Zulke grote cadeaus geven wij niet

Met het achtjarige zoontje van Mien en Jos is het vaak bakkeleien aan tafel. Altijd zoekt het manneke de confrontatie. Steeds probeert hij zijn ouders en zus met sarcastische uitspraken op de kast te jagen. Met treiterende opmerkingen haalt hij hen het bloed onder de nagels vandaan. Middels controversiële uitlatingen tracht hij zijn tafelgenoten uit de tent te lokken. Vader probeert dan met een relativerende reactie de angel uit het betoog van de relschopper te halen maar dat lukt niet altijd. Gevolg: conflict, ruzie, oorlog. Uiteindelijk geeft hij zijn zoon dan maar gelijk: “Jongen je hebt helemaal gelijk.” “Pap, als ik ergens een hekel aan heb is het als je mij gelijk geeft,” krijgt hij prompt als antwoord. Zo jong als hij is, begrijpt de dreumes dat vader dat gelijk geven alleen maar doet om van het gezeur en gedram af te zijn.

Toch heeft hij ook wel humor. Als moeder zegt: “jongen, ik zie alles,” om aan te geven dat ze in de gaten heeft wat haar kinderen allemaal uitspoken, reageert hij steevast met: “En wat doen de kindertjes in Afrika dan nu?”

Vlak voor vaders verjaardag gaat het erover wat voor cadeau hij graag van de kinderen zou willen krijgen. Vader verzucht: ”Ik zou wel eens een keer samen willen eten zonder ruzie aan tafel.” Waarop zoonlief reageert met: “Nee pap, zulke grote cadeaus geven wij niet.”