Kandidate voor Sonja Bakker: dubbele onderkin, morsig montuurtje, forse beglazing. De geserveerde foto op een treurnissite had me een sprankelende, slanke schoonheid beloofd. Van enig glaswerk was geen sprake, overtollig vet ontbrak. De enige foto op de copulatiesite was óf van geheel iemand anders óf van voor de Watersnoodramp (1953). Ik viel even stil. Daar is veel voor nodig en geheel tegen alle principes in. “Ralph-Bananasplit-Inbar is toch al jaren dood”, flitste het door mijn afgeslankte kop. “Normaal postuur”, had ze aangegeven. Mevrouw bleek de omvang te hebben van een tot de rand gevulde regenton. “Ik geloof in de kracht van eenvoud, vertrouwen en eerlijkheid” schreef ze. Ach! Voor een kort, heel kort moment geloofde ik eenvoudig krachteloos even helemaal nergens meer in. God o god, hemeltergend dit. Van tevoren waren de telefoongesprekken nuttig en vermakelijk geweest. Een afgerond beeld ontbrak natuurlijk. Het ludieke van deze actie ontging me volledig. Ik meende, nu met dit dikke boegbeeld aan mijn zijde, de ogen van velen in mijn achterzijde te voelen prikken. “Die is met zijn schoonloeder op stap!” Een beetje vrouw is in een beetje zinnige kledij gehuld. Deze “Zak van Max” had maar een smaak: wansmaak. Een voortstrompelende, trendzettende Iglo-tent die bij voortduring al haar wit & bont tezamen op 90 graden reinigde. Een Roemeense van het platteland oogt daarbij als een mannequin op de catwalk. Ze hield van poezen. Meid, ik ook! Wel graag netjes aangeharkt en voorzien van prikkelende niemendalletjes. De kat die mij nu werd uitgedeeld kwam binnen als een grootverpakking korrels voor de bekende bak!

“Nou, koffie dan maar?”, stelde Brillo voor. “Ja, taart en rijkelijk voorzien van slagroom!” Voor nog meer omvang. Daarop kun je tenminste vertrouwen! Later trok ik mijn toupet van het hoofd door niet meteen eieren, boordevol cholesterol, voor mijn geld gekozen te hebben. Richting roltrap/nooduitgang. Tijdens mijn koffie “Indian Summer” (wél smaakvol) deed ik haar verslag van mijn vlotte eindconclusies. Ze luisterde quasi verwonderd. Haar golvende onderkin trachtte ze zonder succes steeds te verbergen achter een hand. Het formaat van haar knuist schoot tekort. Nee, die dubbele beglazing had ze écht pas sinds kort en de foto dateerde ook écht van kort tevoren. De pathologische leugenares leek overtuigd van haar eigen sprookjes. Ze poetste haar matglaasjes en scheen haar evangelie oprecht zelf te geloven. Enfin. Als het waar was dan moest haar overgewicht op de schaal zich in enkele maanden welhaast verdubbeld hebben. Acuut een internist/uitvaart regelen leek me een voor de hand liggende, noodzakelijke oplossing. Ik verhaalde dat je je op een copulatiesite óók visueel moet presenteren overeenkomstig de realiteit. Je draagt een strak, fris, kek Dolce & Gabbana-montuurtje? Fijn. Upload dan een afdrukje waarop romantici conform de waan van de dag kunnen scoren. Nu was er sprake van weinig bril geperst rond een veel te groot bol hoofd. Dun sluik vet haar? In beeld brengen en geen kapsel nog nageurend van een sopbeurt

Wees simpelweg eerlijk over je massa schoon aan de haak. Ben je alleen in de weekenden beschikbaar omdat je kost en inwoning hebt in een penitentiaire inrichting? Gewoon melden. Vaginale afscheiding? Gewoon rapporteren! Meur je uit je snavel? Gewoon delen! Een laag hoofdhuidschilfers rond de ranke schouders? Gewoon aangeven! Vooral niet denken dat een kerel zich op deze manier graag laat nemen. Het muntje viel in het geheel niet. En bij mij? Bij mij viel m’n bek los! Over zoveel moddervette onnozelheid. De onderlinge stemming ging trekjes vertonen overeenkomstig de lage temperatuur buiten. Koeltjes. Mijn bakkie ‘troost’ was het enige nog dat smaakte. “Leuk, even alléén de stad in, ik kan het heel goed met mezelf vinden”. Een eerlijk (…) stukje waardevolle zelfanalyse. En bittere noodzaak. Alleen een blinde zou met deze baal hooi in het volle licht in een winkelcentrum getraceerd willen worden. Ik had geen enkele aandrang haar tegen te spreken. Prettig vetklep, opzouten dan. Vort, vort. Ze verliet het pand met een hoge rug en afhangende schouders. Kat in de zak! ‘s Avonds verscheen een andere dikkerd ten tonele. Ene Karin. Bekend van televisie en theater. Getalenteerd, een lekker en gek wijf. Deze volle Bourgogne behoefde geen krans…

