Ieder diertje zijn pleziertje

De meeste lezers weten dat ik nogal schromelijk kan overdrijven in mijn columns, maar nu vertel ik voor de verandering eens een op waarheid gebaseerde column. Ik heb ze geteld en het resultaat na 4 dagen is, zonder flauwekul, 22 blauwe plekken, 11 vlooienbeten in schaam (en om-)streek, een allergie op mijn polsen en buik, 5 wondjes en 4 fikse schrammen, flinke spierpijn over werkelijk mijn hele lichaam behalve mijn kleine teen en 2 kilo afgevallen. Het tegenstrijdige is, dat ik me nog nooit zo gelukkig heb gevoeld. Het is het allemaal dubbel en dwars waard, omdat je er heel veel voor terug krijgt. Eindelijk kan
ik mijn lang gekoesterde kinderwens in vervulling laten gaan. Ik ben altijd gek geweest op dieren en natuur. Als kind riep ik al: ‘als ik later groot ben, dan ga ik op een flat wonen met een herdershond en een paard!’ Aangezien dat niet mogelijk is, heb ik besloten om voor dierverzorger te gaan leren.

Sinds kort loop ik stage in een dierenpark. Op dag 1 werd me door de dierverzorgers verteld dat je er totaal geen werk in kunt krijgen, dat het ronduit slecht betaalt en dat het zwaar lichamelijk werk was. Ik moest me nog maar eens goed bedenken of ik dit wel wilde. Ik wilde me niet laten ontmoedigen en pakte kruiwagen, riek en schop om drie weien uit te mesten. Oww, ik ben de 2 blaren en rugpijn in alinea 1 nog vergeten. Bij het uitmesten werd ik vergezeld door een nandoe (kleine struisvogel). Met haar prachtige blauwe ogen bleef ze me met veel nieuwsgierigheid volgen. Zij sleepte me er doorheen en daarom is ze nu mijn beste vriendje. Ik mag haar zelfs aaien en ze eet al uit mijn hand.

Mijn stagebegeleider was er helaas niet en ondanks dat er met haar was afgesproken dat ik zou beginnen met de ‘onschuldige’ diertjes op de kinderboerderij, werd ik letterlijk voor de leeuwen gegooid. Ik moest mee in de hokken van de roofdieren en roofvogels. Ik gedroeg me heldhaftig, maar het was allemaal geveinsd. Zeker toen een lynx me op 1 meter afstand nauwlettend gadesloeg. Ze zien er allemaal heel lief uit, maar ondertussen bijten ze je in benen of vallen ze vanuit de lucht aan. Vandaar dat je een pet, lange broek en lange mouwen moet dragen. En dat bij een temperatuur van 33 graden!

Vaak is het vies en smerig werk, vooral het uitmesten van de hokken. Je moet dagelijks de resten voer opruimen en dat zijn de overgebleven resten van de ééndagskuikens of de poten van duiven. Je moet er verder ook niet bij stil staan dat je tegelijkertijd duiven en kuikens bereid als voer en vervolgens de kippen en duiven op de kinderboerderij gaat voeren. Het klinkt cliché, maar dat is nou eenmaal de natuur. Ook moet je niet ingrijpen als dieren zoals berberapen zich tot bloedens toe verwonden tijdens een gevecht, anders verstoor je hun rangorde. Je hebt nu eenmaal de neiging om de zwakkere dieren, meer aandacht te geven en te beschermen, maar juist dat kan funest zijn.

In een mum van een tijd heb ik veel respect gekregen voor het harde werk van de dierverzorgers. Slechts 5 procent van hun werk bestaat uit aandacht geven aan het dier in de vorm van een knuffel, een praatje of een extra hapje geven. Maar juist voor die schamele 5 procent doe je het. Het werken in de buitenlucht en het genieten van de dieren heeft me zo goed gedaan. Ik voel me een compleet ander mens. Het is heel anders dan mijn huidige ‘kantoorbaantje’. Ik krijg veel meer lichaamsbeweging en door de frisse lucht heb ik geen last meer van mijn dagelijkse hoofdpijn. Na 12 jaar werken met mensen, weet ik na 1 dag werken met dieren al het verschil. Om tal van redenen, die jezelf ook wel kunt verzinnen, kan ik met klem zeggen: Sorry, maar ik hou meer van dieren dan van mensen.