Hoe fout zijn Duitsers? Rondom de wedstrijd Nederland-Duitsland laaide die discussie weer op. Foute Duitse artiesten zijn er in ieder geval genoeg. Heino, Captain Jack en Modern Talking zijn slechts een paar willekeurige namen. Op Heino is de term ‘fout’ zeker van toepassing, want hij heeft een aantal nationaal-socialistische hymnen gezongen. Captain Jack maakte kleutermuziek met ordinaire teksten. En Modern Talking, tja Modern Talking zag er gewoon niet uit. Het waren twee nichten die krampachtig probeerden over te komen als populaire macho’s. In een recente [url=http://info.omroep.nl/ster?nav=imdoHsHCjEtCwDvDJmW]reclamespot[/url] van een verzekeraar wordt hun foute imago op de hak genomen. In het rijtje van foute Duitse artiesten mag zeker ook Boney M niet ontbreken. In mijn vorige column noemde ik ze al zijdelings en bleken ze nog massaal in het collectieve geheugen te zitten. Achter Boney M zat de zakenman annex oplichter Frank Farian en fouter dan hij kun je bijna niet zijn.
Als smartlapzanger zong Farian jarenlang in halflege biljartzalen. Na weer voor opgedirkte middelbare vrouwen te hebben opgetreden, bracht Farian op een avond een bezoek aan een grote discotheek in München. Hij was verrast door de uitgelaten sfeer en had meteen door dat daar de muziek van de toekomst gedraaid werd. Die avond nog begon hij in zijn eentje ‘Do you wanna bump’ in elkaar te knutselen. Hij nam zowel de heren- als de damesvocalen voor zijn rekening. Omdat hij niet wilde dat het publiek zou ontdekken dat er een mislukte schlagerzanger achter deze discostamper zat, zocht hij snel een paar mensen bij elkaar om het lied op televisie te playbacken. Farian was slim genoeg om in deze fakeband drie aantrekkelijke dames en één opvallende heer te zetten. Die heer was de Arubaanse ADHD-danser Bobby Farrell. Hij sprong als een bezetene heen en weer alsof hij overal jeuk had. Zonder veel overtuiging probeerde hij de schijn op te houden dat hij tijdens het dansen ook nog zuiver kon zingen. Om nog meer argwaan te voorkomen, kwam hij altijd wel tijdens opnames naar de platenstudio. Hij nam echter nooit achter een microfoon plaats als het rode lampje brandde. Hij zette koffie en vertelde om de tijd te doden de ene schuine mop na de andere.
Met krachtige discosingles als Daddy Cool, Sunny en Belfast scoorde Boney M vanaf ‘76 hits aan de lopende band. Het Caraïbisch getinte Rivers of Babylon stond wekenlang boven aan de internationale hitlijsten. Farian verdiende bakken met geld omdat hij niet alleen zong op alle Boney M songs, maar ook beweerde ze te hebben gecomponeerd. Dat laatste was op zijn minst twijfelachtig, omdat hij de Engelse taal nauwelijks machtig is. Bobby Farrell pikte nog een graantje mee met de concerten die Boney M playbackte in grote stadions. Aan het eind van de jaren ’70 had Farian al zijn discokruit verschoten en verdween de groep uit de hitlijsten. Later zou Farian weer opduiken achter een project waarvan hij beweerde dat de opbrengst naar Afrika zou gaan (NOT!) en natuurlijk als de man achter een andere mimeact, Milli Vanilli. De nepzangers van Milli Vanilli zonken na hun ontmaskering heel diep en één van hen, Rob Pilatus, pleegde zelfs zelfmoord.
De kans is groot dat Bobby Farrell met drie willekeurige dames onder de naam Boney M binnenkort in je plaatselijke café optreedt. Op de vraag aan Farrell of hij gelukkig is antwoordde hij in een tv-programma dat hij een prima leven heeft als hij zich maar af en toe mag aftrekken. Hij keek er niet erg opgewekt bij. Frank Farian kun je op Ibiza aantreffen op een van zijn peperdure jachten. Hij is helaas vergeten dat hij nog steeds in bingozalen zou hebben gezongen als hij geen vier perfecte discoambassadeurs zou hebben ingehuurd.
[img]http://home.wanadoo.nl/wanadisco/boneym.jpg[/img]
18 reacties
Bakema_NL · 27 juni 2004 op 18:21
Ach, Frank Farian kun je eigenlijk niets kwalijk nemen, die zorgde er gewoon voor dat hij binnenliep, zou vrijwel iedereen in zijn plaats doen. Het is natuurlijk nog altijd het publiek dat er intrapt………….in wil trappen, want nog steeds doen ze het bij bossen tegelijk. De handen gaan op elkaar voor Britney Spears, die zich compleet uit de naad danst en daarbij nog moeiteloos kan zingen ook…………….en leg die bakvissen nou niet uit dat ze playbackt, want ze geloven je gewoon niet. En zo zijn er nog talloze “artiesten” die echt te triest voor woorden zijn, maar scoren als een bezetene. Een doorgebroken rock-act als the Rasmus (top 40 rock inmiddels) staat gewoon te playbacken op de tmf-awards……….niet zo heel gek, dat is al een verzameling triestelingen bij elkaar vaak. Ook een Evanescence viel tijdens hun concert in 013 vreselijk door de mand, de zangeres nam plaats achter de piano tijdens een ballad, deed of ze de sterren van de hemel speelde, maar was vergeten dat er ook mensen op een balkon stonden die overduidelijk het bedrog konden zien………….speel dan geen piano en laat de band meelopen als je geen toetsenspeler hebt.
Muzikanten hebben tegenwoordig enorm gemak van het computerprogramma Protools, een onmisbaar “instrument” tegenwoordig, je strijkt er alles mee glad. Het kan zeker nut hebben, want als je op cd gebruik hebt gemaakt van hele orkesten is dat live niet waar te maken natuurlijk voor een kleine band, de kosten zijn te hoog. Maar het misbruik is er natuurlijk ook.
Concertregistraties zijn vaak amper meer live te noemen, wanneer sommige stukken niet helemaal bevallen worden ze gewoon opnieuw gespeeld en er in gemixed, evenals publiek als er op momenten niet genoeg gejuicht word of iets dergelijks.
Frank Farian was dus misschien wel een pionier, een foute, zeer zeker, maar absoluut niet de enige, het gebeurt nog steeds en op grote schaal ook en het is minder makkelijk te doorzien tegenwoordig zodat nog steeds hele groepen mensen er in trappen.
Irma · 28 juni 2004 op 13:08
Eigenlijk te erg en te triest voor woorden…
Al ben ik blij dat jij er toch een paar woorden aan vuil gemaakt hebt 😉
Louise · 28 juni 2004 op 18:40
Een noodsprong, die voor Farian goed uitpakte. Inderdaad niet erg netjes, maar in de tijd van Boney M interesseerde mij dat weinig. Als klein meisje vond ik de muziek geweldig.
Bakema_NL · 28 juni 2004 op 20:03
Nightflite to Venus is zelfs verplichte kost voor elke zichzelf respecterende old-skool dance-freak. Geweldig futuristisch (nou ja, voor die tijd dan :-P) vocoder gebruik ook. Vocoder is een apparaat waarmee je zo’n space stem krijgt zoals in bv de Cylons uit de serie Galactica (ook uit die tijd) en fans van Ben Liebrand’s minimix weten ook wel wat ik bedoel. Ik heb iets met dat vocoder geluid, mijn oren spitsen zich bij het horen er van, ik heb ook enorm veel nummers waarin het gebruikt word. Je zou het niet verwachten bij Boney M, maar toch……..geweldige plaat.
Eddy Kielema · 29 juni 2004 op 16:26
Mmm, ik hou ook ontzettend van vocoders, zoals bij Zapp en Roger Troutman! Daardoor krijg je vaak een ontzettend funky geluid. Ben nu wel erg benieuwd naar Nightflight to venus. Ik zal dat nummer snel eens uitchecken!!
Eddy Kielema · 29 juni 2004 op 16:29
Mijn tips met elektronische stemmetjes zijn trouwens M1 met Electronic Funk van een paar jaar geleden en vooral Mylo met Drop the pressure, de dancehit van dit moment!
Bakema_NL · 29 juni 2004 op 20:41
@ Eddy….
Je maakt een foutje. Zapp (Roger) gebruikte geen Vocoder maar een Talk box, toch even wat anders………..verder natuurlijk superlekkere muziek, dat is een ding wat zeker is.
Electronische stemmen vocoder style………. Midnight star (met name Body snatchers, wat een plaat), New cleus (met name Cyborg dance…..voor mij de ultieme vocoder plaat en muzikaal gezien ook geweldig goed, er zit gevoel in, toch moeilijk met vocoders en ook Space is the place), Jonzun crew (met name We are the Jonzun crew en het geweldige Ground control), Man Parrish (met name Hey there homeboys), I monster (eendagsvlieg met het nummer Daydream (gecovered oudje uit de jaren ’60 van een paar jaar geleden)), Grandmaster Flash met het nummer Scorpio, Little computer people met het gelijknamige nummer (en meer op de cd…..projectje van Anthony Rother), Mantronix met Needle to the groove, West street mob met Breakdance, Whodini met Mr. Magic’s wand, Dayton met Sound of music, Tower met Tonight (leuk vocoder introotje van deze Nederlandse band, begin jaren ’80), Egyptian lover met Egypt, Egypt en ook het nummer Girls, Dynamix 2 met Just give the dj a break, Paul Hardcastle met Sound chaser (draai hier je volume eens vol open en je weet niet wat er gebeurt wanneer het geweld losbarst, of alle aliens tesamen met lasergun je huiskamer komen binnendenderen, prachtig), Lipps inc natuurlijk met Funky town, wie kent het niet, Elo’s Mr. blue sky natuurlijk, Beastie boys met Intergalactic, The Packman met I’m the pacman (eat everything I can), Kurtis Blow met I’m chillin’ (de Transformers tune), Chromeo (band van nu)……….en er is nog veel meer.
Ook een Cher, Kraftwerk, Herbie Hancock, Phil Collins, Pink floyd, Africa Bambaataa, Psychic tv, Jean Michel Jarre en zelfs Neil Young heeft een geweldig totaal geschifte vocoder song (waarvan ik verdomme de titel niet weet) wat je bij hem al helemaal niet zou verwachten, het doet echt niet onder voor alle space hiphop bands van weleer.
Eddy Kielema · 29 juni 2004 op 21:26
Daydream van I Monster is da bomb! Er zit een sampletje in van Daydream door de Gunther Kallmann Choir, te vinden op de cd Sampled vol.3. Overigens is de hele cd van I Monster, Neveroddoreven, ijzersterk.
En, eh, ja, een talkbox is volgens mij toch echt hetzelfde als een vocoder. Ik las er het volgende over:
‘De talk box produceert vocale snaarvibraties dankzij een buisje dat in de mond wordt gestopt om een menselijk stem-effect aan je instrument te geven. De gitaar praat zoals die van Peter Frampton, Slash of Alice in Chains…. De talk box wordt tussen de versterker en de speaker geplaatst. Je hebt een zanginstallatie nodig om het talk box effect te kunnen horen omdat deze klank uit de mond komt. Werkt ook met klavieren voor de “zap”, een zeer expressief effect type vocoder.’ Op de foto zie je Roger Troutman van Zapp er mee aan de slag.
[img]http://www.instrument-online.nu/estrad/dj/pix/talkbox.jpg[/img][img]http://www.gnofn.org/~1nation/images/djroger.jpg[/img]
Eddy Kielema · 29 juni 2004 op 21:32
Een eerbetoon aan Roger vind je trouwens [url=http://www.soul-patrol.com/funk/zapp_sng.htmr.]hier[/url]
Eddy Kielema · 29 juni 2004 op 21:37
Eh, sorry,verkeerde link. Ik bedoel deze [url=http://www.soul-patrol.com/funk/zapp_sng.htm]site[/url]. Die gaat over Roger van Zapp.
Bakema_NL · 29 juni 2004 op 21:39
Ik had toch begrepen dat het 2 verschillende dingen zijn. Je hebt zelf de talk box al laten zien, een vocoder is toch een ander apparaatje dacht ik…….werkt ook zonder slangetje als ik me niet vergis…………..naja.
Leftfield and Afrika Bambaataa – Afrika shox………..ook nog wel even het vermelden waard. 🙂
Lollig zijn ook de softwarematige vocoders op de pc. Microfoon inpluggen en je kunt je eigen Cylon geluiden maken, geweldig speelgoed.
Eddy Kielema · 29 juni 2004 op 21:48
Ik heb net even naar Nightflite to Venus geluisterd. Aardig nummer, zeker! En die vocoder is leuk, zonder meer! Alleen, het nummer doet me ergens aan denken. Ik vraag me dus af: waar heeft Farian dit nummer nou weer van gepikt?? 🙁
Eddy Kielema · 29 juni 2004 op 22:04
Ah, ik weet het al. Nightflight to Venus lijkt als twee druppels water op Dance with the devil van Cozy Powell, een hit uit ’73! Te lezen op deze [url=http://www.yearsofgold.org.uk/remember73week.htm]site[/url]. Die Farian is echt een verschrikkelijke boef! Dit is helaas het zoveelste bewijs… 😡
Mijn vocodertip van het moment is: Drop the pressure van Mylo. Wat een geweldig nummer is dat!!
Eddy Kielema · 29 juni 2004 op 22:10
Leftfield en Afrika Bambata is inderdaad ook helemaal OK!! 🙂
Bakema_NL · 29 juni 2004 op 22:25
Ok, Mylo………soulseek ff aan het werk zetten. 🙂
Eddy Kielema · 25 juli 2004 op 13:25
Goh, ik zie dat mijn tip goed opgepikt is in het land, want Mylo staat nu al nummer 5 in de Mega top 50! 😛
Raindog · 30 juli 2004 op 09:43
Mylo ken ik niet en al die techniek die je noemt zegt me ook weinig (begin jaren zeventig zat ik nog in mijn zogenaamde vloeibare periode) maar wat een fantastische column! We wisten er wel een beetje van natuurlijk maar toch lekker om het allemaal eens even op een rijtje verzameld te zien.
Eddy Kielema · 2 augustus 2004 op 09:57
Bedankt voor het compliment! Overigens was ik zelf in het begin van de jaren ’70 niet heel veel verder dan de ‘vloeibare periode’. Ik was toen een regelmatig bezoeker van de kleuterschool! 😉
De Ohra-commercial met Bobby Farrell kun je trouwens vinden via [url=http://www.ster.nl/ster?nav=hgniLsHCjEtCeDnDCutD]deze link[/url]