JA, ik moet!
Als kind heb ik uren gezwijmeld bij het trouwboek van mijn ouders. Het was een klein eenvoudig boekje dat net als het huwelijk van mijn ouders bijna van ellende uit elkaar viel. Op de inmiddels vergeelde zwartwitfoto’s stonden mensen afgebeeld in stijve poses met een minimaal flauw lachje. Toen ik wat ouder was en op zolder mocht spelen, vond ik mijn moeders zelfgemaakte trouwjurk. Hij zat als gegoten en ik wist, ooit trouw ik ook. Ooit, als iemand mij tenminste wilde…
