De Dans

Ik kan niet goed tegen drank. Het koolzuur stijgt nogal snel naar mijn hoofd. Aangezien ik me tijdens het stappen al meerdere malen flink voor lul heb gezet, heb ik besloten om de pinten met mate tot me te nemen. Als je mij met een spa ziet, heb ik tijdig ingegrepen en vormen de signalen naar mijn hersenen nog een enigszins realistisch beeld. Door dit verminderde drankgebruik ben ik extra alert op gedragingen van anderen. Ik analyseer namelijk graag. Zo ben ik dit weekend getuige geweest van een prachtig schouwspel: De dans.

Tijdens de dans vinden vele processen plaats. Dansen an sich schijnt groepsverbanden te stimuleren. Dat is vooral zichtbaar in een uitgaansgelegenheid. Vrouwen houden er namelijk van om al dansend een kringetje te vormen. Zo bevorderen ze de groepscohesie en kunnen anderen zien dat ze bij elkaar horen. Je moet er immers toch niet aan denken dat er gedacht wordt dat je alleen naar een danstent bent gekomen. Een dame haalt uit zo’n groepsvorming ook een bepaalde mate van veiligheid. Zo wordt ze beschermd tegen griezelige heren die haar het hof proberen te maken. Onmiddellijk na het proces worden de koppen bij elkaar gestoken en wordt er luidruchtig gelachen of gesmoord gegiecheld, afhankelijk van het type vrouw, al dan niet met tasje. De man kan dan op een gruwelijke wijze op zijn nummer worden gezet. Meer onafhankelijke, zelfverzekerde dames kunnen ervoor kiezen om al dansend een rijtje te vormen. Dat getuigt van meer durf omdat je jezelf maar aan twee kanten kunt verschuilen. En als je de laatste schakel van de rij vormt heb je het extra zwaar. Meestal maakt de vrouw in kwestie plaats voor iemand die hoger in rang binnen de groep staat of heeft die dame gewoon de meeste moed. Natuurlijk zijn er dan nog die vrouwen die in hun eentje helemaal uit hun dak gaan. Daar houden wij dames niet van. Ze zijn óf straalbezopen óf we verdelen ze in de categorie snol. Wat dat betreft zijn we erg simpel.

De heren. Over het algemeen zijn ze niet zo gek op deze tak van sport. Gek genoeg zijn het in het dierenrijk de mannetjes die zich een ongeluk dansen. Maar dan gaat het natuurlijk wel om de oerkracht die ze drijft: de seksuele drift. Ach ja, natuurlijk..
De mannen die zich op de dansvloer durven te begeven, zijn vooral op een extraverte manier aanwezig. Gelach voert de boventoon en regelmatig worden er extra dynamieke bewegingen in gang gezet op een doordacht overdreven manier, want hun pogingen moeten nu ook weer niet al te serieus genomen worden. Daarvoor zijn ze mans genoeg. Wij vrouwen weten dat dit voortkomt uit onzekerheid. Tenslotte zijn er heren met een dansgen. Dat zijn er te weinig en vaak is het dan ook nog een gladjanus.
Van het weekend werd mijn blik getrokken naar een drietal te harige heren met open geknoopt bloesje en een glanzend riempje in een veel te hoog opgetrokken zwarte pantalon met plooi. Dat zijn de ergste. Dit trio maakte vloeiende ritmische bewegingen op het centrum van de dansvloer en leek daarmee erg zeker van hun zaak. Hoewel ik het mezelf niet toestond werd mijn blik ergens naar getrokken en had ik al snel door dat zij alle drie rechtsdragend waren. Het werd tijd voor een glas water. Zulke mannen kun je als vrouw maar beter links laten liggen; zij zijn het analyseren niet waard.
Het meest interessant vind ik de barhanger, met zijn ogen naar de menigte gekeerd. Het liefst een die op een nonchalante manier lekker met z’n maten aan het ouwehoeren is. Iemand die het zichtbaar naar zijn zin heeft maar niet de neiging heeft om zijn blik constant aan het vrouwelijke lichaam te kleven. Een vluchtig oogcontact is genoeg. Voor zo’n vent zet ik mijn schroom opzij en neem ik desnoods de eerste stap. Het zijn wel de meest moeilijke prooien omdat zij juist deel nemen aan een groep. En ik als vrouw, weet als geen ander hoe een ongewenste indringer kan worden buitengesloten. En ik verzeker je, dat is geen pretje.