Hoe ver je ook verdwaald…

Ik hoor de klok tikken, hier in mijn oppas huisje. Ik hoor mijn vingers over de toetsen razen,en soms als ik even nadenk hoor ik zelfs mijn adem haling zijn gang gaan. Tekens des leven, noem ik ze maar.Ik steek een sigaret op, laat de sigaret even door mijn vingers rollen, om er diepe happen nicotine van te kunnen nemen.
Ik rook te veel, veelste veel. Ik weet het van mezelf, doordat ik inmiddels misschien wat piepend kan adem halen, omdat ik niet meer zo hoog kan gillen als meisjes dat horen te doen, omdat me vader het me te vaak verteld en omdat
ik soms niet eens weet waarom ik een sigaret opsteek.

Rotzak

Grote gruwel potverdikke nog aan toe. Prsssnich mich nich. Ik kan weer eens geen geschikt houtskooltje vinden? Ja, nu hoor ik u denken. Die wil een lekker warm vuurtje stoken in het bos. Maar nee, ik heb geen kooltje nodig om de boel hier op te warmen. Mijn bos geeft ook in de winter voldoende warmte. Laat die achterlijke stedelingen maar lekker klappertanden in hun stenen dozen met hun idiote vermarmingsmachines.

Zwart gevulde kous

Ik ging op kamers. Had de ‘wijsheid der jaren’; zo bespottelijk was dat dus niet. Moeders: “Het wordt tijd dat jij, gezien je ongezonde ontdekkingsdrang, eens opzout. Je horizon buiten ons gezichtsveld onaangenaam verbreedt!” Daar viel wat voor te zeggen. Mijn ouders hadden mij slecht aan een touwtje. Mijn 1e huisbaas had zijn fortuin vergaard middels schuurpapier, stopverf en lak. Geloofde in God maar vooral in guldens. Was gereformeerd op zondag. Vond het misschien daarom gangbaar op onwenselijke tijden mijn beperkte vierkante meters te betreden. Idioot.

Sinterklaas is killing!

1994
Voor het eerst op bezoek bij Annie Jansen en haar trotse ouders. Het kind is nu bijna 2. Na wat gegooi met pepernoten door mijn Pieten, moet en zal het kind bij mij op schoot. Want dat vinden papa en mama leuk voor de foto. Jammer, dat juist op dat moment het kind een enorme aanval van slingerschijterij krijgt. Mijn tabberd en albe kunnen naar de stomerij. Maar ja, je kan zo’n wurm natuurlijk niets verwijten. Toch is de vieze vlek in mijn kleding een voorteken van hetgeen ik nog met de kleine te stellen krijg, de komende jaren.

Boomklopdag

Maandag is mijn vaste boomklopdag. Ik luister naar het hout diep van binnen. Meestal snap ik het hout. Rond de herfst en winter klinkt het hol, hard en somber. Toch willen ze hun verhaal graag kwijt.