Ik ontmoette hem op de verjaardag van een gezamenlijke vriendin van ons. De volgende dag vertelde ik haar dat ik hem leuk vond en haar creatieve brein ging direct aan de slag. Hoe kon zij ons bij elkaar brengen? Zich realiserend dat ik – de absolute ‘anti-dater’ – zou gaan steigeren bij het idee aan haar bemiddeling, maakte dat zij een roekeloze stap ondernam. Onze vriendschap wagend gaf ze mijn nummer aan hem. Ik kreeg te horen dat hij erom gesmeekt had en hoewel het woord ‘date’ niet was gevallen, voelde ik toch spanning opkomen. Als trotse vrouw was ik uiteraard gestreeld dat hij gesmeekt had. Het ‘kwaad’ was al geschied voordat ik wist hoe vork en steel in elkaar pasten, gelukkig maar!

Kort daarop werd onze ‘date’ een feit. Ik werd aangenaam verrast met een etentje in Hotel New York in Rotterdam. Na urenlang in oprotstoelen gehangen te hebben zonder er iets van te voelen, keken wij terug op een geslaagde avond. Het klikte niet zomaar, nee, het paste als een jas.

Na een paar afspraken kwam ik in een gevoelsmatige draaikolk terecht. Angst, benauwdheid en paniek overmeesterden mij. Overdonderd werd ik door zijn lieve woordjes, complimenten en gave smsjes. Hoe graag ik ook wilde nemen, geven en mijzelf overgeven, het lukte mij niet. Ik blokkeerde totaal op het emotionele vlak. Met een onbewuste maar zeer intense oerkracht trapte ik hem van mij af, het Vuurpaard in mij sloeg op hol en leek niet te temmen.

Geduldig incasseerde hij alle rake klappen totdat ik uitgeput was. Moegestreden en radeloos belandde ik uiteindelijk in zijn armen waar ik begrip, troost, hoop en heel veel liefde aantrof. Hij was verder dan ik en wist waar mijn gevoelsmatige manco zat. Door mij de benodigde ruimte te geven, klom onze relatie subtiel maar zeker uit haar dal. Los zand vormt zich nu om tot een vaste bodem.

Diep in mij lag een stukgeslagen fundament dat geen basis was voor een relatie. Ik wist dat je op een ruïne geen kasteel kunt bouwen, maar wat mij ontging was hoe het dan wél moest. Beiden zijn wij snelle leerlingen die graag willen leren. Ik leerde te vragen, te uiten en te laten. Hij leerde te zeggen, te luisteren en te laten. Het is fantastisch om dit proces samen door te maken. Wij zijn er nog niet, maar wanneer ben je er wel?

Mensen, ook hij en ik, zijn net een reep pure chocolade die nog in de wikkel zit. De reep is niet lekker als je hem gelijk naar binnen propt. Eerst moet je de verpakking openmaken, dan de zilverfolie verwijderen. Zet koffie, maak er een feestje van en zuig elk stukje op, genietend van de smaak die deze combinatie je geeft. Sluit je ogen en denk even aan alle mannen en vrouwen die ertoe hebben bijgedragen dat jij deze reep opsnoept. De boeren in een ver land, die de bonen plukten. De maatschappij die hen in dienst had. Het transportbedrijf dat heen en weer reed tussen aanbod en vraag. De vakkenvuller bij de supermarkt, die er voor zorgde dat jij de reep kon kopen. Al deze stapjes zijn nodig om iets te consumeren, zo ook de liefde.

Wij vertalen deze stapjes naar alle mensen die onze paden in het verleden hebben gekruist. Zij hebben ons mede gevormd tot de man en vrouw die wij zijn, met al onze prachtige en kwalijke eigenschappen. Elkaar willen wij, zoals wij zijn. Gewoon en bijzonder puur.


Pauline

Talent voor tekst, taal en verhaal

29 reacties

Eddy Kielema · 7 juli 2005 op 17:06

Eén van de beste columns die ik tot nu toe op CX heb gelezen! De beeldspraak in de 1-na-laatste alinea is ronduit geniaal!! De laatste alinea met uitleg had van mij niet gehoeven, maar dat neemt niet weg dat je een topprestatie hebt geleverd, WB! Pure klasse, om in je eigen beeldspraak te blijven! 😉

WritersBlocq · 7 juli 2005 op 17:23

Oei Eddy, hoe kan ik je bedanken voor zo’n mooi compliment? Ben er gewoon maar stil van, da’s wel zo mooi…

Eddy Kielema · 7 juli 2005 op 17:33

[quote]Oei Eddy, hoe kan ik je bedanken voor zo’n mooi compliment?[/quote]
O, dat hoeft niet hoor! Ik ben soms kritisch, maar als een compliment op zijn plaats is, dan heb ik er geen moeite om dat ook te maken. Ere wie ere toekomt!

