Op de leeftijd dat seks een openbaring werd, was ik al lang gefascineerd door de chemie. Op de middelbare school was de leraar scheikunde daarom mijn held. Vol bewondering aanschouwde ik zijn kunsten. Hij kon water laten knallen door electrolyse, magnesium liet hij in een flits verdwijnen en de meest zuivere vloeistoffen verschoten van kleur eenmaal met elkaar in contact gebracht. Hij was mijn tovenaar, ik de leerling. Het zal de verbazing niet schetsen, dat ik daarom ook graag een scheikundedoos voor mijn verjaardag wilde. De adrenaline schoot door mijn lijf bij de gedachte dat ik dan explosies kon maken of drankjes waar je een groene tong van kreeg. Jammerlijk vond mijn moeder dat niet zo’n goed idee en kreeg ik mijn eerste scheerapparaat, omdat ik al zo’n grote jongen was. Ik heb nooit echt begrepen waarom ik dat toen kreeg terwijl er nog geen vlasje onder mijn neus te bespeuren viel maar daar heb ik uiteindelijk een eigen verklaring aan gegeven.

Er stond niets anders op dan in een goed daglicht te komen bij mijn grote voorbeeld, om zo de honger naar experimenteren te stillen. Ik probeerde een wit voetje te halen maar kreeg een 10 op mijn rekest. Zijn aandacht aan mij zou verloren tijd zijn en bovendien had hij voldoende ‘zorg’studentes die zijn volledige aandacht vroegen in de privé bijspijkerlessen. Dat ontnam niet mijn bewondering voor hem. Ik geloofde blindelings in zijn magie en nam alles voor lief van hem aan.

De grootste truc die hij flikte was de verdwijning van zichzelf. Ik zal het niet vergeten, donderdagmorgen het eerste lesuur. Ik had de afbelronde gemist omdat ik als haantje de voorste gebruikelijk op die dag minstens een half uur te vroeg op school was. Mijn vermoeden dat er iets niet klopte kwam pas op het moment dat de schoolbel klonk en ik als enige in het klaslokaal zat te wachten. Het verdriet van zijn verdwijning was groot omdat hij bij ieder op zijn eigen manier een bijzondere betekenis had.

Veel later kwam pas naar buiten dat hij vanwege onzedelijk gedrag in machtsrelaties moest afdruipen. Tovenaar of alchemist, ik zal het nooit bereiken. Ik ben nauwelijks een goochelaar met enkel een eigenzinnige toverstaf, ik heb niet eens een goocheldoos.

Categorieën: Gein & Ongein

6 reacties

SIMBA · 21 juni 2008 op 09:13

Ach, niet getreurd. Jij goochelt in elk geval leuk met woorden!

arta · 21 juni 2008 op 09:57

Wat een schok moet dat zijn geweest om die grote magiër van zijn voetstuk te zien vallen…
Erg mooi geschreven!
🙂

pally · 21 juni 2008 op 17:35

Leuk je weer eens hier te lezen, King. Mooi onderwerp de aanbidding van een leraar door de trucs van zijn vak. De bewuste omdraaiingen van gezegdes zijn soms leuk, soms toch wat gezocht b.v.
[quote]het zal de verbazing niet schetsen[/quote]
Leuke column met wrang bijsmaakje

groet van Pally

pepe · 22 juni 2008 op 20:56

Heerlijk verhaal, maar wat een ontgoocheling aan het eind.
Fijn weer iets van jou te lezen, goochel maar wat vaker met woorden, ik lees ze graag.

WritersBlocq · 22 juni 2008 op 22:12

Gaaf, die titel met dubbele lading. En alles er onder is ook weer goed King, leuk je weer te lezen 🙂

KawaSutra · 23 juni 2008 op 17:50

Och King, een beetje goochelen met je toverstaf, dan komt die goocheldoos vanzelf. Googelen kan natuurlijk ook. 😀

Geef een reactie

Avatar plaatshouder