Date

“Ik ben spiritueel geïnteresseerd!”
Ik spreek over de tijd waarop ik nèt het intens droevige datingpad betrad. Nog denkend dat een gezellig functioneren met een sparringpartner (buiten en in bed), met die belangstelling, niet in de weg zou staan. Inmiddels weet ik beter. Véél beter. Natuurlijk had ik aan de telefoon een wat gerichter vragenvuur op haar moeten loslaten. Goed/fout; ik was jong en onschuldig! Verzuimde mijn plicht. Dat maakte ik tijdens de date ruimschoots in orde. Haar verschijning was meer dan oké.
Categorie: gigantisch lekker ding! “Ik heb net bij iemand een healing gedaan”, lispelde ze. Het leek mij raadzaam wat dieper op de materie in te gaan. Te informeren naar vorm én inhoud.
“Samen met twee (…) ‘collega’s’ namen we een kristal ter hand. Straalden daarmee in op energieknooppunten en lieten het bovennatuurlijke zijn werk doen”. Kosten: 150 euro!
Mijn vragen richting dit blondgelokte medium waren sarcastisch sceptisch. Na drie kwartier verbale diaree kwam ze met overtuigend bewijs. Althans in haar (mooie) ogen.
“Ik heb wat voor je meegebracht!” Nu raak ik altijd heftig geëmotioneerd wanneer vrouwen iets voor mij meebrengen. Zolang het geen bagger is!
Ik was zwart gekleed. Mijn ‘uitgaanstenue’. Om niet meteen voor doodgraver te worden aangezien gecombineerd met een licht roze overhemd en een cyclaamkleurige shawl. Mevrouw dacht dat genoemd overhemd wit was. Een smetje op haar gedroomde impressie. Mijn duiding: gewoon richting Hans Anders.
“Vreemd dat je nu pas met een presentje voor de dag komt”, droomde ik. Ze toverde uit haar tas een cyclaamkleurig zakje. Toen ik het trillend, overmand door emoties, opende kwam er een zwarte steen uit omhuld door wit papier. Ik was verpletterd door het toeval. “Nu weet jij wat spiritualiteit is!” “Ho, ho, en mijn overhemd dan?” Ze troostte: “Ja, je moet er natuurlijk wel voor open staan”. Mijn bek stond in ieder geval wagenwijd los. Over zoveel beperktheid van geestelijke vermogens. Nu heb ik alles met stenen, zolang het maar edelstenen zijn. Hiervan kreeg ik hooguit een branderig gevoel rondom mijn edele delen.
“Goed, en wat doe ik met die steen?” Ik keek gretig naar een winkelruit aan de overkant.
“Je legt hem tussen jou en je computerscherm. Het neutraliseert de negatieve straling”. En verdomd. Toen ik later haar wijze raad opvolgde gaf mijn draadloze muis er meteen al de brui aan. En loop ik de deur plat bij een dermatoloog. “Dit heb ik nog nooit gezien”, was de haperende diagnose van de huidspecialist. Zijn aura vertoonde helse kleuren toen hij me minzaam vertelde aan huidkanker te lijden. “Wil je vanuit de andere wereld contact met me leggen om er nog eens over door praten. Dan breng ik al de consulten niet in rekening!”
Haar dreunende mantra’s maakte op mij niet de gewenste indruk. Vooral niet toen de aap uit de mouw kwam. Haar waardevolle vergezichten diende aan ingestraald papier toevertrouwd te worden. “Mijn visies, vaardigheden en ervaringen wil ik met anderen delen maar ik schrijf zo godsallejezus beroerd. Jij zou die klus financieel verlichtend voor ons beiden kunnen klaren”. Ach, spiritualiteit. Altijd hand in hand wandelend met het slijk der aarde.
“Schrijven doe ik voor mijn plezier; dit onderwerp brengt mij alleen maar stevig aan de schijterij”. De zwendelaarster, sorry, pendelaarster droop af. “Je bent niet de man die ik zoek”. Terwijl zij op haar bezem richting heksenkring vertrok begon ik een mandala in te kleuren…