Het jaar is nog maar net begonnen. En als ik mijzelf kan vergeven in de spiegel nog geen buikspieren te herkennen, dan zou ik toch ook enige empathie moeten kunnen opbrengen voor anderen die van hun voornemen zijn afgevallen. Echter kan ik het niet als ik tegenover mij twee enorme tieten op de tafel zie liggen.
Iedereen heeft zo zijn helden en idolen. Is voor de één de Paus een held en is dat voor een ander Ghandi, Nelson Mandela, JFK of voor mijn part Geert Wilders, Rita Verdonk of Jan Smit, ook ik heb zo mijn ‘helddolen’ (dubbel d graag, maar altijd beter dan swaffelen) zoals Leonard Bernstein, Theo van Gogh en Steve Biko. Eerstgenoemde valt meer in de categorie ‘idool’, Van Gogh en Biko vind ik echte helddolen.
Je staart voor je uit en de wereld lijkt onder je voeten vandaan te glijden
Als een kind van de glijbaan verdwijnt alles om je heen
Je staat alleen, geen bloem die bloeit
Swaffelen is verkozen tot woord van het jaar. Swaffelen staat voor het laten slingeren
van het mannelijk geslachtsdeel en er moedwillig tegen een object mee aantikken. Dit alles met de bedoeling een ander of zichzelf op te winden, waarbij niet onvermeld gelaten mag worden dat men ook gewoon voor de lol kan swaffelen.
Mijn zoon is aan de drugs.
En nog wat meer kinderen hier, heel wat meer als men vermoedt en er wordt niets maar dan ook niets aan gedaan.
Het is niet alleen wiet; het is ook cocaïne, speed, exteci en cannabis schijnt hier gewoon volop verkrijgbaar te zijn.
Heb gebeld voor extra controle met mijn eigen naam.
