Grote gruwel potverdikke nog aan toe. Prsssnich mich nich. Ik kan weer eens geen geschikt houtskooltje vinden? Ja, nu hoor ik u denken. Die wil een lekker warm vuurtje stoken in het bos. Maar nee, ik heb geen kooltje nodig om de boel hier op te warmen. Mijn bos geeft ook in de winter voldoende warmte. Laat die achterlijke stedelingen maar lekker klappertanden in hun stenen dozen met hun idiote vermarmingsmachines.
Nee, ik zoek een geschikt houtskooltje voor mijn verhaal. Daar kan ik overigens ook rook vanaf laten komen. Maar dat even terzijde. Ik zoek een houtskooltje met een fijn klein gerookt puntje. Als het te dik is dan kan niemand mijn zwarte vlekken ontcijferen. Dan draait Rotzak zich om in zijn graf. Als Rotzak mijn verhaal zou testen dan zou hij alleen maar blinde vlekken zien. Ach, vond ik nu maar een geschikt houtskooltje dan zou ik onmiddellijk een leuk verhaal optekenen. Dan zou ik inzicht geven in mijn schrijfproces. Ik zou schrijven over jonge fruitvliegjes. Dat zou zeker passen in deze warme wintertijd. Een titel heb ik al gevonden. Jung und Freudig zou ik mijn verhaaltje noemen. Met Kafkiaanse hanepoten zou ik inzicht geven in mijn creabeabrein. Maar ja. Ik kan dat kooltje maar niet vinden. Grisnichmich …. brittzl … dzjeu.

Categorieën: Gein & Ongein

Harrie

Tijdreiziger

3 reacties

Mien · 14 december 2010 op 09:40

Vermarmingsmachines????

Mien (houdt het ook kort)

arta · 14 december 2010 op 12:43

Ik ben benieuwd wat er opgetekend wordt als dat kooltje uiteindelijk gevonden wordt…

SIMBA · 14 december 2010 op 18:17

En zo is ieder schrijfproces weer totaal anders 😀

Geef een reactie

Avatar plaatshouder