Domicela · 7 juli 2005 op 17:57

Wow! Dit klinkt als een reep met een hele lange houdbaarheidsdatum …..

:love: :kiss: :love:

KawaSutra · 7 juli 2005 op 18:34

[quote]Gewoon en bijzonder puur.[/quote]
En dat ben je, WB. Dat straal je ook altijd uit. En nu ook weer in deze prachtige column waarin je toch iets heel persoonlijks met ons hebt willen delen.
De laatste twee alinea’s hebben mij bijzonder gegrepen omdat het heel waar is wat je zegt. Maar steeds moet het weer even gezegd worden om het nooit te vergeten. Het zet je wel even aan het denken hoe je zelf met die kostbare liefde omgaat.
Eigenlijk zou jouw tekst verplicht als bijsluiter bij elke reep gevoegd moeten worden, dan komt het met de liefde in de wereld ook wel weer goed. Chocolade en liefde zijn tenslotte van de zelfde samenstelling. :kiss:

champagne · 7 juli 2005 op 19:11

Mooi WB! Uhh..je weet ook dat chocolade verslavend kan werken? 😛

Ik ben blij voor je! Ook al heb ik lang moeten wachten op een antwoord hoe de date was verlopen
😀
p.s. Hotel New York…geweldige plek!

Li · 7 juli 2005 op 20:08

Ik ben gek op chocolade. Hoe puurder hoe liever.
Hoe noem je het ook alweer als je pijn en vreugde beschrijft…Bitterzoet?
Dan vind ik dit een heerlijke pure bitterzoete column WB.;-)

Li

pepe · 7 juli 2005 op 20:18

[quote]Wij zijn er nog niet, maar wanneer ben je er wel? [/quote]

Waar wil jij heen?
Het blijft bouwen, slopen en stilstaan, reizen, groeien en bloeien, soms ook nog wat verdorren, elke dag is weer nieuw…

Erg mooi geschreven, maar dat wist je al! 😛

WritersBlocq · 7 juli 2005 op 21:28

@ Eddy: ok, ik blijf gewoon smullen!
@ Domicela: leuke opmerking, ik hou je op de hoogte 😉
@ Kawa: als ik kan bijdragen om de wereld een stukje mooier te maken, mag deze tekst overal naartoe gelinkt, geplakt of bijgesloten worden.
@ Champagne: hmmmmmm ja, Hotel New York is voor herhaling vatbaar, komt goed.
@ Li: -Li-everd ben je! Samen een keer koffie met bitterpure chocoreep eten? Wedden dat we niet misselijk worden!
@ Pepe: slopen is idd niet gelijk afbreken, dat heb ik in korte tijd geleerd.

Mosje · 7 juli 2005 op 21:35

Oh WB, volgens mij ben jij harstikke verliefd. Vandaar dat je zo “druk” bent hier de laatste tijd. Dat zijn de kriebels dus.
Ik hoop maar dat jouw reep niet verwordt tot hagelslag.
🙂

Raindog · 7 juli 2005 op 22:44

[i]Start spreading the news…. [/i]

Veel comfortabeler dan [i]’Blue Hotel'[/i], aan die eenzame snelweg.

Een felicitatie is op zijn plaats?

Bij deze dan! 😉

Shitonya · 7 juli 2005 op 23:55

Erg romantisch beschreven en een leuke vergelijking met chocola. Leuke column 🙂

bert · 8 juli 2005 op 00:29

Als dit chocoladeliefde is, nou dan lust ik er wel pap van. Ben ook na 30 jaar nog even gek op mijn partner en we gaan door dik en dun.
WB, ik hoop dat dit een serieuze afloop gaat krijgen. ik ga er tenminste van uit dat je dit op dit moment echt meemaakt, en dat je niet net als ik al 26 jaar gelukkig getrouwd bent. 🙂
Veel geluk en liefde toegewenst van Bert.

KingArthur · 8 juli 2005 op 00:54

Kijk maar uit. Extra puur kan ook heel bitter zijn 🙂

melady · 8 juli 2005 op 02:08

Een bitterzoete column WB.

Heel mooi beschreven

klungel · 8 juli 2005 op 08:33

Ik krijg altijd een traantje als er iets moois ontstaat. Maakt niet uit of het nu film, verhaal of echt is. Bij deze column had ik twee traantjes.

