De dood van Mirella DeKooy

“Ja, ze was gewoon heel direct, eerlijk, maar ook zorgzaam. Ze kwam gewoon binnen, ging zitten en ik deed haar make-up en haar. Soms deed ze het ook zelf, dan kon ik gewoon een bakkie koffie drinken. Of ik haar mis? Ja, ik mis haar.” “Toen Mirella de opdracht kreeg dacht ze eerst dat het een grap was. Ze had al tien jaar lang geen programma op tv gepresenteerd en spendeerde haar dagen thuis met haar honden. Ze had nog wel een aanbod gekregen om een spelletjesprogramma te doen, maar daar had ze uiteindelijk nee op gezegd, hoewel het een waanzinnig leuk format was. Ze bleef liever thuis met haar honden.”

“Toen ik het interview aan haar voorstelde geloofde ze me eerst niet. Ze vroeg meteen of ik serieus was, maar dat was ik. Ook twijfelde ze vanaf het eerste moment of ze het wel zo’n interview tussen een Hamas aanhanger en een Israelische soldaat kon dragen, maar ik – en ook alle andere mensen van de redactie – hebben haar overtuigd dat ze het kon. Uiteindelijk heb ik haar met een kleine workshop weten te overhalen. Het was ook helemaal niet de bedoeling dat het diepte interview zou worden. Nee, dan hadden we wel iemand anders uitgekozen. Het enige wat we wilden zien waren twee extremen. En de confrontatie natuurlijk. Natuurlijk is dat gerecthvaardigd! Het progamma duurt tenslotte maar een 50 minuten minus de reclame. Nou, tel maar uit.”

“Ik ben al jaren een groot bewonderaar van Mirella, maar dit was de eerste keer dat ik kon merken dat ze op van de zenuwen was. Eerst dacht ik nog dat het kwam doordat het live televisie was, maar dat had ze ook jarenlang gedaan met Theekrans TV. Het is natuurlijk allemaal achteraf gepraat, maar volgens mij voelde ze dat het mis zou gaan.”

“Wekenlang heeft ze van alles gelezen en bekeken over het Midden-Oosten conflict. Ik zei nog tegen d’r dat ze er wel erg ver mee ging. Maar zo was ze. Ze bereidde zich altijd grondig voor. Ik denk ook dat ze gewoon nog een keer wilde uitblinken. Ze leefde dan wel teruggetrokken, maar Mirella was een publieksbeest. Altijd al geweest. Ik weet nog wel dat ze vroeger zichzelf als kind temidden van de familie zomaar op de grond liet vallen. Speelde ze dat ze dood was. Ze is later niet op toneelschool toegelaten, maar via een vriend kwam ze bij de televisie terecht. Ze werkte altijd heel hard. Volgens mij heeft ze zelfs een tijdje contact gehad met een aantal families die vlakbij de Gazastrook woonde.”

“We hadden alle bezoekers van de studio gescreend op wapens. Ook Mirella. Daar had ze nog opmerkingen over gemaakt, wat bij ons in eerste instantie nogal raar overkwam. Maar we zijn er niet vanuit gegaan dat ze wapens bij zich had. Er is later nog onderzoek geweest of zij ze naar binnen heeft gesmokkeld, maar waarschijnlijk waren ze al ver van te voren in het pand aanwezig. Ja, het was allemaal heel goed gepland.”

“Het is natuurlijk verschrikkelijk wat er is gebeurd, maar ik heb ook bewondering en zeer veel respect voor Mirella gekregen.”

“Eerst stond de Israelische soldaat op en daarna de Hamas aanhanger, maar er was niet te zien wie eerst schoot. Ze schoten waarschijnlijk allebei tegelijkertijd. Wat echter ons meer verbaaste bij het herhaaldelijk bekijken van de opnames was de reactie van Mirella. Het lijkt erop dat ze het van te voren had zien aankomen. Ze schoof haar stoel naar achteren en wierp zich op de tafel, waarmee ze alle kogels heeft opgevangen. We dachten dan ook eerst dat dit een zelfmoordactie was, maar ze had helemaal geen band met de gasten.”

“Ja, heel erg. Het blijft moeilijk om te geloven dat het echt is gebeurd. Wat me echter het meeste bij blijft was niet het schieten, maar het moment dat Mirella op de tafel neerviel. Alle tafelgasten zaten onder het bloed en iedereen was stil en bewoog zich nauwelijks. Het bleef heel lang stil, hoewel het slechts een paar seconden was. Waarschijnlijk omdat iedereen tijdens het gesprek zo hard aan het schreeuwen was. Ik en iedereen in de studio kon alleen nog maar kijken naar Mirella. We konden het niet geloven. En daarna begon iedereen te schreeuwen. Ontzettend hard.”