Even op het terras een krantje lezen.Dat kan omdat deze dag,volgens weergoeroe Piet Paulusma, nog wel eens een hele mooie dag kan worden.
Komen we automatisch bij Geert Wilders en zijn aanstaande preek in New York, waar volgens hem geen moskee mag worden gebouwd.
Voetbal is oorlog. Het Oranjelegioen had onder aanvoering van de onberispelijk geklede, Limburgse veldheer Von Marwijk een duidelijke missie: de wereld veroveren. Voor het eerst in de geschiedenis en op voormalig Nederlandse bodem. Tot aan de laatste grote veldslag was de zegetocht imponerend. Geen strijd werd verloren. Zelfs de gevreesde sambadansers werden getrakteerd op een Hollandse regendans.
Fantastisch toernooivoetbal gespeeld, maar o zo Duits. Wij Nederlanders blijven altijd kritisch, ondanks een onverwachte finaleplaats. Nederland stond altijd bekend om het oogverbluffende combinatiespel uit de jaren ’70. Onder leiding van grootheid Johan Cruijff en Willem ‘de Kromme’ van Hanegem werden alle tegenstanders vernederd en de rest van de wereld lag aan onze besmeurde voetbalschoenen. Maar elke keer ontbrak er één ding: de eindzege. In ’74 en ’78 was Nederland gedurende het toernooi de favoriet voor het winnen van de wereldbeker, maar in de finale tegen respectievelijk Duitsland en Argentinië ging het mis. Een WK-trauma was geboren.
Het is de vrijdag voor de finale van het wereldkampioenschap voetbal. Beide landen geloven al vier weken lang in eeuwige roem voor hun team, maar opeens komt daar verandering in voor een van de twee teams. Want niet zondag van half negen tot half elf word de finale beslist, maar vrijdagochtend rond een uurtje of elf zal de winnaar van de wereldbeker al bekend zijn.
Nu Nederland zondag voor de derde keer in de finale van het WK staat, gaan mijn gedachten terug naar die van 1974. Ik was toen zeven jaar, maar weet me nog wel vlagen te herinneren van de finale tegen Duitsland. Dat ik dat nog weet, heeft meer te maken met de randverschijnselen dan met het voetbal zelf. Werken jeugdherinneringen niet vaak zo? Van de daadwerkelijke gebeurtenis weet je vrijwel niets, maar des te meer van de omstandigheden waarin het gebeurde.
