Soms snap ik het vrouwtje niet. Toen ze me hier naar binnen gooide, zette ik grote ogen op. Toen ze de deur dichtsmeet en op slot draaide, liet ik me horen. ‘Miauw?’ ‘Stil, rot beest, je hebt het er zelf naar gemaakt.’ Ze was me echt zat. De hele ochtend Lees meer…
Springend hadden ze het misschien wel gehaald. Maar om met z’n tweeën een volwassen geit over de schuur te slingeren moest de rest ook meezitten. En dat zat het dus niet. Terwijl ik er naar kijk vraag ik mij af wie dit in godsnaam verzonnen heeft. Het is lastig aan Lees meer…
Eindelijk kunnen we vertrekken. Maar niet voordat nog een laatste keer het hele huis is nagelopen. Ramen dicht, deuren dicht. Lampen op de tijdschakelaar. Plantjes voldoende water. Briefje voor de huisoppassers. Check, check, dubbel check. In de gang staan drie kindertjes te popelen. Ieder met een eigen rugzakje op de Lees meer…
Op het strand van Kijkduin schilder ik in mijn beste vriend ‘het kladblokje’ een schets voor een nieuw gedicht. De inspiratie daarvoor wordt mij aangereikt door een Haagsche binnenstadfamilie die zich op nekschotafstand naast Nachtzuster en mij heeft ingegraven. Hun kind staat met haar gezichtje in de volle zon op Lees meer…
Met het achtjarige zoontje van Mien en Jos is het vaak bakkeleien aan tafel. Altijd zoekt het manneke de confrontatie. Steeds probeert hij zijn ouders en zus met sarcastische uitspraken op de kast te jagen. Met treiterende opmerkingen haalt hij hen het bloed onder de nagels vandaan. Middels controversiële uitlatingen Lees meer…