Categorieën: Gein & Ongein

19 reacties

Mien · 16 mei 2011 op 12:48

Ben er doorheengeploegd.
Ik zal meteen maar een score geven.
Dat werkt meestal zo in dit soort klantenkringen.
Gein: 4
Ongein: 4

Mien

Edit 17-05 : voor je profiel op jouw eigen website geef ik een 8 (uitgezonderd wat tussen haakjes staat, want daarvoor geef ik ook een 4)

RobertH · 16 mei 2011 op 14:20

Ik ben iets milder. Er zitten wel leuke grappen tussen, maar het onderwerp vind ik te makkelijk en de column te lang.

Het zou misschien werken bij stand up comedy van Chris Rock, maar dat is heel moeilijk. Volgende keer beter.

gein: 4
ongein: 5

DreamOn · 16 mei 2011 op 18:48

Nou, als ik jouw profiel eens lees op jouw site, dan geloof ik ook niet, dat dit helemaal waar is…
Ook jij doet je best om jezelf aan te prijzen alsof je een lekker hapje bent.
Ik geloof dat ik spontaan allergisch ben…
______________________________________
Tektst van Mister Bouwjaar54 Himself:

Gulgevulde dis!?

Voorafje:
Communiceren zonder foto=praten in het luchtledige …

Hoofdgerecht:
Met mij op stap zul je tegen een donkerharige man moeten aankijken. Ondanks de ‘hoge’ leeftijd zónder kaalslag en totále vergrijzing maar met een frisse, blauw/ groene oogopslag. Uiterste verkoopdatum zeker nog niet verstreken! Proper, blanco strafblad, okselfris, geen zacht gekookt eitje, betrouwbare referenties en last but not least: florissante eetlust en toonbare tafelmanieren. Strak in het pak dan wel uitermate casual. Afhankelijk van jouw wensenpakket. (“Ik ben zóóó makkelijk!?”) Jeugdige uitstraling (fluistert men), niet echt stuitend lelijk (gniffelt men) én humoristisch (lacht men). Zeker geen alledaags, 39 in 3 dozijn, type (concludeert men). Met natuurlijk een gezonde dosis zelfspot en het relativerende vermogen voluit om zichzelf te kunnen lachen. Een broodnodig ingrediënt!

Je zet mij in vuur en vlam wanneer je, net als ik, eerlijk, assertief, extravert, sensitief, beschouwend, aantrekkelijk anders (=in lichte mate prettig gestoord), slim en … (een beetje) creatief bent. Ik speur straten en pleinen af (aaahhh) zoekend naar een zielsverwant waarbij her- en erkenning als bijna vanzelfsprekend ontstaan. Een hoog click-gehalte van meet af aan. Dus begrijpen en begrepen worden.
Een VROUW dus waarvoor ik graag ‘het gemeste kalf’ slacht. Of leg ik de lat te hoog? Maar er moet tenslotte toch wat te dromen blijven. Ook al zong Marco Borsato, ten onrechte, dat ze veelal bedrog zijn. Ondanks dat ik eigenlijk streef naar volledige vrijetijdsbesteding (vrij naar: Loesje) wil ik volop energie steken in een weinig vrijblijvend avontuur. Onder het motto: “Lieefer sodt dann zaay”. Halvegaren hebben tenslotte een kortere kooktijd. Wars van gebakken lucht en gemanipuleerd voedsel. Levenskunst?!

Romanticus in hart en nieren. Een man met een rijk gevoelsleven (ja, echt/aaahhh gossie) en ben daar trots op (ook dat nog). Beschik over een hoge aaibaarheidsfactor (actief én passief) Hoezo knuffelbaar? Mijn beschermingsfactor voorkomt, indien nodig, oververhitting en verbranding. Communicatie en wezenlijk delen zijn voor mij eerste levensbehoeften. De combinatie voedzame gesprekken en interessante maaltijden stillen mijn stevige trek. Kan ook erg genieten van eten wat de ‘pop’ schaft, maar dat terzijde. Sfeervolle ambiances dragen zeker bij tot een streling van de smaakpapillen! Grootste kans op een aantrekkelijke afdronk. (ahum)

