Crisis, een zegen!

Langzaam duw ik mijn winkelwagentje langs de smaakvol ingerichte groente-, en fruitafdeling van een megasupermarkt. Aangespoord door mijn verbazing besluit ik ze te tellen. Geloof het of niet maar ik kom tot 28 verschillende soorten. Hollandse, vlees, tros, cherry, kerst, pommodori, roma, minipruim, locarno en nog vele anderen. Tomaten. Ik vervolg mijn weg door het luxueus opgezette winkelcentrum. Op zoek naar een eenvoudige broodrooster doe ik nog even de elektrozaak aan. Vijftien verschillende modellen beconcurreren elkaar op het bovenste schap. Ik kom snel tot een koop, voor 14,95 heb ik morgen heerlijk krokante boterhammetjes. Op weg naar de kassa passeer ik de afdeling beeld en geluid. Nieuwsgierig en geïmponeerd door het enorme aanbod besluit ik opnieuw te gaan tellen. Geloof het of niet maar ik kom tot 123 verschillende modellen. Lcd, tft, plasma, hd ready, full hd, allemaal uitgevoerd in diverse kleuren en formaten.
Ik ben een liefhebber van rode wijn en om mezelf eens lekker te verwennen wandel ik over de drankenafdeling. Geloof het of niet maar ik stuit op 86 verschillende soorten rode wijn. Mijn oog valt direct op een aantrekkelijke Argentijnse cabernet sauvignon en tien minuten later ben ik op weg naar huis met een volle doos á 6 heerlijke exemplaren achter in de auto. Op een overvolle snelweg kost het me ruim een anderhalf uur om thuis te komen. Gelukkig vind ik tussen de drie auto’s van mijn benedenburen nog een plekje om de mijne te parkeren. Mijn vrouw doet open. Ik plof de boodschappen op tafel en zelf op de bank. Dan kan ik het niet langer houden en komt alle vandaag opgedane irritatie en frustratie er als diarree uitlopen. Zo luid en duidelijk dat mijn beide zonen hun kamerdeuren openen en “is er wat pa?” roepen.
“Ja, er is wat” zijn de woorden waarmee ik mijn niet te stuiten betoog begin. Ik heb zo langzamerhand mijn buik vol van deze walgelijke vreet-, graai-, en volledig uit de hand gelopen welvaartmaatschappij. Ik hoop dat de kredietcrisis het komende jaar genadeloos toeslaat, en ingrijpende onomkeerbare gevolgen heeft. De westerse wereld lijdt aan een ernstige vorm obesitas die welvaart genoemd wordt. Overdaad, luxe en onbevredigbare hebzucht moeten drastisch aangepakt worden. Niet door bezuinigen, dat zou immers ook personen treffen die al op gewicht zijn, maar door het overtollige vet uit de maatschappij weg te snijden.
Ik zie het hoopvol en met plezier tegemoet. Dalende huizenprijzen, ineenstortende beurzen, banken die omvallen en multinationals die failliet gaan. We MOETEN afslanken en wakker worden. Hoe, maakt me niet uit. Geloof het of niet maar ook hier zijn vele varianten beschikbaar. Ik heb ze dit keer niet geteld. Vrijwillig minderen heeft nog nooit gewerkt dus moet het maar gedwongen middels een maagverkleining, uithongering, liposuctie, plastische chirurgie of een streng dieet.

De kinderen hebben wijselijk de deuren van hun kamers al lang weer gesloten en mijn vrouw heeft tijdens mijn verhitte relaas slim van de gelegenheid gebruik gemaakt om alle boodschappen in te ruimen. Liefdevol zet ze een glas rode wijn voor me neer en vraagt enigszins bezorgd, “en gaat het weer een beetje”. Pffffffffffff.