De Bok is los!

Niet alleen begint elk seizoen met een datum, het begint ook met een bepaald evenement. Zo is het voor mij pas zomer wanneer ik voor het eerst in mijn korte broek flaneer. Het gevoel van de zon op je huid, de zomerwind die langs je beenharen wappert, dat maakt het zomergevoel. Het is pas lente als je de eerste meisjes in korte rokjes langs ziet deinen. Nu ik dit opschrijf realiseer ik me dat vrouwen veel vroeger in het jaar met blote benen lopen in vergelijking tot mannen. Op zich niet zo verwonderlijk, ware het niet dat het uitgerekend vrouwen zijn die vaak klagen over koude benen en hun voeten onder de lakens tegen je aan duwen voor extra warmte.

Toch is de zomer niet mijn favoriete seizoen. Dat is de herfst! De hele zomer ben je druk bezig. Werk, vakantie en natuurlijk de vele feesten en barbecues die gehouden worden. Allemaal heel leuk maar ook best vermoeiend.

Maar aan het eind van de zomer komt de herfst. De herfst is voor mij een rustpunt in het jaar. Geen grootschalige feesten meer. Niet meer urenlang je buik inhouden als je op het strand ligt. Geen armen tegen elkaar houden om te kijken wie er het bruinst is geworden. Nu nemen we onze rust. De dagen worden korter, de feesten worden minder. In plaats van een strak shirt kan ik weer gewoon een ruim vallende trui aantrekken. Tijd voor ontspanning!

In plaats van met veel mensen op een druk zonovergoten terras te zitten ga ik nu met kleine groepjes naar het café. En in dat café schenken ze bokbier!! En bokbier is voor mij het ultieme icoon voor het najaar. Zoals de pepernoot hoort bij sinterklaas, en het ei bij de paasdagen zo hoort voor mij het bokbier bij de herfst. Een heerlijke traktatie die slechts een paar maanden in het jaar wordt getapt! Geen bier voor onbenullige slempartijen. Maar bier dat je drinkt met een klein aantal vrienden in een donkere kroeg. Het wordt gedronken in een rustig tempo onder begeleiding van een goed gesprek. Op een afgelegen tafeltje staat een schaakbord opgesteld en er ligt een dik boek van een onbekende Russische schrijver naast. Ik zelf ken een kroegje in Zwolle waar ze niet alleen het gerstenat schenken maar waar je ook een klein wit porseleinen pannetje krijgt, dat gevuld is met olijven, sjalotjes en blokjes oude kaas. Er worden herinneringen opgehaald aan de voorbije zomer. Je krijgt de tijd om je weer op te laden voor de drukke decembermaand die binnenkort weer komen gaat. Wanneer je de kroeg verlaat zie je voor het eerst in lange tijd je adem die in kleine condenswolkjes voor je uit danst. ’T is weer voorbij die mooie zomer en je kruipt wat dieper in je jas…