‘Dat waren nog eens tijden, jongen’

Een van de clichés over de man in een midlifecrisis, die met weemoed terug kijkt naar vroeger, is die waar hij zijn zoon vertelt over zijn studententijd. De vader vertelt dan dat de mensen toen nog beleefd tegen elkaar waren, dat de meisjes nog mooi waren, dat de biertjes nog goedkoop waren en vooral, wat voor held hij zelf was in die tijd. Jazeker, papa was elke avond in de kroeg te vinden, wat niet de moderne kille disco’s van nu zijn, maar een degelijk, gezellig bruin café, waar je goed kon praten. En papa ging vaak achter de meisjes aan, dat was toen ook helemaal anders, dat waren niet de breezersletjes van nu, toen had je nog geen beltegoed en moest je nog moeite doen om een meisje te versieren. En hoeveel bier papa wel niet heeft gedronken, en hoe vaak hij wel niet een kerel die een kop groter was dan hijzelf, een pak slaag heeft gegeven. En hoe papa en de andere studenten van toen nog ergens voor vochten, hoe zij demonstreerden tegen van alles en nog wat, tegen het communisme, dan tegen het kapitalisme en dan weer tegen de oorlog.
Als student van nu, vraag ik me af wat ik over een jaar of twintig aan mijn zoon moet vertellen over mijn studententijd. Feit is dat de student van nu niet veel belangrijks heeft om tegen te demonstreren, laat staan vechten. Het gebeurt echter nog steeds, ook al is het maar tegen de minieme verhoging van de studiefinanciering dit jaar, de verhoging van de koffieprijs of het feit dat de fietsen niet meer op een bepaalde plaats neergegooid mogen worden. En dat gezellige bruine café is er nog steeds, daar ga je heen op de echte studentenavonden, dat kan ik uit, misschien iets te omvangrijke, ervaring vertellen. Verder zou ik hetzelfde kunnen vertellen over de vrouwen van mijn tijd, als je wilt dat je vrienden enigszins trots op je kunnen zijn, moet je nog steeds moeite doen om een meisje te versieren en bovendien, wie weet waarvoor de vrouwen over 20 jaar al bereid zijn om mee naar huis te gaan. Wat betreft het bier, daar wordt nog altijd teveel van gedronken, met als gevolg de aloude gevechten in, en net even buiten, de bar. En de prijs? Met de huidige kredietcrisis zit er een goede kans in dat het bier alleen maar duurder wordt en we terugverlangen naar de bierprijzen van nu.

Ook ben ik er achter gekomen dat de verhalen van mijn vader, net als van vele andere vaders, grotendeels opgeblazen en overdreven zijn. Papa hing misschien wel elke avond in de kroeg, maar daardoor heeft hij wel 7 jaar over zijn studie gedaan. En zo’n café was misschien wel degelijk en gezellig, maar de reden waarom papa niet naar een disco ging, was omdat het bier daar te duur was en je daar moest dansen, iets wat papa niet kon. Papa ging inderdaad vaak achter de meisjes aan, hij vertelt er alleen niet bij dat het 9 van de 10 keer op een blauwtje uitliep. En die kerel die een kop groter was dan papa, was waarschijnlijk een dispuutsgenoot die net zo dronken was als hijzelf, waardoor eigenlijk niemand wist wie er nu wie een pak slaag had verkocht. En papa dronk heel veel bier, maar hoe hij er de volgende dag aan toe was, was een duidelijk bewijs van het feit dat papa dat eigenlijk niet zo goed aankon.

Al met al is er niet veel veranderd, studenten worden nog steeds dronken, vechten en gaan achter de vrouwen aan. En vaders? Die liegen nog altijd hun zonen voor.