Is het een haai? Nee, het is een man!

Mannen zijn zo gehaaid als de pest. Dat weten wij vrouwen al decennia lang, maar we trappen er altijd weer met onze grote voeten in. Ondanks dat we op onze hoede zijn, weten mannen ons zo te bespelen dat ze de indruk wekken dat ze iets speciaal voor ons doen. Dat kan in de vorm van een cadeautje of aandacht geven. Als puntje bij paaltje komt, blijkt het toch weer uit eigen belang te zijn. Zo was ik vorig jaar echt toe aan een nieuwe computer en vroeg advies aan mijn man. Die stelde een computer voor me samen met onderdelen waar ik het bestaan niet van wist. Dingen als een goede videokaart met TV-out (???) die ik ook niet nodig had. Later bleek dat ze voor zijn doeleinden bestemd waren. Nu probeert hij me al enkele weken MSN en een optische muis aan te smeren. Ik wil geen MSN, want ik wil mijn vrienden ook een keer zien en mijn gewone standaard muis werkt voor mij prima genoeg. Die muis wil hij mij pertinent cadeau doen voor mijn verjaardag, ondanks de sanctie die ik hem heb opgelegd: muis in huis, konijn eruit. Als het zo moet heb ik nog liever mijn 2e bosje bloemen in anderhalf jaar tijd.

Tja, ik weet ook niet wat vrouwen met bloemen hebben, want als we ze eenmaal krijgen (meestal omdat we erom gesmeekt hebben) zeggen we altijd ‘Ach lieffie dat had je nou niet hoeven doen.’ Zo ook toen mijn man pas rond middernacht naar mij toe kwam, omdat hij die dag een personeelsuitje had. Ik had die dag een rotdag gehad i.v.m. mijn doktersbezoekje en was doodmoe, dus ik lag al in bed. Hij kwam binnen, ging op zijn knieën zitten en liet me het meest prachtige boeket ooit zien. Ik dacht dat hij het deed met de intentie om het goed te maken dat hij er die dag niet voor me kon zijn. Toen ik diep ontroerd reageerde met de soapwoorden ‘Ach lieffie dat had je nou niet hoeven doen’, bleek dat hij het boeket had gekregen voor het organiseren van het feestje. Hij liet me ontgoocheld achter. Achteraf besefte ik dat ik maar genoegen moest nemen met mijn tweedehandsbosje. Het was altijd nog beter dan het zielige tankstationboeketje dat ik ooit voor mijn verjaardag kreeg van een ex.

Een weekje later dacht ik dat hij het voorval alsnog wilde goed maken. Hij bood aan om eerder naar me toe te komen en voor me te koken, omdat ik later thuis zou zijn van mijn werk. Hij zou wel door België rijden, omdat hij de files bij Eindhoven zat was. Dan zou hij om 16.00 uur bij me zijn. Toen ik om 17.00 uur thuis kwam was hij in geen velden of wegen te bekennen. Dat er geen eten was, deerde me niet. Ik was natuurlijk overbezorgd. Een man in een Suzuki op de autobaan met rukwinden op komst, vraagt om moeilijkheden.

Een half uur later komt hij uitgeput aan. Niet door de lange reis of onvoorziene avonturen, maar doordat hij een grote doos met 30 flesjes Belgisch bier 5 trappen op heeft moeten slepen. Nog even en ook ik kan een café beginnen. Ahaa, het kwartje valt. Hij is dus omgereden voor het bier en niet om de file te ontwijken. Het is maar hoe je het weer weet te brengen. Zo gewiekst mogelijk dus! Wat maakt hem nu zo gehaaid?, vraag je je waarschijnlijk af. Om de boel te sussen zegt ie dat ie speciaal voor mij, de chocoholic, een chocoladebiertje is gaan halen! Saillant detail: ik lust geen bier meer, dus proef ik 1 slokje van het niet te zuipen brouwsel en zo belandt de rest alsnog in zijn eigen bierbuikje in wording.

’s Avonds gaan we op de bank liggen. Hij zapt alle kanalen af en concludeert dat er niks op tv is. Ik vind van wel. Toch laat hij de tv aanstaan op een zender waar helemaal geen interessant programma op is. Al knuffelend probeert hij me het voorval te laten vergeten. Ik word overladen met liefdevolle aandacht, tot ik opeens de tune van studiosport hoor. Het knuffelen neemt in een rap tempo af en meneer verlegt zijn aandacht steeds meer naar de voetbaluitslagen, door tijdens het zoenen met 1 oog over mijn schouder te kijken. Goh, nu begrijp ik pas waarom hij op Nederland 2 is blijven hangen.

Zo kan ik nog eindeloos doorgaan met het opsommen van voorbeelden. Ik geloof dat hiermee meer dan eens bewezen is dat mannen gehaaid zijn. In gedachten zie ik de vrouwen na het lezen van mijn column al beamend knikken en tenenkrommend terugdenken aan de voorvallen met hun eigen gewiekste vent. Terwijl bij de mannen de haren recht overeind gaan staan. Zij staan klaar in hun startblokken om de aanval in te zetten en mijn bevindingen te ontkrachten. Zo ook mijn eigen vent die me met het mes op de keel laat schrijven dat vrouwen schromelijk kunnen overdrijven én dat als hij wordt bestempeld als gehaaid, ik zeker een haaiebaai ben. Auw dat doet pijn! Gelukkig is een vrouw zo slim dat ze met bewijsmateriaal alsnog ervoor zorgt dat ze ook in deze discussie het laatste woord heeft of m.a.w. gelukkig hebben we de foto’s nog!

[img]http://62.197.135.69/columnx/pics/bier.jpg[/img]