[quote]Wij zijn er nog niet, maar wanneer ben je er wel?[/quote]

[quote]Ik leerde te vragen, te uiten en te laten. Hij leerde te zeggen, te luisteren en te laten.[/quote]

Zo te lezen ben je er al en ben je verder dan vele. Als je de curve die jullie nu hebben weet vol te houden tot aan het einde dan zul je gelukkig zijn tot aan het einde 😀

WritersBlocq · 8 juli 2005 op 09:47

@Mosje: ik ben behóórlijk van (hagel)slag, oftewel verliefd ja 😀 maar heb me ook weken lang de … geleerd voor die cursus, was ook een reden om te weinig te schrijven.
@ Rain: ja zeker! dank je!
@ Shitonya: ben jij ook verliefd? Zo’n posi-reactie heb ik van jou nog nooit gezien hahaha!
@ Bert: wie weet kan ik over 26 jaar met je meepraten?
@ King: een beetje contrast houdt het spannend…
@ Melady: dank je wel meis
@ Knuffel eh, Klungel: van mij ook een traantje, door jouw reactie. Misschien zijn wij verder, we gaan in elk geval wel verder
:kiss: voor jullie mooie reacties.
Maar eh, nu heb ik zelf nog wat te zeuren: [quote]Ik ontmoette hem op de verjaardag van een gezamenlijke vriendin van ons.[/quote] is dat geen pleonasme/tautologie? Ma3, waar ben je, schoolhex? 😀 Aan het uitzoeken met Dees wat het is? Ik hoor het graag 😛

Wright · 8 juli 2005 op 10:47

Pff, Paulus.
Met voorsprong, het beste wat ik van je gelezen heb, echt heel erg mooi!
Het is je van harte gegund, deze liefde.
En wat zo fijn is aan chocolade, je krijgt er nooit genoeg van.
Dat jullie nog lang van elkaar mogen genieten..

Liefs, Wright *Brokindekeelmodus

Troy · 8 juli 2005 op 11:21

Een beetje een late reactie van mij. Ook ik vond dit een mooie column, met de chocolade als prachtige metafoor. Liefde is waardevol, dat moet je koesteren en niet zomaar consumeren. Daar ben jij je van bewust, dus ik ga er vanuit dat jullie een mooie toekomst tegemoet gaan. Heel veel succes gewenst daarmee.

Grt Troy

Ma3anne · 8 juli 2005 op 11:40

Je bent me een chocolaatje.
Heerlijk dat je iemand gevonden hebt die jou de tijd gunt. Mooi beschreven dat proces.

Ja, je had zelf dat dubbele al gezien. Mooi zo. Hoef ik er niks meer van te zeggen. Zou niet durven ook. 😛

Dees · 8 juli 2005 op 11:42

Net op het punt om weer eens druk aan het werk te gaan, word ik ineens overvallen door een tijdelijke, nieuwe huid genaamd kippenvel.

Prachtig WB. Hij blijkt nu al je muze bovendien 😉

WritersBlocq · 8 juli 2005 op 11:46

Nog meer lieverds, met smulreacties, die zijn net zo lekker als bitterpure chocola, EN ik kom er geen gram van aan! Troy, Wright, Dees en Ma3, ook van jullie geniet ik, het is een mooie ‘vrij’dag 😉
@ Ma3:[quote]Ja, je had zelf dat dubbele al gezien. Mooi zo. Hoef ik er niks meer van te zeggen. Zou niet durven ook.[/quote][/quote]
Mijn insteek is dat hoe een column je ook aanspreekt, er altijd ruimte is voor terechte kritiek. Ik geef het, ik ontvang het ook graag. Dat doet toch geen afbreuk aan een column? Liefs, Pauline.

Kees Schilder · 8 juli 2005 op 12:25

TOP! Maandcolumn!! ben het met Eddy eens!

Domicela · 8 juli 2005 op 13:09

[quote]Kijk maar uit. Extra puur kan ook heel bitter zijn [/quote]

Au! Zo te horen had je beter met chocolade in plaats van koffie langs moeten komen ….. 😛 😛

Louise · 8 juli 2005 op 13:47

Puur en recht uit het hart. Een machtig mooie metafoor!
(sorry voor de late reactie)

WritersBlocq · 8 juli 2005 op 14:53

De chocolademeneer en ik smelten van nog meer mooie reacties … ik vrees echter de dag dat hij gaat schrijven 😮 😮 hahaha!

bert · 8 juli 2005 op 20:01

Nou, ik ben anders best benieuwd hoe hij de chocoladeliefde ervaart die jullie samen doen smelten.:-)

sally · 8 juli 2005 op 20:54

Heerlijk, zo verliefd zijn. Geniet ervan WB!

Er bestaat geen betere inpiratiebron tot schrijven dan echt verliefd zijn. Dat heb jij weer bewezen.
En ik heb er nog beeld bij ook. 😉

liefs
Sally

WritersBlocq · 9 juli 2005 op 14:16

Ik ben ook benieuwd Bert, hoe hij zich ‘op papier’ uit en denk wel dat hij dat goed kan. Hij is al CX-fan, dan komt het met schrijven ook wel goed!
Sally, dank je wel lieffie!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder