Lieve Nicci,

November is voorbij en er is dus een eind gekomen aan de CX feedback maand. Het was toevallig ook de maand waarin we een voortvarende samenwerking zijn gestart. Het is nu voor ons tijd om van elkaar eens even flink de maten te nemen!

We hebben drie onderwerpen bij kop en kont gepakt: sluimerende liefde, mishandeling en swingerseks en er bewust en met overtuiging met een open mind over geschreven.

Het ging ons in eerste instantie om het enorme plezier dat we hadden in het samen schrijven. Maar, en dat kunnen we niet ontkennen, we waren natuurlijk ook wel benieuwd naar de reacties.

Wat hebben we van die reacties geleerd? Vooral rustig blijven onder het commentaar, dat bij tijd en wijle hilarisch was. Het is dan lastig om er niet bovenop te springen, maar sudderen is beter.

Veel gebruikt was ‘over de top’, wat dat ook wezen mag. En een hele mooie, maar onbegrijpelijke vond ik: ‘het is niet my cuppa…’. Cuppa “wat” in vredesnaam? Niet my cuppa tits? Dat kan ik begrijpen: als je met je A maatje tussen de DD’s verzeild raakt, word je meteen topzwaar en ga je zelf over de top. Ik vond dat nog wel meevallen. Zeker als we onze bilaterale correspondentie erop naslaan.

Lieve Robert,

We startten onze samenwerking en al snel bleken we meerdere overeenkomsten te hebben. Zo beschikken we over hetzelfde gevoel voor humor en delen dezelfde interesses. Ik heb hartelijk moeten lachen om jouw woordspelingen en fantasie, die goed passen bij die van mijzelf. Over reacties op columns is al veel gesproken. Sommige discussies liepen in het verleden hoog op, juist door het geven van bepaalde feedback. Sommige adviezen lijken weleens alsof ze vanuit de heup geschoten zijn, anderen proberen binnen de lijntjes te reageren. Een goed gegeven advies is goud waard. En hoewel niet plezierig, jij zegt vaak dat de lezer altijd gelijk heeft. Die bepaalt of je gelezen wordt. Dat is een waarheid als een koe. Soms gebeurt het dat je als schrijver een blinde vlek hebt voor je eigen werk, wat is het dan fijn om wat tips te krijgen om jezelf te kunnen verbeteren. Sommige adviezen sla ik liever in de wind. Is lol in het schrijven het belangrijkste? Ik denk van wel. Wat zeg jij?

Lieve Nicci,

Lol en plezier (een tautologie) zijn onmisbaar; ze dagen de geest van de inspiratie en fantasie nog meer uit om het beste uit jezelf te halen. Maar we hebben ook steeds meer elkaar uitgedaagd. Het zit hem natuurlijk mede in het aandurven van deze onderwerpen met dit vocabulaire, want laten we wel wezen, we verkeren in een beetje truttige omgeving. Het advies om in onze comfortzone te komen door over ‘dagdagelijkse beslommeringen op een bedje van humor’ te berichten is te hilarisch om geen oprispingen te krijgen. Om nog maar te zwijgen van de kliekjesvorming waaraan we ons schuldig blijken te maken. Als ik dan toch onderdeel ben van een kliek, dan maar met jou gegaard in één pan en samen opgediend. Het argument dat binnen kliekjes niet onpartijdig geoordeeld kan worden is onzin. De wederzijdse vertrouwelijkheid die is ontstaan, door ons ongegeneerd aan elkaar bloot te geven, maakt dat juist gemakkelijker. Al gaat het dan niet steeds via de publieke weg. Je hoeft immers niet altijd op straat te poepen (attentie Vlaanderen!). Dat hebben wij samen en daar geniet ik van. Jij ook?

Lieve Robert,

Het contact dat wij samen hebben heeft mijn leven verrijkt. Jij reageert altijd kalm en weloverwogen op alle gebeurtenissen. Dat bewonder ik zeer in jou. Het grappige is dat ik voordat ik jou leerde kennen mezelf had voorgenomen om meer over seks te schrijven. Noem het preutsheid of verlegenheid. Nou, dat is voorbij. Ik durf alles nu bij naam te noemen zonder schroom. Het blijft apart dat je iemand die je nog nooit hebt ontmoet, toch zo goed begrijpen kan. En andersom. Nu ben je nog de man achter de zinnen, letters op mijn Samsung. Ik zou het heel leuk vinden om een keer met je af te spreken. Je stem te horen en een gezicht bij de woorden te zien. Wanneer zullen we elkaar ontmoeten? Ik wil je graag een keer de hand drukken!

Liefs Nicci

Co-Valuatie is een Co-productie van NicoleS & Co en SteekStreek &Co.

Categorieën: Co-Column

Robert

Robert Beernink auteur van verhalen, #binnendoordenkers en lichtgedichten. Zijn motto: elk verhaal is waar, elke waarheid slechts geloof.

13 reacties

Mien · 10 december 2016 op 17:41

Ben ik effe blij dat ik een mini-cuppie heb! Genoten van jullie gezamenlijke kliekjes en kwakjes.?

    NicoleS · 10 december 2016 op 17:56

    Heerlijk dat je in mijn kliek zit

      Mien · 10 december 2016 op 18:08

      Nou. Dat is dan weer wat breed uitgemeten. Ik lees ze. Ik kom er niet aan en neem er ook niet deel aan. Wat niet wil zeggen dat ik niet van kliekjes hou. Integendeel. Wekelijks maak ik van mijn eigen kliekjes een gecombineerde maalijd. Mien potpoerie. Aanrader. Smullen! ?

        NicoleS · 10 december 2016 op 18:16

        Haha mijn smiley had er bij gemoeten. ?tot vanavond

Esther Suzanna · 10 december 2016 op 20:52

Oprecht vind ik het geweldig inspirerend dat jullie elkaar gevonden hebben in het schrijven. Er zijn leuke stukken ontstaan uit jullie coöperatie.

Toch zie ik bovenstaande écht wel als een flinke scheut olie op het vuur..en waar vuur is, is rook. We weten allemaal dat rookwolken de zaken vertroebelen. Niet écht heel erg aardig om lezers en medecolumnisten weg te zetten als truttig. En de moeite die iedereen neemt om objectief te reageren opzij te zetten. Ga gerust door, geniet van het schrijven samen en apart. Maar ik merk dat ik van Dit stuk echt wel een beetje boel boos wordt. Dat zakt wel weer. Hoop ik.

Karen.2.0 · 10 december 2016 op 22:57

Ok…ik ga een stukje schrijven, iets over dagelijkse beslommeringen. Op een bedje van onvervalste huis-tuin-en-keuken humor, kijk nu al uit naar de reacties.

Arta · 11 december 2016 op 10:32

Mierzoet een-tweetje!
Jullie hebben een leuke vorm gekozen voor deze redelijk intieme column.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder