Dagbehandeling

De Amerikanen kenden in de jaren-50 al de drive-inbioscoop. En kiloknallers als Mc Donald’s maakten het drive-inrestaurant tot een wereldwijd begrip. Maar een kwaaie meneer die in Hardenberg met z’n auto de gevel van het plaatselijke hospitaal heeft geramd, heeft me op een sensationeel nieuw idee gebracht: het drive-inziekenhuis. Geweldig toch? Je bouwt een ziekenhuis langs de snelweg en je zet in de tuin een enorme paal met daarop geen grote letter M, maar een grote Z. Dagbehandelingen zijn de trend, dus waarom zou je nog een bed opmaken? Je laat de patiënt gewoon in zijn auto langskomen.

Amandelen knippen? Stoppen op de juiste plaats bij de K.N.O.-paal, en mond open. Wijd open! Knip! Effe spoelen, kilo pijnstillers, uurtje wachten, en hup, relaxed weer aansluiten in de file naar huis. Bevallen? Even langsrijden bij het verlosloket, beetje persen, pa rijdt en puft mee, vliezen breken, kindje eruit, navelstreng door, even bijkomen, en hup: plankgas naar de drukkerij voor de geboortekaartjes. En doe nou niet zo kinderachtig, het zal niet de eerste keer zijn dat iemand in een auto wordt geboren.

Je zult zien dat de kosten voor de gezondheidszorg drastisch zullen dalen. Sterker nog, de kosten kunnen waarschijnlijk uit de wegenbelasting worden opgebracht, dus Hans Hoogervorst kan naar huis en Karla Peijs wordt minister van Verkeer, Gezondheid en Waterstaat.

Ogentest? Rij naar de oogheelkundepaal, en vertel daar in het microfoontje wat het kenteken is van de auto voor je. Makkelijk zat, toch? Hartfilmpje? Stoppen bij de cardiopaal, motor laten draaien, motorkap open, accuklemmen op de borst, drie minuten flink zijn, over twee weken terugkomen voor de uitslag. Heus, het hoeft allemaal niet zo ingewikkeld.

Maar de grootste winst valt natuurlijk te behalen bij de hulpverlening na verkeersongelukken. Nu moet steeds de brandweer erbij worden gehaald. Die knipt dan met hulp van omstanders en behulp van enorme blikscharen het slachtoffer uit het wrak. De patiënt wordt dan in een eveneens uitgerukte ziekenwagen gelegd, en naar het hospitaal vervoerd. Veel te omslachtig. En het kan dus eenvoudiger. Je takelt het wrak -ik bedoel hiermee de auto, niet de patiënt- op een sleepwagen, rijdt alles naar de incidentenpaal op het ziekenhuisterrein alwaar de vereiste hoeveelheid infuusvloeistof en het juiste aantal spalken in het autowrak worden gekieperd, en klaar is Kees. Een geheel nieuwe definitie van de ziekenhuisterm “crash car”.

Eén gevolg vind ik wél wat pijnlijk: euthanastie-patiënten worden noodgedwongen doorverwezen. Naar het terrein voor langparkeren…