Na 19 jaar zekerheid als “meester Jaap” in het onderwijs geniet ik nu van de vrijheid van het werkzaam zijn als freelance tekstschrijver (en soms fotograaf). Mijn autobiografie staat in de steigers en ik onderhoud dit te weinig gelezen weblog. Op de basisschool vooral cabaretesk lesgever geweest. Bindmiddelen: positief stimuleren, zingen, ritme, structuur (bah) en … lachen, héél veel lachen. (Nog weinig van gemerkt, jochie.) Voor leerlingen én mij was elke week weer gevuld met 5 dagen vol verrassingen en gekke wendingen. Humor als rode draad geeft het beste resultaat, was daarbij een telkens terugkerende werkelijkheid.

Vormgeving in de breedste zin van het woord (actief en passief) is de grootste drive in mijn leven. Uit zich in schrijven, fotografie maar ook in kleding, computer, inrichting en (vroeger) presentatie: radio/reisleiding/feestavond. Veel meer creatief dan sportief. Bij mooi weer en weinig tegenwind pak ik nog wel mijn racefiets. En ik spring ook nog wel regelmatig in mijn zwembroek. Die daarna nog wel eens nat wordt. Met ijs (soft-, kunst-, en natuur-) heb ik best wel wat. Vooral wanneer de Randmeren dicht liggen. (“Raad waar ie staat!”) Bij de Aldi waren de online-skates in de aanbieding dus bewandel ik nu ook platgetreden paden. Mijn paspoort is in de loop der jaren behoorlijk gevuld geraakt met allerhande exotische stempels (opscheppertje). Mede daardoor is een wat eng blikveld mij tamelijk onbekend. Niet uit te sluiten valt dat weidse polderlandschappen daartoe ook een bijdrage hebben geleverd. (“Raad waar ie staat 2!”)

Een kleurrijke stek vormt mijn thuisbasis. Ik leef als het ware in mijn eigen schilderij. Past me als een goed zittende omlijsting. Plek om te genieten van muziek, computer, kokkerellen, sfeer, krant, stilte, film (ik lik mijn vingers af bij films van Al Pacino, Robert de Niro, Jack Nicholson, Meryll Streep, Jody Foster maar óók Leslie Nielsen) en … mijn “Leven aan de muur”. Een beetje globetrotter heeft dat toch?

Om mijn kansen om met jou op weg (nee toch) te mogen niet al bij voorbaat tot 0 te reduceren houd ik een forse lijst van mijn onhebbelijkheden, lichamelijke/psychische mankementen (nou, nou) én torenhoge schulden nog even in de achterzak. Een schare buitenechtelijke kids blijft ook onvermeld. Niet omdat ik graag rookgordijnen optrek. Maar ik moet uiteindelijk wel mijn marktwaarde in de gaten houden.

DESSERT:
Het venijn zit hem uiteraard in de staart. Fris en fruitig behoort een calorierijke maaltijd zich af te sluiten. Datingsites zijn veelal laf smakeloos door handenvol onbetrouwbare ingrediënten. Gevolg: darmflora stevig ontregeld. Wat opgediende liflafjes:
– foto’s waarvan de uiterste consumeerdatum verstreken is
– HBO=Heerlijk Beschaamd Onschuldig
– ovenverse vervalste leeftijden
Na lang aarzelen stel ik me, vól gewetenswroeging, maar plooi- en wendbaar op. Mijn voedselwaardewijzer; leeftijd: 56.
Aanschuivende, mij benaderende, tafeldames, qua leeftijd rond de zestig, doen mijn eetlust sterk afnemen. Moeizaam tafelen met dames die, voorzien van rollator/ kunstgebit/blauwgekleurd spoelinkje, mijn restaurant betreden bevordert de trek niet echt. M.a.w.; ik heb stevig mijn goede bekomst van dames die bijna AOW trekken (al dan niet op het vuur pruttelend …). Uit zeer betrouwbare vrouwelijke keuken valt te vernemen: “Ik consumeer een mannelijk profiel, hij reageert dan vervolgens wel, hij toont maar wat initiatief!”. Resultaat: acute voedselvergiftiging.

Om tenslotte de gedachte niet te laten ontstaan dat ik de kunst van het weglaten niet versta: einde menu!

Meralixe · 16 mei 2011 op 20:02

Nee, ik vind dit geen goede column. Het is niet omdat men onder de noemer gein & ongein schrijft en dan alles maar humor noemt, dat er geen normen en waarden meer zijn. Worden we met zijn allen nog niet genoeg in keurslijven gedwongen door deze maatschappij?

Fem · 17 mei 2011 op 06:37

@DO: 😆

DreamOn · 17 mei 2011 op 17:07

@ Fem: ja, sorry, ik word een beetje kriegel van deze column. Erg denigrerend en bovendien humorloos.
Bovendien: alsof uiterlijk er ook maar iets toe doet als je echt van iemand houdt.
Maar ja, dan moet je wel de moeite nemen om iemand eerste te willen leren kennen.

Fem · 18 mei 2011 op 08:07

Voor mij geen sorry hoor DO! Ik deel je mening en daarom vind ik jouw bijdrage hilarisch…

BKVDM · 18 mei 2011 op 11:53

Best wel een opgave om je stuk te lezen. Moet zeggen dat het niet zo prettig “wegleest”. Maar ik hoop dat je de frustratie nu een beetje kwijt bent, nu je het hebt opgeschreven.

Succes met je volgende date!

Sir-B

Dees · 18 mei 2011 op 12:52

Een hele lieve, mooie vriendin met een maatje meer is ñet aan het daten geslagen. Ik hoop dat ze nooit zo’n neanderthaler treft als jij lijkt te zijn in deze column.

Verder, je zinnen zijn lang en naar mijn smaak geaffecteerd, waardoor ze niet lekker / natuurlijk weglezen. De combinatie met popu-orditaal maakt het nog hakkelender leesbaar. De berg frustratie eroverheen is als dikke vette saus en maakt dat het restant dichtslibt en oneetbaar wordt.

Misschien een volgende keer net iets meer (als je geeft om een sympathiek imago en om schrijfkwaliteit) of iets minder (als het je geen ruk kan schelen wat lezers van je vinden, maar je wel wat soepeler wilt schrijven) afkoelen voor je aan de schrijf gaat. Tis een gedachte.

Dees · 18 mei 2011 op 13:01

Misschien moet je trouwens deze eens lezen bouwjaar! Wie weet brengt het je op, nahja, een lievere ik…

http://examedia.nl/columnx/modules/news/article.php?storyid=8262

bouwjaar54 · 18 mei 2011 op 18:19

Lieve Meisjes,

Ontroerend! Die hartstochtelijke betrokkenheid bij 54. Waardevolle tips, trucks en handreikingen (zelfs via de inbox) om mijn columns te verbeteren. Ik ben geëmotioneerd, zelfs ietwat verbijsterd over deze collegialiteit. Wanneer jullie nu blijven meedenken én reageren dan continueer ik mijn activiteiten maar stop met jullie goede raadgevingen te lezen!

Liefs,

xxxbouwjaar54xxx

DreamOn · 18 mei 2011 op 19:48

@Bouwjaar54: als je toch niets doet met feedback, waarom dan nog je werk plaatsen op cx?

DriekOplopers · 18 mei 2011 op 20:33

[quote]Lieve Meisjes,

Ontroerend! Die hartstochtelijke betrokkenheid bij 54. Waardevolle tips, trucks en handreikingen (zelfs via de inbox) om mijn columns te verbeteren. Ik ben geëmotioneerd, zelfs ietwat verbijsterd over deze collegialiteit. Wanneer jullie nu blijven meedenken én reageren dan continueer ik mijn activiteiten maar stop met jullie goede raadgevingen te lezen!

Liefs,

xxxbouwjaar54xxx[/quote]

Mwah…

Een buitengewoon slechte column van een buitengewoon slechte columnist en een buitengewoon slecht mens.

Need I say more?

Fem · 19 mei 2011 op 07:18

@54:Ik heb altijd de indruk gehad dat jij een iets wat overdreven zelfverzekerdheid had, maar n.a.v. je reactie moet ik die mening toch echt bijstellen.
Al dat “blazen” getuigt van een enorme onzekerheid.

[d]Je bouwjaar mag dan 54 zijn, maar je niveau haalt het niet bij dat van mijn dochter…[/d]

arta · 19 mei 2011 op 08:01

1954 was dus blijkbaar niet alleen een slecht wijnjaar…

Mien · 19 mei 2011 op 08:36

Als bouwjaar54 en DriekOplopers nou eens saampies een co-column zouden schrijven, dat zou wat zijn. :hammer:

DreamOn · 21 mei 2011 op 00:03

Meneer Oplopers heeft al genoeg energie in dit heerschap gestoken. Dus geen goed plan.

Mien · 23 mei 2011 op 07:44

Hee DO ben jij de woordvoerder van Driek? :hammer:

DreamOn · 26 juni 2011 op 12:48

Als het nodig is wel, ja.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder