Ceremonies en nog ceremonies

Iedereen die Bali ooit bezocht heeft zal verbaasd geweest zijn over het aantal ceremonies die elke dag plaatsgrijpen, van de dagelijkse offergaven aan de goden tot de grote ceremonies in tempels, en verder de huwelijken en crematies. Men offert in de tempel, de goden eten de essentie op, de Balinezen nemen de offergaven na ze even in de tempel gezet te hebben mee naar huis en eten ze op.

Hotel- en restauranthouders, handelsondernemingen en zelfs de provinciale overheden nemen dubbel zoveel personeel aan, omdat de helft van de werknemers altijd wel ergens naar een ceremonie is.
Die ceremonies nemen veel tijd in beslag en zijn duur.

Al Jazeera heeft in een recente reportage beweerd dat Balinezen nu een derde van hun inkomen besteden aan ceremonies.

De goeverneur van Bali, I Made Mangku Pastika, heeft onlangs er zijn bezorgdheid over uitgedrukt dat al die ceremonies een zware financiële last betekenen voor veel gezinnen die moeten rondkomen met het minimumloon.
Deze uitspraak van een devote Hindoe zoals de goeverneur is opmerkelijk.

Hij ging zelfs nog verder door in een artikel in de Jakarta Post te zeggen dat waar andere godsdiensten zich concentreren op hulp aan de armen, verbeteren van opvoeding, en gezondheidszorg voor de minder bedeelden, de Balinese hindoes al hun geld besteden aan ceremonies.

Ze zijn zo druk bezig met offergaven aan de goden dat zij hun medemens verwaarlozen, zei hij streng.
Nochtans verbaasde hij mij door vorige week plots 18 nieuwe godsdienstige feestdagen in te stellen.
Deze vrije dagen, zo zei hij, zullen de Balinezen toelaten om hun religieuze plichten te vervullen.
Als je daar de andere reeds bestaande religieuze feestdagen bijtelt kom je op een totaal van 36 vrije dagen per jaar, maar dat is nog maar het tipje van de ijsberg.

Er zijn nog veel andere ceremonies die niet voorkomen op de officiële kalender, maar even belangrijk zijn.

In elk Balinees huis heb je een huistempeltje, waarvan de verjaardag moet gevierd worden, en dit gebeurt meer dan eenmaal per jaar, omdat volgens de hindoe kalender een jaar 210 dagen heeft.

Dan heb je nog de leven-en-dood ceremonies, zoals crematies en het feest wanneer een baby voor het eerst zijn voetjes op de grond mag zetten.
Baby’tjes die minder dan drie maanden oud zijn worden namelijk beschouwd als kleine godjes. Tot zij drie maanden oud zijn mogen zij met geen enkel lichaamsdeel de grond raken en moeten altijd gedragen worden. Tijdens de drie-maanden-ceremonie zullen de ouders de baby voor het eerst de grond laten aanraken met zijn voetjes.
En dan moet je de tandvijlceremonies er nog bijtellen, die elke Balinees moet ondergaan alvorens hij of zij trouwt. Men gelooft namelijk dat hoektanden dierlijk zijn. Tijdens een ceremonie zal de hogepriester een stukje van de hoektanden afvijlen, om de gelovige menselijk te maken.

Je mag gerust aannemen dat de vrije dagen wegens religieuze feesten samengeteld neerkomen op twee maanden.

Ik begin mij af te vragen of de Balinese economie dit aankan.
Men wordt verondersteld de lonen gewoon door te betalen.
Ik heb gehoord dat veel ondernemers nu personeel willen tewerkstellen uit andere eilanden, zoals christenen uit het eiland Flores.
Dat zou natuurlijk niet goed zijn voor de Balinezen.
Wat er ook van zij, de Balinezen moeten dit probleem zelf oplossen. Zoals het er nu uitziet zijn zij niet op de goede weg, maar anderzijds vind ik het heerlijk dat zij zo’n rustig leven leiden.
Leuk ceremonies doen met z’n allen, daarna een paar hanengevechten, en dan palmwijn drinken tot je met je vrienden lachend neervalt. Heerlijk leven toch?