Het is een beetje verwarrend allemaal sinds ik mijn vreemde man ontmoette. Heel mijn leven is overhoop gegooid. Waar ik tot nu toe een rustig leventje leidde met weinig pieken of dalen, staat nu alles op zijn kop. Ik kan nog steeds niet veel hoogte krijgen van mijn mannetje. Er gebeurt altijd wel wat. Als ik denk dat ik een dagje rust zou krijgen, kom ik bedrogen uit.
Soms is hij verschrikkelijk aanwezig. Dan doet hij honderd dingen tegelijk. En soms is hij niet vooruit te branden. Dan zit hij maar te zitten en lijkt hij te piekeren.Het lijkt dan of alleen zijn hond toegang tot hem krijgt.
Zijn huis is een drama! Mercurius had het in haar column over mannen en “om de dingen heen schoonmaken” en dat is zo herkenbaar. Zijn dochter woont weer bij hem en die doet gelukkig veel. Dan heeft hij nog een dochter die soms komt logeren en een zoon die bij voorkeur midden in de nacht op visite komt. Dan gaan die twee rustig om drie uur in de nacht een beetje op een gitaar zitten tokkelen. En mijn mannetje vindt dat heel gewoon. Er wordt dan gewoon niet meer geslapen. Ook overdag niet!
En dat bed van hem waar hij twee geluidsboxen onder heeft gezet om het overeind te houden
Nooit opmaken natuurlijk. Hij gooit het dekbed s’morgens gewoon van zich af en haalt het s’avonds weer ergens van de vloer. Zijn kleren liggen overal verspreid door zijn kamer.
En dan al die mensen die maar voortdurend binnen komen. Iedereen doet maar of hij thuis is daar en mijn mannetje vindt het allemaal best.
Waarom blijf ik dan in vredesnaam? Omdat hij anders is! Hij voelt mijn buien aan en reageert erop. Als ik verdrietig ben neemt hij mij in zijn armen. Hij neemt ook altijd wat voor mij mee. Al is het maar een bloemetje dat hij ergens uit een tuin heeft geplukt..
En het belangrijkste is dat ik niet meer buiten hem kan. Je zou kunnen zeggen dat ik verslaafd aan hem ben. Hij is de eerste man die mij echt laat voelen dat ik een vrouw ben…
6 reacties
Kees · 26 januari 2003 op 22:02
Kees, jouw vent, is gewoon een goeie en heel aardige vent.
gast · 26 januari 2003 op 23:44
mag ik hem eens lenen?? 😀
Rita
gast · 27 januari 2003 op 12:11
Dankjewel Kees Krick, voor je aardige woorden.
Mijn vent denkt hetzelfde over jou,weet ik.
En nee Rita!!! Je mag hem niet lenen!
Wentelteef
Wendy · 28 januari 2003 op 16:43
Ja, bloemetjes meenemen doet het altijd goed…
Mijn ex drukte me wel eens zo’n verlept bosje van het tankstation in handen met de woorden:”En ik hoefde niet te tanken”. Ware liefde, of niet?
Wendy · 28 januari 2003 op 16:44
Ja, bloemetjes meenemen doet het altijd goed…
Mijn ex drukte me wel eens zo’n verlept bosje van het tankstation in handen met de woorden:”En ik hoefde niet te tanken”. Ware liefde, of niet?
Wentelteef · 28 januari 2003 op 17:32
Ja, Wendy ik snap wat je bedoelt.
Ik moet wel zeggen dat mijn man dat bloemetje plukte uit een tuin waar twee doberman honden rondliepen.Dat is toch ware liefde? 😡
Wentelteef