ik wil gillen, krijsen. Het blijft stil. Ik kijk omlaag en zie een slang uit mijn vagina glijden, cirkelt rond mijn benen. Deze duivel zit in mij. Nog steeds. Ik wil er tegen vechten, wil het kwijt, maar heb nu de kracht niet.

De spiegel. Ik zie mijzelf weer. Haren nat. Aan mijn voorhoofd geplakt. Ik wil gillen, maar doe het in stilte. Ik val op mijn knieën. Kruip naar mijn bed. Hijs me op het matras. Ik tril, ik vibreer. Ik ben fokking bang. Ik lig op mijn buik, mijn hoofd diep in het kussen.
Iemand raakt mijn schouder aan, draait me om. Ik zie haar. Sandra. Zij moet dood, hoor ik iemand fluisteren.
“Suus, wat is er lief, nachtmerrie?” haar stem klinkt zacht en lief. Ze houdt me vast. Ik voel haar warme lieve lijf. Haar hartslag. Ik wil het kwijt. De demon.
“Red me, San, red me, alsjeblieft.”