Sinds kort is mij het subtiele verschil duidelijk tussen trommel en doos. Tijdens mijn trainingsloopje over 35 km op een lege zondagmorgen en ter voorbereiding van de Rotterdam marathon ging een loper onderuit door plotselinge steken in de zij. ,,Waar is de EHBO doos” roept een stressvolle runner vanuit het groepje rond de neergestorte pechvogel. Ik vraag mij hardop af wat je in zo’n geval hebt aan een verbandtrommel.
Het overkomt me steeds vaker de laatste tijd. Dat ik op straat of in de supermarkt ruzie krijg met iemand waarmee ik wil gaan reanimeren. Omdat we het niet eens kunnen worden of je start met beademen of juist met hartmassage. En altijd zijn het weer die doe-het-zelvers die willen beginnen met beademen. Omdat ze dat zichzelf hebben aangeleerd via internetsites van andere landen en in andere landen beginnen ze nu eenmaal eerst met beademen.
Het valt mij op dat sinds politiek Den Haag zich presenteert als een rariteitenkabinet er opvallend veel onderzoeken zijn om de mens beter te leren kennen. In een periode van politieke wanorde en onbenul is er blijkbaar extra behoefte aan vastigheid.
Het is ‘vijf-voor-twaalf’. Het individuele meldkamergedoe van brandweer, ambulancedienst en politie moet afgelopen zijn. Een gezamenlijk registratiesysteem (GMS) en een gezamenlijk communicatienetwerk (C2000) is niet goed genoeg vindt Den Haag. Eén gezamenlijke meldkamer voor de rood-wit-blauw keten per veiligheidsregio is het credo.
Eind oktober begon Schooltv van Teleac/NOT met een ehbo project. Acht tv uitzendingen van tien minuten voor kinderen in groep zeven en acht. In het voorjaar van 2003 wordt de reeks herhaald. De bedoeling is ongetwijfeld goed. Maar EHBO in tachtig minuten? En lang niet alle scholen doen er aan mee. Hoogste tijd voor een verplicht schoolvak: ‘WeGe’ (Wegens Gezondheid). Te beginnen in groep 1 en doorlopend tot en met het laatste leerplichtjaar.
